پشت در باشگاه صدتایی‌ها

در همین یک هفته که از آخرین به‌روزرسانی فیفا می‌گذرد، دو بازیکن دیگر با حضور در بازی‌های جمعه‌شب مقدماتی جام‌جهانی برزیل ورود خود را به باشگاه صدتایی‌های فیفا جشن گرفتند؛ اولی باسلی دامارکوس، هافبک چپ تیم ملی آمریکا و دیگری خوستو ویلار دروازه تیم ملی پاراگوئه.

بد نیست بدانید 23 بازیکن دیگر هم هستند که تعداد بازی‌های ملی‌شان بین 95 تا 99 بازی است و با انجام یک تا پنج بازی ملی دیگر در ماه‌های آینده می‌توانند خود را یکی از اعضای باشگاه‌ها صدتایی‌ها بنامند. نزدیک‌ترین بازیکن سرشناس به جمع صدتایی‌ها آندره پیرلو، طراح مرکز میدان تیم ملی ایتالیاست.

پیرلو نخستین‌بار سال 2002 و در مرحله مقدماتی جام‌جهانی در ترکیب لاجوردی‌پوشان قرار گرفت و چهار سال بعد نقشی کلیدی در قهرمانی ایتالیا در جام‌جهانی 2006 ایفا کرد. با این حال خیلی‌ها بهترین پیرلو را همان پیرلویی می‌دانند که در یورو 2012 تیم ملی کشورش را به فینال جام ملت‌های اروپا رساند.

پیرلو با وجود 34 سال سن، هنوز هم یکی از بازیکنان اصلی تیم ملی ایتالیاست و نودونهمین بازی ملی خود را جمعه‌شب گذشته در مقابل جمهوری چک انجام داد. بازی بعدی تیم ملی ایتالیا در مقدماتی جام‌جهانی پانزدهم شهریور مقابل بلغارستان است و اگر پراندلی از پیرلو همچون بازی‌های گذشته در ترکیب تیمش استفاده کند. کاپیتان لاجوردی‌پوشان صدمین بازی ملی‌اش را در11 سال پس از نخستین بازی ملی جشن خواهد گرفت.

دیگر بازیکنان مطرحی که پشت در باشگاه صدتایی‌ها قرار دارند فیلیپ لام، مدافع کناری و باستین شواینشتایگر، هافبک میانی تیم ملی آلمان هستند. دو بازیکنی که هنوز به 30 سال نرسیده‌اند و احتمالا تا جام‌جهانی 2014 یا حتی یورو 2016 در ترکیب اصلی ژرمن‌ها به میدان خواهند رفت. هم لام و هم شواینی نخستین بازی‌های ملی خود را در سال 2004 انجام دادند و طی این 9 سال اخیر 98 بار پیراهن تیم ملی آلمان را در مسابقه‌های مختلف بر تن کرده‌اند.

در جمع بازیکنانی که فقط چند بازی تا رسیدن به باشگاه صدتایی‌های فیفا فاصله دارند، به نام دو مهاجم سرشناس هم برمی‌خوریم؛ دیگو فورلان از اروگوئه با 97 بازی ملی و دیدیه دروگبا از ساحل عاج با 95 بازی ملی.

هم فورلان و هم دروگبا این روزها برای راهیابی تیم هایشان به جام‌جهانی فوتبال تلاش می‌کنند و احتمالا تا پایان بازی‌های مقدماتی جام‌جهانی به جمع بازیکنانی که بیش از صد بازی ملی دارند، اضافه خواهند شد.

اما اگر نزدیک‌شدن به مرز صد بازی ملی و البته نرسیدن به آن را بدشانسی تلقی کنیم، دنیای فوتبال چند بازیکن سرشناس هم دارد که در ردیف بدشانس‌ها قرار می‌گیرند. یکی از این بدشانس‌ها، میشائیل بالاک است که همین هفته پیش در دیداری که مهدی مهدوی‌کیا هم در آن حضور داشت، برای همیشه از دنیای فوتبال خداحافظی کرد.

بالاک طی سال‌های 1999 تا 2010 در 98 بازی پیراهن تیم ملی آلمان را پوشید، اما با بدشانسی تمام رقابت‌های جام‌جهانی 2010 را به دلیل تکل بی‌مورد کوین پرینس بواتنگ غنایی در فینال جام اتحادیه انگلیس از دست داد و بعد از آن هم هیچ‌گاه نتوانست نظر یواخیم لو را برای بازگشت به تیم ملی جلب کند.

رونالدوی برزیلی دیگر ستاره بزرگ فوتبال است که فقط دو بازی تا رسیدن به مرز صد بازی ملی فاصله داشت. رونالدو که برای برزیلی‌ها یادآور خاطرات شیرین قهرمانی در جام‌جهانی 2002 و دو قهرمانی در کوپا آمریکای سال‌های 1997 و 1999 است، نخستین بار در سال 1994 و در هفده سالگی، مقابل آرژانتین پیراهن تیم ملی برزیل را پوشید. او با درخشش در آن بازی دوستانه همراه تیم ملی کشورش به جام‌جهانی 94 رفت، اما برای تیمی که روماریو و ببتو ستاره هایش بودند، حتی یک دقیقه هم بازی نکرد تا فقط در جشن قهرمانی برزیلی‌ها حضور داشته باشد.

چهار سال بعد رونالدو ستاره برزیلی‌ها در جام‌جهانی 98 بود؛ اما در فینال تیم ملی فرانسه با فوق ستاره‌اش زیدان اجازه نداد، رونالدو برای دومین بار متوالی بر جام‌جهانی بوسه بزند.

رونالدو که همچنان در اوج بود با درخشش در جام‌جهانی 2002، این‌بار قهرمانی را برای برزیلی‌ها به ارمغان آورد. او سال 2006 برای چهارمین بار جام‌جهانی فوتبال را تجربه کرد اما شکست مقابل فرانسه در مرحله حذفی، اجازه نداد رویای این برزیلی در فتح سومین جام‌جهانی محقق شود. پس از آن مصدومیت شدید، رونالدو را به مدت پنج سال از تیم ملی دور کرد تا او آخرین بازی ملی‌اش را سال 2011 و در مقابل رومانی انجام دهد. آن بازی نود و هشتمین و آخرین بازی ملی ستاره شماره 9 برزیل بود.

بدشانس بعدی جانلوکا زامبروتا مدافع تیم ملی ایتالیاست که همراه با این تیم قهرمانی در جام‌جهانی 2006 را تجربه کرد. زامبروتا که نخستین بازی ملی خود را همچون بالاک در سال 1999 انجام داد، امیدوار بود در جام‌جهانی 2010 آفریقای جنوبی از مرز صد بازی ملی بگذرد، اما ایتالیا با این مدافع در عین ناباوری برای نخستین‌بار در همان مرحله گروهی از گردونه رقابت‌ها کنار رفت تا تعداد بازی‌های ملی زامبروتا از عدد 98 تجاوز نکند.

در جمع فرانسوی‌ها هم لوران بلان این بدشانسی را داشت که با 97 بازی ملی از دنیای فوتبال خداحافظی کند. البته بلان شاید هیچ‌وقت از این موضوع پشیمان نباشد، چراکه در اوج و درحالی که به عنوان کاپیتان دو جام قهرمانی جام‌جهانی 98 و یورو 2000 را با پیراهن خروس‌ها بالای سر برد از فوتبال ملی خداحافظی کرد.

رضا پورعالی ‌/‌ گروه ورزش