استقبال آمریکا از اعتدال

دوست و دشمن واژه‌هایی هستند، به درازای تاریخ، اما با وقوع انقلاب اسلامی، این واژه‌ها به صورت فراگیر و در سطح ملی وارد ادبیات سیاسی و رایج مردم شد، تا حدی که امروز وقتی واژه دشمن بکار برده می‌شود ، بی‌درنگ کشورها و افرادی در ذهن مردم تداعی می‌شوند و همچنین است واژه دوست.

در عین حال از همان روزهای نخست، عده‌ای تلاش داشتند این گونه وانمود و القا کنند که دشمن واقعیت ندارد و این ساخته و پرداخته ذهن انقلابیون افراطی است و به عبارتی وجود دشمن یک «توهم» است. در کنار این عده، جماعت دیگری تلاش داشتند و دارند اینگونه القا کنند که اساساً این ما هستیم که «دشمن‌تراشی» می‌کنیم، و الا کسی کاری به کار ما ندارد!

این در حالی است که حتی اگر رفتار و ظلم‌های مرارت‌بار استعمارگران در قبل از انقلاب اسلامی را هم کنار بگذاریم، از همان روزهای نخست پیروزی انقلاب اسلامی تا الان بی‌وقفه اتفاقاتی افتاده که بطلان این نظرها و مواضع را آشکار کرده است.

از راه انداختن غائله‌های کردستان و خلق عرب و حزب خلق مسلمان و گنبد و... گرفته تا تحمیل هشت سال جنگ، و از ترور شخصیت‌های بزرگ انقلاب گرفته تا ترور دانشمندان هسته‌ای؛ و از حمله به هواپیمای مسافربری گرفته تا نردعشق باختن با منافقین و خارج کردن آنها از لیست گروه‌های تروریستی، و از تحریم‌های آغاز انقلاب گرفته تا تحریم‌های به اصطلاح فلج کننده دو سال اخیر، همه و همه اثبات می‌کنداین ما نیستیم که دشمن می‌تراشیم، بلکه دشمن است که لحظه به لحظه ما را می‌خراشد و به صورت ملت ایران چنگ می‌اندازد.

آخرین اقدام دشمن یا همان آمریکا و به تعبیر امام راحل‌(ره) شیطان بزرگ، استقبال از انتخابات حماسی مردم و انتخاب جناب حجت‌الاسلام والمسلمین دکتر حسن روحانی با تصویب طرحی برای تشدید تحریم‌های ایران است، طرحی که به تصویب ۴۰۰ نفر از اعضای کنگره رسید و تنها ۲۰ رأی مخالف داشت. 400 نفری که هم نمایندگان جمهوریخواه در بین آنها هستند و هم دموکرات.

بر اساس این طرح که در سپتامبر (شهریور) امسال باید به تائید سنای آمریکا برسد و به احتمال زیاد خواهد رسید و پس از امضای رئیس‌جمهور آمریکا قرار است از صادرات نفت ایران یک میلیون بشکه کاسته شود و به عبارت دیگر به صفر برسد. راستی جمهوری اسلامی ایران طی ماه‌های اخیر چه حرکت و اقدام جدید هسته‌ای انجام داده است که مستحق تحریم‌های جدید باشد؟

با تصویب این طرح و صرف‌نظر از این‌که اهداف آن محقق بشود یا نه، آمریکا چند پیام آشکار به جمهوری اسلامی ایران می‌دهد:

۱) تحریم‌ها از نظر آمریکا موثر بوده و نتیجه انتخابات ایران یکی از این آثار است.

۲) رویکرد اعتدالی دولت جدید ایران در کاهش فشارها تأثیری نخواهد داشت.

۳) مذاکرات باید در سایه فشارهای سنگین‌تر ادامه پیدا کند.

۴) مسأله تحریم، ارتباطی به موضوع هسته‌ای ندارد و فعالیت‌های هسته‌ای صرفاً بهانه این اقدام آمریکاست.

صرف‌نظر از صحیح یا غلط بودن نظر و تحلیل مقامات آمریکا آنچه این رفتار آمریکا به ما می‌آموزد یا آن را تحکیم می‌کند عبارت است از:

۱) آمریکا همچنان بزرگ‌ترین دشمن ملت ایران است.

۲) آمریکایی‌ها برخلاف ادعاهایشان هیچ قدمی برای بهبود روابط برنخواهند داشت.

۳) آمریکا به هیچ وجه قابل اعتماد نیست و دیوار بی‌اعتمادی روز به روز بلندتر و قطورتر می‌شود.

۴) نه تنها نباید به دشمن دل ببندیم، بلکه با توکل به خدای بزرگ و ایمان به صدق وعده‌های الهی باید اراده‌ها را راسخ‌تر و برای دفاع از حقوقمان مصمم‌تر گام برداریم. ان‌شاءالله اینچنین خواهد شد.