مجسمه‌های فرهنگی جدید در راه است

به گزارش جام‌جم، سردیس قیصر امین‌پور، شاعر انقلاب، پژوهشگر و استاد دانشگاه تهران در میدانی به نام همین چهره، بار دیگر این انتظار را برای شهروندان پدید آورد که کاش روزی مجسمه، تندیس و سردیس همه مفاخر کشور در میدان‌ها و گذرهای شهرهای مختلف کشور نصب شود.

سیدمجتبی موسوی، مدیر اداره حجم سازمان زیباسازی شهر تهران به خبرنگار ما گفت: تاکنون مجسمه حدود 70 نفر از مفاخر و شخصیت‌های فرهنگی کشور در شهر تهران نصب شده است. این مجسمه‌ها بیشتر در اماکنی مانند پلکان مشاهیر پارک ملت، پارک لاله، گذر مشاهیر شهرری، بوستان بهجت‌آباد و ابتدای برخی خیابان‌ها و ساختمان‌هایی که به اسم مشاهیر است، قرار گرفته‌است.

او درباره سیاست شهرداری تهران برای ساخت و نصب مجسمه مشاهیر هم توضیح داد: براساس بودجه تقسیم‌بندی‌هایی داریم و در طول سال ساخت و نصب مجسمه مشاهیر را متناسب با نیازهای شهری در دستور کار داریم.

موسوی ادامه داد: برحسب اهمیت مشاهیر و نیازهای فرهنگی که ممکن است در طول سال شکل بگیرد، ساخت مجسمه‌های مشاهیر برای ما اهمیت بیشتری پیدا می‌کند. مثلا فرض کنید قرار است بنیاد یا یک ساختمان فرهنگی به اسم یکی از مفاخر کشور ساخته شود و لازم است در مقابل آن مجسمه‌ای از او نصب شود. ما سفارش ساخت آن مجسمه را در دستور کار قرار می‌دهیم.

مدیر اداره حجم سازمان زیباسازی شهر تهران با بیان این‌که تعداد مفاخر کشور بسیار زیاد است و نمی‌توان انتظار داشت به این سرعت مجسمه همه آنها ساخته و نصب شود، افزود: با این حال دورنمای ما این است که روزی مجسمه همه مشاهیر و مفاخر کشور در تهران ساخته و نصب شود.

موسوی درباره معیار شهرداری برای سفارش ساخت مجسمه مشاهیر گفت: شخصیت‌هایی که در طول تاریخ به عنوان مفاخر کشور در ذهن مردم و در میان اهل فرهنگ قرار گرفته‌اند در اولویت ساخت مجسمه هستند.

او در پاسخ به این پرسش که آیا حتما مفاخر کشور باید بدرود حیات گفته باشند تا مجسمه آنها ساخته شود، گفت: ما اصلا چنین معیاری نداریم و ساخت مجسمه مفاخر معاصر که در قید حیات هم هستند در دستور کار قرار دارد.

به گفته موسوی، ساخت مجسمه چهره‌هایی مانند ابوریحان بیرونی، دکتر حسن حبیبی، دکتر عباس شیبانی، علامه طباطبایی و کمال‌الملک در حال انجام است. مدیر اداره حجم سازمان زیباسازی شهر تهران همچنین از ساخت و نصب مجسمه امیرکبیر و ابن‌سینا طی ماه‌های گذشته خبر داد.

یکی از مهم‌ترین پرسش‌هایی که ممکن است برای شهروندان تهرانی مطرح باشد، این است که چرا دیگر مجسمه مشاهیر در ابعاد بزرگ مانند فردوسی و رازی در میدان‌های تهران نصب نمی‌شود.

موسوی در این باره تصریح کرد: براساس تعاریف معماری، میدان‌های تهران میدان محسوب نمی‌شود و اغلب فلکه‌هایی است که کارکرد ترافیکی دارد. ممکن است خیلی از این میدان‌ها در طرح توسعه شهری تغییر کاربری دهد و به چهارراه یا زیر گذر و روگذر تبدیل شود. ما نمی‌توانیم مجسمه‌ای را در ابعاد بزرگ سفارش دهیم و نصب کنیم بعد میدان تغییر کاربری بدهد. مثلا چند سال قبل برای میدان سرو تهران یک مجسمه بزرگ از سرو ساختیم و نصب کردیم، ولی این میدان به چهارراه تبدیل شد. اما اگر مطمئن باشیم میدانی باقی می‌ماند و به اسم مفاخر فرهنگی است، حتما مجسمه بزرگ آن شخصیت را می‌سازیم.

در شهرهای دیگر نیز مجسمه‌های مفاخر و مشاهیر کشور کم نیست. مجسمه سعدی در شیراز، فردوسی در مشهد، بوعلی‌سینا در همدان، عطار در نیشابور و دکتر معین در آستانه‌اشرفیه فقط برخی از مهم‌ترین مجسمه‌های مفاخر فرهنگی کشور در شهرهای مختلف ایران است.

اکبر آرمند، معاون فرهنگی، هنری اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان آذربایجان شرقی نیز در گفت‌وگو با جام‌جم ضمن استقبال از ساخت مجسمه مشاهیر کشور در هر شهری گفت: ما در اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی تبریز که وظیفه صدور مجوز مجسمه‌های شهری و یادمان‌ها را داریم، از ساخت و نصب مجسمه مفاخر فرهنگی حمایت می‌کنیم.

او تاکید کرد: ساخت مجسمه‌های فرهنگی باید با ارزش‌های جامعه و باورهای مردم از آن شخصیت سازگاری داشته باشد و برای ساخت آن از هنرمندان واقعی کمک گرفته شود.

مسجدجامعی: تهران باید بهتر نفس بکشد

احمد مسجدجامعی، رئیس شورای شهر تهران در مراسم رونمایی از تندیس قیصر، به شلوغی شهر تهران به لحاظ بصری و امکان خوب دیده نشدن سردیس قیصر امین‌پور در این میدان اشاره کرد و گفت: بهتر است شهر تهران را از برخی عناصر بصری و تبلیغاتی خلوت کنیم تا بهتر نفس بکشد.

او در ادامه به برخی خصایص اخلاقی قیصر امین‌پور اشاره کرد و گفت: قیصر رازی در کار خود داشت، او از دیده شدن سخت پرهیز می‌کرد و برایش دشوار بود که مکانی را به نامش نامگذاری کنند، همان‌طور که در کنگره شعر دفاع مقدس در کرمانشاه اجازه نداد که میدانی به نام او در کرمانشاه نامگذاری شود.

رئیس شورای شهر تهران ابراز امیدواری کرد بتوانند سردیس‌های شاعران دیگری را نیز چون سیدحسن حسینی و سلمان هراتی در میدان‌هایی که به نام آنها نامگذاری شده است، نصب کنند.

مسجدجامعی با اشاره به ضرورت نامگذاری میدان‌های شهر به نام دیگر شاعران و مفاخر بزرگ ایران گفت: لازم است در خیابان‌های تهران که به نام مفاخر بزرگ ایران زمین نامگذاری شده است، تندیس‌ها و آثار هنری مرتبط با آنها داشته باشیم، به‌طور مثال در خیابان ملک‌الشعرای بهار می‌توانیم تندیسی از او نیز داشته باشیم تا در هر جای این شهر نام و خاطره بزرگی را شاهد باشیم.

چفیه بر گردن قیصر شعر ایران

حسین علی‌عسکری، مجسمه‌ساز سردیس قیصر هم درباره اثرش به جام‌جم گفت: برای ساخت این سردیس بیش از آن که به ویژگی‌های ظاهری قیصر امین‌پور توجه کنم، به ویژگی‌های درونی و شخصیت او توجه داشتم و از نمادهایی برای معرفی شخصیت درونی او استفاده کردم.

وی با اشاره به چفیه دور گردن این مجسمه توضیح داد: این چفیه نشان می‌دهد که قیصر شاعر آیینی و دفاع مقدس بود و حرکت دست و صورتش نیز به نویسنده و شاعر بودن او اشاره دارد.