کیش یا دبی؛!

قصه رفاقت دلفین با انسان هم از عجایب دورانی است که پول وانتفاع طرفین اصل اول هر رفاقتی در آن است. این روزها گوشه ای از این رفاقت میان انسان و حیوان را می توان در کیش فقط با 25 هزار تومان دید. پارک دلفین ها اگرچه توقع آشنایی با موجودات اعماق دریا را به ذهن روانه می کند ، اما ابتدا با گردش میان موجودات آسمانی شروع می شود. باغ پرندگان قبل از نمایش دلفین ها، با طاووس های رها و آزادی که لابلای چمن ها راه می روند و تا می خواهی متوجه پلیکان یا فلامینگوها بشوی ، یکی از آنها با باز کردن دم رنگارنگش جمعیت را خیره می کند ؛ اما اینجا از طاووس جالب توجه تر هم هست ؛ ماموران و محافظان پارک. چند پسر جوان بلند و بالا با کت و شلوار اطو کشیده ، کراوات و هیکل های ورزیده که با گوشی و بی سیم و عینک دودی شما را به یاد ماموران اف.بی.آی در فیلمهای هالیوود می اندازند. بخصوص زمانی که بسیار جدی و مصمم با بی سیم وضعیت میهمانان پارک را گزارش می کنند.
همه دور هم جمع شده اند. چه اونایی که 25 هزار تومان داده اند و چه آنها که به لطف تور مسافرتی 140 هزار تومانی فقط 10 هزار تومان پرداخته اند یا آن دسته از مسافرانی که به خاطر اقامت در هتل داریوش یا چند هتل دیگر متعلق به صاحب پارک دلفین ها از تخفیف ویژه برخوردارند ؛ اما مدیر گروه محافظان چند دقیقه ای جلوی در ورودی ایستاده و با بی سیم همه چیز را کنترل کند. مرا به یاد طاووس ها می اندازد. سالن سرپوشیده با استخری که دور تا دور آن را حدود 100 صندلی چیده اند ، اما حداقل 200 نفر وارد سالن شده اند و اعتراض افراد سر پا با خواهش و تمنای ماموران برای ننشستن روی لبه استخر ، سیگار نکشیدن و فلاش نزدن برای بهداشت چشم های دلفین ها ، همه با همه موجب تاخیر برنامه شده اند.
آقای اف.بی.آی چرا به اندازه ظرفیت بلیت نمی فروشید؛ شما که مدیر نظم سالن هستید چرا به رئیس تان نمی گویید سالن با ظرفیت زیاد قابل کنترل نیست.
آقا اف.بی.آی کدومه؛ من هم یک کارمند مثل بقیه هستم. چکاره ام که درباره ظرفیت سالن نظر بدم.
اسکار ، ایس و دلفین ماده دیگری وارد می شوند. با هر اشاره مربی حرکتی را انجام می دهند. از پرتاب توپ گرفته تا آواز خواندن. دلفین ها پس از هر شیرین کاری به سراغ مربی خود می روند و او که از تشویق تماشاگران سرمست است تکه ای ماهی را به ماهی بزرگتری جایزه می دهد و با غرور از این که توانسته موجودی چند صد کیلویی را رام و فرمانبردار کند ، لبخند می زند و دست نوازشی بر سر دلفین می کشد. 3 دلفین بزرگتر هم می آیند. حرکات ، نظم و هماهنگی میان مربیان و دلفین ها واقعا تماشایی است. خیلی ها زمزمه می کنند «...25 تومان می ارزید...
اوج نمایش هنگامی است که 2 دلفین همراه با مربی خود زیر آب می روند و ناگهان با نوک بینی خود مربی را از آب به هوا پرتاب می کنند و مربی با 2 چرخش نمایشی در ه وا به آب باز می گردد. هنوز مربی در هواست که دلفین ها با سرعت برای دریافت تکه ماهی خود نزد مربیان کنار استخر باز گشته اند و بی توجه به کف زدن مردم فقط دستمزد خود را طلب می کنند.
تعجب تمام ذهنم را فرا گرفته است.دلفین ها از این نمایش لذت نمی برند و این همه هماهنگی برای آنها فقط ارزش همان تکه ماهی را دارد. حتی منتظر نمی شوند مربی از هوا به آب بیفتد و به کف زدن مردم نیز بی توجهند. از کجا معلوم که برای مربیان نیز این نمایش فقط ارزش چندتا اسکناس آبی برای خرید ماهی یا شلوار جین و گوشی تلفن و...را نداشته باشد. چند حیوان عظیم الجثه از ینگه دنیا و چند مربی و محافظ از شهرهای مختلف ایران در یک جزیره دور هم جمع می شوند و نمایشی از رفاقت و توازن و ادراک متقابل به معرض دید علاقه مندان می گذارند. نمایشی که معلوم نیست چقدر خودشان از آن لذت می برند. باز هم یک رفاقت پولکی.
نمایش تمام شده و خیلی ها در حال ترک کردن سالن با گوشی یا دوربین دیجیتال خود سر و کله می زنند تا مبادا اسناد تصویری این قسمت از داستان جزیره را از دست بدهند. محافظ در گوش من می گوید«...اگر گزارشی خواستی بنویسی ، حتما بنویس که ماموران حفاظتی چقدر خوش تیپ بودند...» من به یاد طاووس ها افتادم. یکی از دلفین ها هنوز در استخر مانده و کنجکاوانه حاضران را که مشغول رفتن هستند بدقت نگاه می کند. شاید او نیز مشغول ضبط تصاویر ماست تا روزی دیگر و جایی دیگر بگوید: رسم رفاقت این نبود که برای یک تکه ماهی ما رو وادار کنید صد تا پشتک بزنیم و تازه 25 تومان هم بین خودتون ردو بدل کنید.
طاووس ها، دلفین ها، مربیان و محافظان آنها چقدر شبیه هم هستند. خوب شد که نرفتیم دبی ، چون می گویند آنجا خیلی بزرگتر و مفصل تر از کیش و تفریحات و بازارهای اونه! حتما با طاووس های بیشتر و دلفین های بزرگتر و محافظان و مربیان بی شمار و رفاقت های پولکی مفصل تر.