ما همه فرزند مردان جنگ هستیم

جشنواره موسیقی مقاومت فرصتی فراهم آورده تا این خواننده نیز آثاری از جنس جبهه و جنگ را در قالب اجرای کنسرت به هواداران خود تقدیم کند.

شکوهی در این مدت کم، توانسته جایگاه خوبی میان علاقه‌مندان این موسیقی پیدا کند. او با حضور در جشنواره مقاومت قصد دارد قطعاتی را با موضوعات ملی و مربوط به روزهای جنگ تحمیلی برای مخاطبانش اجرا کند.

شکوهی کمتر از یک ماه پیش‌ روی صحنه کنسرت و در میان اجرا دچار عارضه قلبی شد و مورد عمل جراحی قرار گرفت، اما با این حال اجرا در جشنواره موسیقی مقاومت را فرصت مغتنمی برای ادای دین به شهدا، جانبازان و آزادگان جنگ دانسته و برگزاری این کنسرت را برای خود افتخاری بزرگ می‌داند.

او برگزاری کنسرت‌های موسیقی پاپ را اتفاقی مثبت در این دوره از جشنواره می‌داند و تاکید می‌کند که این اتفاق باید استمرار پیدا کند، چون خوانندگان موسیقی پاپ متعلق به همین جامعه هستند، از میان همین مردم برخاسته و جنگ را با همه وجودشان لمس کرده‌اند.

با این خواننده که در پنجمین جشنواره موسیقی مقاومت یکی از پنج چهره شاخص است، گفت‌و‌گو کرده‌ایم.

جشنواره موسیقی مقاومت، جشنواره‌ای مناسبتی با موضوع مقاومت است که قطعا برای حضور در آن، به آثاری از جنس مقاومت نیاز است. برای این منظور قطعه‌ای آماده کرده‌اید؟

قطعاتی که مرتبط با این موضوع باشد یکی قطعه «ایران» است که در واقع آهنگی ملی است، دیگری قطعه «برو» نام دارد و دیگری «خیال کن» که به نظر عاشقانه می‌آید، اما در بطن خود، یک قطعه مناسبتی است.

این قطعات بیشتر درباره بازمانده‌های جنگ است تا این‌که مستقیما بخواهد با خود جنگ و جبهه سر و کار داشته باشد.

حضور در پنجمین جشنواره موسیقی فجر بر چه مبنایی شکل گرفت؟ آیا بر مبنای اقتضای موقعیت بود یا هدف خاصی از این حضور در نظر دارید؟ برخی از دوستان شایعه کرده‌اند خواننده‌ها برخلاف میل باطنی خود در این دوره از جشنواره حضور دارند و می‌خواهند به واسطه این حضور مسیر فعالیت خود را هموار کنند.

من بر مبنای اقتضای هیچ موقعیتی با روحیه خودم بازی نمی‌کنم. هیچ‌کس و هیچ‌چیزی نمی‌تواند من را به کاری مجبور کند. این را هم بگویم که اکنون با توجه به شرایطی که دارم بهتر و راحت‌تر از هر خواننده دیگری مجوز می‌گیرم و فعالیت می‌کنم و می‌توانستم در جشنواره حضور نداشته باشم. بتازگی هم جراحی قلب داشته‌ام و می‌توانستم همین موضوع را بهانه کنم و از حضور سر باز زنم. اما نه تنها من، بلکه همه ما مدیونیم به این سرزمین و مردمانش، به رزمندگان و شهیدانش. وقتی پای آرمان‌های خوب انسانی در میان باشد خیلی چیزها رنگ می‌بازد. الان در این مملکت آرامش زندگی از همه چیز مهم‌تر است که خدا را شکر ما داریم.

متاسفانه این مساله بد جا افتاده است. وقتی اسم مقاومت می‌آید ناخودآگاه همه افکار به سمت و سویی دیگر می‌رود. در حالی که مقاومت واژه‌ای مقدس است. من هرگز پیش نیامده، عکس شهیدی را ببینم و گریه نکنم یا در شبکه‌های اجتماعی عکس شهیدی ندیده‌ام که زیر آنها مطالب بد نوشته شده باشد. چون مردم ما شهیدان را باور دارند و به آنها احترام می‌گذارند و من هم جز احترام چیز دیگری ندیده‌ام.

آقای کویتی‌‌پور و آهنگران هم در این جشنواره اجرا خواهند داشت، نظرتان درباره این همکاری چیست؟

اول باید بگویم هنرمندان این مملکت بخشی از مردم هستند و تافته جدا بافته نیستند که بخواهند خود را مستثنا کنند و طبیعتا من نیز همین‌طور. من هم مانند دیگر مردم روزهای جنگ و مقاومت را به یاد دارم و صدای آقایان کویتی‌پور و آهنگران که آن روزها تنها نوایی بود که به گوش می‌رسید برای من خاطره‌انگیز است.

از همان زمان موسیقی در جنگ و جبهه و مقاومت نقش داشت، اما ناگفته نماند نه‌تنها موسیقی، بلکه هیچ چیز و هیچ‌کس نمی‌تواند نسبت به آنهایی که رفتند و جنگیدند و شهید شدند و حتی کسانی که زنده ماندند، اما زنده ماندنشان فرقی با شهادتشان ندارد، ادای دین کند.

شاید خود ما در جبهه حضور نداشتیم، ولی از نزدیک در خانواده‌ها و در میان دوستان و نزدیکانمان افرادی داشتیم که رفتند و شهید و مجروح و اسیر و مفقود‌الاثر شدند. فکر می‌کنید چه چیزی می‌تواند جای خالی آنها را بگیرد؟

من کلا آدم پوپولیستی نیستم و دوست ندارم احساسات مردم را تحریک کنم و شاید اگر تا الان درباره ایران نخوانده‌ام، به همین دلیل بوده است.

امسال اولین سالی است که جشنواره با چنین گستردگی و در شهر تهران برگزار می‌شود. همین موجب ایجاد تغییراتی در شکل برگزاری آن شده است. فکر می‌کنید برای جشنواره‌ای با موضوع مقاومت که هنوز در حد یک جشنواره داخلی است، این تغییرات لازم بود؟

مقاومت آنقدر بزرگ است که اگر این جشنواره یک‌سال هم ادامه داشته باشد و از تمام چهره‌های هنری در آن استفاده شود، بازهم حق مطلب ادا نشده است. اجازه بدهید از این بیشتر جلو برویم و ببینیم به چه شکلی ادامه خواهد داشت. شاید بشود بخشی از کم‌کاری‌های گذشته جبران شده و راهی باز شود که بتوان این جشنواره را بهتر و پررنگ‌تر برگزار کرد.

مسئولان جشنواره موسیقی مقاومت برای اولین‌بار از موسیقی پاپ برای برگزاری این جشنواره استفاده کرده‌اند. فکر می‌کنید دلیلش چیست؟

این یک تغییر مثبت در این جشنواره است. بچه‌های پاپ هم متعلق به همین مملکت هستند و بچه‌های همان شهدا هستند. ما هم فرزندان مردان جنگ هستیم. دوستانی داشته‌ایم که از پشت نیمکت مدرسه به جبهه رفتند و الان یا پا ندارند یا دست یا ترکش در بدنشان امانشان را بریده است. ما هم از میان همین مردم برخاسته‌ایم، چون پاپ هستیم و بخشی کوچک از جامعه بزرگ هنری هستیم و من نیز بخشی کوچک‌تر از آن، اگر بتوانم دین خود را نسبت به این جامعه ادا کنم، خوشحال خواهم شد. خوشحالم که این جشنواره فرصتی را برای ما فراهم کرد تا بتوانیم کارهایی از این تیپ انجام بدهیم.

ان‌شاءلله اتفاق‌های خوب در سال‌های بعد رخ دهد و این جشنواره زیباتر و بهتر از پیش برگزار شود و ما هم اگر افتخار داشتیم، در آن حضور داشته باشیم.

زینب مرتضایی‌فرد‌‌ /‌ گروه فرهنگ و هنر