انتظاری که به‌سر آمد

١ـ‌ همان‌طور که پیش از این هم گفته شده بود، در یک مهلت صد روزه توقع حل همه یا بسیاری از مشکلات، توقعی نابجاست و گرچه خود رئیس‌جمهور وعده تحول اقتصادی در صد‌روز داده بود، اما همه می‌دانستند این وعده بیش از آن‌که جنبه واقعیت داشته باشد مصرف تبلیغاتی دارد. دامن زدن به مطالبات نیز نابخردانه است، اما این با پاسخگو بودن دولت در قبال وعده‌هایش و مطالبات درست و بجا، منافاتی ندارد.

٢ـ‌ اقدامات انجام‌شده در این مدت، مثل موفقیت در مذاکرات ژنو، کنترل یک درصدی رشد تورم، تامین کالاهای اساسی (که البته اقدامات اصلی آن در دولت قبل انجام شده بود) حل نسبی مشکل دارو و همچنین وعده‌های داده‌شده مثل کاهش تورم به ٢٥ درصد تا پایان سال آینده و رسیدن به رشد اقتصادی مثبت سه درصد نیز امیدوارکننده و قابل تقدیر است.

٣ـ‌ به‌رغم توصیه بسیاری از دلسوزان، بخش عمده‌ای از گزارش صد روزه به نقد عملکرد دولت قبل اختصاص داشت. صرف‌نظر از حق دولتمردان دولت نهم و دهم برای پاسخگویی، این نوع مواجهه با موضوع نه با عنوان انتخاب شده دولت یازدهم برای خود، یعنی تدبیر و امید سازگاری دارد نه با اعتدال. ضمن این‌که دشمنان را جری و بیش از پیش گستاخ می‌کند که کرد و باعث دشوارتر شدن کار برای خود دولت خواهد شد.

بی.بی.سی پس از این گزارش اعلام کرد: آنچه روحانی از شرایط اقتصادی کشور ترسیم کرد نشان می‌دهد حل مناقشه هسته‌ای و لغو تحریم‌ها یک ضرورت است نه یک انتخاب.

آنچه دکتر روحانی در این گزارش مطرح کرد با توصیه‌ها و تاکیدهای خود ایشان براخلاق و پرهیز از کینه‌ورزی نیز ناسازگار بود.

٤ـ‌ یک نکته آزاردهنده در این گفت‌و‌گو که البته مسبوق به سابقه بود و در گفت‌و‌گوهای مشابه قبل هم وجود داشت، اما این بار پررنگ‌تر شده بود، رفتار دو نفر از گفت‌و‌گوکنندگان و سخنان متملقانه آنها بود. نکته‌ای که بنابر شنیده‌ها و مانند گذشته، رسانه ملی در آن نقشی نداشته است؛ هر چند هزینه‌های آن را می‌پردازد!

و اما سخن آخر؛ شمارش معکوس صد روز دوم، چهار روز است آغاز شده و روزها مثل برق و باد می‌گذرد. صد روز دوم را نمی‌شود دوباره به کاستی‌ها و ضعف‌های دولت قبل پرداخت، پس دولت باید بتدریج وارد اقدامات عملی برای حل مشکلات معیشتی و کاستن از مشکلاتی مثل بیکاری شود. به‌این‌منظور فضای کشور باید عملیاتی و کاری شود و از مهم‌ترین پیش‌نیازهای این مهم فاصله گرفتن از موضوع هسته‌ای به عنوان تنها یا حتی مهم‌ترین موضوع است.

مهدی فضائلی