از انزوا تا حضور فعالانه در جامعه

اما در جوامعی که تنها به صرف جنسیت زن، او را از فعالیت‌های اجتماعی و تصمیم‌گیری‌های کلان کشور محروم کرده‌اند، فقط به گروه زنان اجحاف نشده است، بلکه اگر از بعد کلی به این موضوع نگاه کنیم، در حقیقت این جامعه است که رسما خود را از نیمی از نیروهای فعال جامعه محروم کرده است.

اگر از بعد تاریخی هم به موضوع نگاه کنیم، شواهد تاریخی نشان می‌دهد که در جوامع سنتی به دلیل اهمیت قدرت فیزیکی و همچنین رواج نیافتن علم و منطق، زنان در جامعه نقش حاشیه‌ای داشته‌اند، زیرا توان رقابت بدنی با مردان را نداشته‌اند، اما به مروز زمان و با گسترش مرزهای علم، دانش و فرهنگ در جهان، حضور زنان نیز پررنگ‌تر از اعصار سابق شده است.

به بیان دیگر، در جوامعی که به سمت علم‌سالاری پیش رفته‌اند و ساختار جامعه به شکلی درآمده است که قدرت علم، منطق و هنر فراتر از زور بازو شده است، زنان در چنین جوامعی پیشقراول نهضت تحولات مثبت بوده‌اند.

زنان ایران امروز

طی سال‌های اخیر، نقش زنان در کشور ما نیز هم راستا با پررنگ‌شدن نقش زنان در جهان با رشدی قابل ملاحظه همراه بوده است؛ طوری که حالا می‌توانیم بگوییم در ادارات مختلف، مراکز علمی، هنری، فرهنگی و حتی ستون‌های اقتصادی کشور، زنان نقش تاثیرگذاری دارند.

امروزه در کمتر شاخه‌ای از فعالیت‌های اجتماعی، آموزشی و اقتصادی در ایران می‌بینیم که زنان با همت و پشتکار به این حیطه‌ها نفوذ نکرده باشند و حتی در برخی موارد هم می‌بینیم که نقش زنان در پیشبرد اهداف کلان کشور، قابل توجه‌تر از مردان است.

البته نمی‌توانیم بگوییم که هم‌اکنون زنان ایرانی در همه زمینه‌های اجتماعی و سیاسی کشور، دوش به دوش مردان حرکت می‌کنند، اما با نیم‌نگاهی به تاریخ حضور کمرنگ زنان ایرانی در چند دهه قبل، براحتی می‌توان به این نتیجه‌ رسید که حداقل امروزه چنین بستری فراهم شده است که زنان برای حضور پررنگ‌تر در جامعه با مردان رقابت می‌کنند و در بسیاری از فعالیت‌های تولیدی نیز پابه‌پای مردان کار می‌کنند ولی در گذشته‌ای نه‌چندان دور، باور عامه این‌گونه شکل گرفته بود که نقش زنان در جامعه باید تنها به نقش همسرداری و تربیت فرزندان خلاصه شود.

نقش پررنگ زنان در دانشگاه

هنوز صفحه‌های تاریخ فراموش نکرده است که برای قرن‌های متوالی، سایه آپارتاید آموزشی بر سر زنان ایرانی سنگینی می‌کرد و درس خواندن و مکتب رفتن، کاری مردانه به حساب می‌آمد، اما حالا وضع آموزشی کشور به شکلی درآمده است که حتی تعداد دختران راه یافته به دانشگاه‌ها از پسران پیشی گرفته است.

علاوه بر حضور صدها هزار دختر دانشجو در کشور، هرم جنسیتی استادان مراکز آموزشی هم در حال تغییر است و استادان زن در دانشگاه‌ها حضوری چشمگیر دارند.

شاید چنین تغییراتی در برهه فعلی، واقعه‌ای معمولی تلقی شود و حضور دانشجویان و استادان زن در دانشگاه‌ها، رفته‌رفته برایمان به امری عادی تبدیل شده باشد، اما نیم‌نگاهی به گذشته زن ایرانی و مقایسه آن با وضع آنها در عصر فعلی، نشان می‌دهد که این یک اتفاق معمولی و ساده نیست و به همین خاطر است که شاید بتوان براحتی پیش‌بینی کرد که در آینده نیز حضور زن ایرانی در عرصه‌های گوناگون اجتماعی، پررونق‌تر از زمان حاضر شود.