پژوهشگران می گویند، موش های ماده ای که امید به زندگی بالایی دارند، کم تحرک تر هستند و روحیه اکتشافی و کنجکاوی کمتری از خود بروز می دهند. این موش ها کمتر از موش های ماده ای که امید به زندگی کمی دارند، غذا می خورند.
این تحقیقات حاکی از آن است که افرادی که امید به زندگی بیشتری دارند صفات شخصیتی منفعل بیان می کنند، خجالتی اند، کمتر فعال هستند و روحیه اکتشافی کمتری نسبت به آنهایی دارند که انتظار زنده مانده کمتری دارند.
زیست شناسان رفتاری دانشگاه زوریخ می گویند، بین طول عمر و شخصیت برای موش های خانگی ماده و میزان بسیار اندک جسارت و بی پروایی لازم برای زنده ماندن، مطابقت وجود دارد.
در انسان رفتارهای پرخطر می تواند به مرگ زودهنگام منجر شود.
«آنا لیندهولم» و همکارانش نیز صحت این امر را در مورد حیوانات به بوته آزمایش گذاشت و رفتار 82 موش خانگی را مورد مطالعه قرار داد.
این دانش پژوهان، جسارت، سطح فعالیت، تمایل به اکتشاف و کنجکاوی و مصرف انرژی موش های نر و ماده دارای دو واریان ژنتیکی مختلف روی «کروموزوم 17» را مورد بررسی قرار دادند.
آنها پیش بینی های «نظریه تاریخچه حیات» را در مورد اینکه افراد چگونه به مناسب ترین شکل بر روی رشد و تولید مثل سرمایه گذاری می کنند، آزمایش کردند.(مهر)
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
سید رضا صدرالحسینی در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
سید رضا صدرالحسینی در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد