نه به بی نمکی ما، نه به شوری استرالیایی ها

دولتمردهای استرالیایی اما برای شان اهمیت دارد که به رسانه های جهان بگویند نیمی از این پناهجویان، ایرانی هستند و آنوقت همه را ارجاع بدهند به مقاله اخیر روزنامه گاردین که در آن نوشته شده است از ابتدای سال جاری میلادی بیش از 15 هزار نفر مهاجر غیرقانونی به استرالیا پناه برده اند که یک سوم شان ایرانی بوده‌اند و به این ترتیب دیدگاه دنیا را نسبت به مردم کشورمان عوض کنند.

این استرالیایی های متمدن! انگلیسی تبار  همان هایی هستند که هم رأی اروپایی ها و آمریکایی ها، به بهانه های مختلف درباره سیاست های داخلی کشورهای آسیایی ابراز نظر می کنند و می خواهند به آن ها اخلاق و شیوه برخورد انساندوستانه با مهاجران شان را درس بدهند و پرونده سیاه شان را درباره اردوگاه های جهنمی شان برای نگهداری پناهندگان و غرق کردن کشتی های پناهجویان غیر قانونی شان که خیلی های شان ایرانی بوده‌اند، از حافظه جهان پاک کرده اند و چنان مقتدرانه رسانه های کشورهای توسعه یافته را کنترل می کنند که کسی جرات نمی کند در این حوزه ها چیزی بنویسد.

سکانس دوم، دفتر نخست وزیر استرالیا:

کوین راد، نخست وزیر استرالیا به رسانه ها می گوید از این پس مهاجران غیرقانونی به کشورش، هیچ جایی در استرالیا نخواهند داشت و به کشور پاپوا گینه‌نو در اقیانوس آرام فرستاده می شوند؛ کشوری به شدت فقیر که از نظر وضعیت اقتصادی و  شاخص های رفاهی اش، زمین تا آسمان ، با بهشتی ساختگی که پناهجوها مشتاقش بوده‌اند، تفاوت دارد.

نخست وزیر خونسرد استرالیایی به همه متقاضیان پناهندگی در جهان پوزخند می زند که حتی اگر پناهنده واقعی و ثبت شده نیز باشند بر اساس سیاست های سختگیرانه جدید هیچ اقبالی برای اقامت در استرالیا نخواهند داشت و وقتی درخواست پناهندگی شان پذیرفته نشود به کشور خود و یا کشور سومی فرستاده خواهند شد.

حرف های این مسئول نشان می دهد او و بقیه رفقای سیاستمدارش در استرالیا عزم شان را جزم کرده‌اند هر طور شده پای پناهجویان غیر قانونی را از کشورشان ببرند.

سکانس سوم ، ایران، هر روز  

هنوز آمار دقیقی از شمار مهاجران افغان غیرقانونی در کشورمان وجود ندارد اما آمارهای غیر رسمی جمعیت آن ها را حدود 600- 800 هزار نفر اعلام می کند و گمانه زنی شان بر اساس همان آلونک های حقیر و گل اندود حاشیه شهرهاست که در آن ها هزاران هزار مهاجر غیرقانونی افغان پنهانی نفس می‌کشند، پنهانی کار می کنند، پنهانی متولد می شوند و پنهانی می میرند.

تقریبا همه این خانواده های شلوغ، بیمار و فقیر، خاطراتی از بارها و بارها دستگیری در ایران، بازگردانده شدن به کشورشان و مهاجرت غیرقانونی دوباره به کشورمان را دارند و به نظر می آید هم آنها و هم مسئولان ایرانی باور کرده‌اند این رفت و برگشت های پی در پی که وقت نیروی انسانی و سرمایه کشورمان را هدر می دهد نوعی رسم است که هر سال باید چندین بار تکرار شود.

ما ایرانی ها، مردمی مسلمان و عاشقیم با دل هایی رئوف و  فرهنگ و تاریخی غنی و به همین خاطر بعید است که مثل استرالیایی ها که کشتی های حامل مهاجران غیر قانونی را غرق می کنند، مهمان‌های ناخوانده مان را دسته جمعی بکشیم یا در اردوگاه های مان چنان شکنجه شان کنیم که خودشان دست به خودکشی بزنند یا به جهنمی مثل پاپوا گینه نو تبعیدشان کنیم اما به هر حال رفتار اخیر استرالیایی ها برای ما درسی دارد. آنها تصمیم گرفته‌اند پناهجویی را در کشورشان نپذیرند و برای این تصمیم قوانینی بدون خشونت بار وضع کرده‌اند و عزم شان چنان راسخ است که هیچ ترسی از بازخوردهای بین المللی تصمیم شان ندارند و این همان جدیت و سختگیری است که هرگز در کشور ما، در برخورد با مهاجران غیر قانونی افغان یا دیگر پناهجویان وجود نداشته است و کار به جایی رسیده است که ما به رفت و آمد های غیرقانونی شان بین کشور خودمان و افغانستان خو گرفته‌ایم.

به هر حال برخورد خشن استرالیایی ها با پناهجویان کشورمان نهیبی است به ما که یادمان می اندازد وقتش رسیده است جدی تر، سختگیرانه تر  و البته بدون توسل به رفتارهای غیر انسانی همچون رفتار استرالیایی ها با پناهجویان ایرانی با مهاجران غیر قانونی در کشورمان برخورد کنیم تا احتمال برگشت غیرقانونی شان به سرزمین مان، به صفر برسد. یا شاید هم باید فکری به حال آن هموطنانی که سودای رفتن در سر دارند تا در بهشت دروغینی که آن سوی آبهاست زندگی کنند بکنیم؟!

مریم یوشی زاده –خبرنگار جام جم آنلاین