تصادفات رانندگی در حالی هشتمین عامل مرگ و میر در دنیا محسوب میشود که کشور ما با اختصاص 28 درصد کشتههای تصادفات رانندگی، دومین عامل مرگ و میر در ایران را از آن خود کرده است.
سالانه هزار عابر پیاده در حالی قربانی تصادفات رانندگی میشوند که این موضوع زنگ خطر بیدفاع بودن پیادهها در تصادفات رانندگی و لزوم اقدامات پیشگیرانه برای ارتقای سطح سلامت این گروه از شهروندان را بیش از پیش برای مسئولان گوشزد میکند تا جایی که به گفته رئیس مرکز فوریتها و حوادث کشور، 28 درصد موارد مرگ و میر ناشی از تصادفات در کشور مربوط به عابران پیاده است در حالی که این آمار در دنیا 22 درصد است.
محمدتقی طالبیان، روز گذشته در مراسم دومین سالگرد آغاز دهه ایمنی جادهای گفت: در دنیا به ازای هر یکصد هزار نفر 10 تا 30 نفر به علت تصادف جان خود را از دست میدهند در حالی که در ایران این آمار به 30 تا 40 مورد مرگ به ازای هر یکصد هزار نفر رسیده است.
این مقام مسئول، فراوانی تعداد خودروها را در وقوع تصادفات رانندگی بیتاثیر میداند و معتقد است که میزان خودروهای کشورهای با درآمد بالا، 50 درصد خودروهای کل دنیاست، اما مرگ و میر ناشی از تصادف آنها فقط 8 درصد است.
به گفته رئیس اورژانس کشور، برای کاهش مرگ و میر عابران پیاده در تصادفات، برنامههای بلند و کوتاهمدت متعددی تدوین شده که اطلاعرسانی و هوشیارسازی شهروندان و ایجاد تغییراتی در قانون جدید راهنمایی و رانندگی از جمله برنامههای کوتاهمدت دردست اجراست.
طالبیان تاکید کرد: ایجاد پلهای عابر، زیرگذر، پیگیری استانداردهای ایمنی خودرو و ایمنی سیستم حمل و نقل را نیز میتوان از برنامههای بلندمدت در نظر گرفت.
ایمنی عابران پیاده ؛ اولویت امسال
معاون درمان وزارت بهداشت با اشاره به آمار بالای آسیب عابران پیاده در حوادث ترافیکی کشور نیز اعلام کرد: هر چند گسترش جادههای بین شهری و روستایی و تمایل جمعیت سیار به اسکان در تمام جادهها را شاهد هستیم، اما هنوز با استانداردهای محیط ایمن برای افرادی که کنار جادهها زندگی میکنند، فاصله داریم.
به گزارش مهر، سید حسن امامیرضوی با بیان اینکه حوادث ترافیکی اولین دلیل سالهای از دست رفته عمر محسوب میشود، گفت: در برنامههای چهارم و پنجم توسعه موضوع ارتقای ایمنی و سلامت عابران پیاده مورد توجه قرار گرفته و برنامههای متعددی برای آن در تمام بخشها در حال انجام است، اما تا رسیدن به نقطه مطلوب فاصله داریم.
وی با اشاره به اقدامات جدی پلیس برای اصلاح قوانین راهنمایی و رانندگی که به کاهش تصادفات فوتی منجر شده است، تصریح کرد: برای رسیدن به اهداف برنامه پنجم توسعه راه طولانی در پیش داریم و بر این اساس باید علاوه بر برنامههای تدوین شده در راستای آموزش همگانی به شهروندان برای رعایت قوانین و همچنین ایمنسازی و اصلاح فیزیکی راهها، گامهای جدیتری برداشته شود.
امامیرضوی با تاکید بر لزوم تمرکز برنامههای امسال بر فرهنگسازی در راستای ارتقای سلامت عابران پیاده، تصریح کرد: کاهش آمار تصادفات و مرگ و میر عابران پیاده باید به طور جدی در دستور کار سازمانهای متولی قرار گیرد.
راه ناایمن، عابران سهلانگار
رئیسپلیس ترافیک شهری راهور ناجا معتقد است افزایش مرگ و میر عابران پیاده در تصادفات جادهای به دو عامل ایمن نبودن راهها از یک سو و بیتوجهی عابران پیاده به قوانین از سوی دیگر بازمیگردد.
به گفته سرهنگ محسن مهرایی، تصادفات عابران پیاده در معابر شهری به دلیل پایین بودن سرعت خودروها در اکثر موارد منجر به جرح میشود، اما در بزرگراهها و اتوبانها به دلیل سرعت بالای خودروها و زیاد بودن عرض راه، این تصادفات بیشتر به مرگ عابران پیاده میانجامد.
وی تاکید میکند که بیشترین تصادفات عابران پیاده در بلوارها، کمربندیها و بزرگراهها که به دلیل نداشتن خطکشی یا نصب نشدن پل عابر، ایمنسازی نشده است رخ میدهد که عابران پیاده با تردد درسطح سوارهرو حادثهآفرین میشوند.
عابران پیاده هم مقصر هستند، همان عابرانی که به هزار و یک بهانه از روی تنبلی، کهولت سن، پادرد و کمردرد یا کمبود وقت ترجیح میدهند پل عابر پیادهای را که فقط چند متر آن طرف نصب شده را نادیده بگیرند و با مشقت فراوان از میان خودروهایی که با سرعت بالای 90 کیلومتر در حال عبورند، گذشته و خود را به آن سوی بزرگراه برسانند، غافل از اینکه با این کارشان به استقبال مرگ میروند.
رئیسپلیس ترافیک شهری راهور ناجا هم بیتوجهی عابران پیاده را در وقوع تصادفات مرگبار آنها بیتاثیر نمیداند و با اشاره به قانون جدید راهنمایی و رانندگی که در آن نقش عابر پیاده نیز در تصادفات در نظر گرفته شده، توضیح میدهد: اگرچه هماکنون جریمه عابران پیاده متخلف به دلیل فراهم نشدن برخی ابزارها و زیرساختهای لازم اجرا نمیشود، اما در تصادفات رانندگی که یک طرف قضیه عابر پیاده باشد در صورتی که کارشناس راهنمایی و رانندگی تشخیص دهد راننده تمام مقررات لازم را رعایت کرده است و عابر پیاده از محل خطکشی یا از پل هوایی که در آن محل بوده برای گذر از عرض اتوبان یا خیابان استفاده نکرده است، در این تصادف عابر پیاده مقصر شناخته میشود.
سرهنگ مهرایی تصریح میکند: البته این موضوع موجب نمیشود که استفاده از بیمه شخص ثالث و بحث دیه عابرپیاده متوفی منتفی شود.
جریمه عابران؛ قانونی که اجرا نشد
بر اساس ماده 27 قانون جرائم رانندگی، در راههایی که برای عبور عابران پیاده علائم، تجهیزات و مسیرهای ویژه اختصاص داده شده، عابران مکلفند هنگام عبور از عرض یا طول سوارهرو با توجه به علائم راهنمایی و رانندگی نصب شده در محل از نقاط خطکشی شده، گذرگاههای غیرهمسطح و مسیرهای ویژه استفاده کنند.
همچنین در صورتی که عابر پیاده این موارد را رعایت نکند، متخلف محسوب و مکلف به پرداخت جریمه مقرر در قانون است و در صورت تصادف با وسیله نقلیه، راننده مشروط به اینکه تمامی مقررات را رعایت کرده باشد، مسئولیتی نخواهد داشت، البته مسئولیت نداشتن راننده مانع استفاده مصدوم یا وراث متوفی از مزایای بیمه نخواهد شد و شرکت بیمه با ارائه قرار منع تعقیب یا حکم برائت راننده ملزم به اجرای تعهدات موضوع بیمهنامه به مصدوم یا وراث متوفی خواهد بود، اما مشکل اینجاست که موضوع جریمه عابران پیاده سابقه ناموفق چهل سالهای را با خود به همراه دارد که همین پیشینه، دلیلی شد بر اینکه جریمه عابران پیاده تا به امروز رنگ اجرا به خود نبیند.
رئیسپلیس ترافیک شهری راهور ناجا به قانون اخذ جریمههای رانندگی مصوب سال 1350 اشاره میکند که براساس اولین بند جدول تخلفات اگر عابران پیاده از محلهای غیرمجاز یا در طول خیابانهایی که دارای پیادهرو نیز هست عبور کنند باید مبلغ یک هزار تومان جریمه میشدند؛ قانونی که به دلیل فراهم نبودن زیرساختهای لازم از یکسو و نداشتن ضمانت اجرایی از سوی دیگر از آن زمان تاکنون اجرایی نشده است.
پوران محمدی - گروه جامعه
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
سید رضا صدرالحسینی در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در استودیوی «جامپلاس» میزبان دکتر اسفندیار معتمدی، استاد نامدار فیزیک و مولف کتب درسی بودیم
سیر تا پیاز حواشی کشتی در گفتوگوی اختصاصی «جامجم» با عباس جدیدی مطرح شد
حسن فضلا...، نماینده پارلمان لبنان در گفتوگو با جامجم:
دختر خانواده: اگر مادر نبود، پدرم فرهنگ جولایی نمیشد