نقشم را شیرین می‌کنم تا مخاطب دوستم داشته باشد

او سابقه اجرا در شبکه جام‌جم را هم دارد. این روزها سریال تلویزیونی «مثل من مثل تو» با بازی او از شبکه دو پخش می‌شود. او در این سریال نقش هما، مادر خانواده را بازی می‌کند که سه فرزند دارد و تلاش می‌کند با ارتباط گرم و صمیمانه مشکلات فرزندانش را حل کند. گفت‌وگوی ما را با او بخوانید.

در گذشته بیشتر در سریال‌هایی بازی می‌کردید که ویژه مخاطبان بزرگسال بود، اما چند سال است به نویسندگی، کارگردانی و بازیگری در آثار کودک روی آورده‌اید. آیا این گرایش شما دلیل خاصی دارد؟

نه، دلیل خاصی ندارد. اتفاقا در چند سال اخیر، در دو سه تله‌فیلم با موضوع بزرگسال بازی کرده‌ام که هنوز پخش نشده است. شاید به دلیل پخش‌نشدن این آثار، شما تصور کردید فعالیت‌هایم در حوزه کودک محدود شده است.

البته بعد از تولد دختر کوچکم سعی کردم فعالیتم را کمتر کنم تا فرصت بیشتری برای رسیدگی به فرزندم داشته باشم. در آن زمان فقط با برنامه رنگین‌کمان همکاری‌کردم. این برنامه روزانه پخش می‌‌شود و در این مدت تلاش کردم برای بچه‌ها کم نگذارم. تجربه بسیار خوب و دوست‌داشتنی بود. زمانی که با این برنامه همکاری می‌کردم، علاقه‌مند بودم تمرکزم را روی نویسندگی و کارگردانی بگذارم. علاوه بر آن، از راهنمایی علی زارعان مدیر سابق گروه کودک و نوجوان شبکه پنج و همراهی تهیه‌کننده برنامه هم بهره می‌بردم.

یکی از مشکلاتی که به برنامه‌های کودک و نوجوان آسیب می‌زند، نداشتن مطالعه برنامه‌سازان است. این مساله تا چه میزان برای شما اهمیت دارد؟

با توجه به این که خودم مادر هستم و در جریان مشکلات بچه‌ها قرار دارم، همیشه مطالعه جزو اولویت‌هایم است. زمانی که کارگردانی و نویسندگی برنامه‌ رنگین‌کمان را به عهده داشتم، مرتب پیش روان‌شناسان کودک می‌رفتم و از نظر آنها بهره می‌بردم، چون علاقه‌مند بودم کاری که برای بچه‌ها انجام می‌دهم، درست باشد تا برنامه در کنار سرگرمی، آموزشی هم باشد.

کودکی جزو حساس‌ترین دوران زندگی هر فرد است و خیلی مسائل در او نهادینه می‌شود. بنابراین نسبت به تولید برنامه‌های کودک و نوجوان باید وسواس بیشتری به خرج داد.

اگر قرار باشد بین کار کودک و بزرگسال یکی را انتخاب کنید، اولویت شما بازی در چه اثری است؟

وقتی همزمان پیشنهاد کار کودک و بزرگسال را دارم، سعی می‌کنم آن که بهتر است را انتخاب کنم. گرچه به کار کودک علاقه زیادی دارم. برخی به من می‌گویند چرا دیگر مثل گذشته در آثار طنز بازی نمی‌‌کنم. به هر حال ما پیشنهادهای کاری مختلف داریم و سعی می‌کنیم از میان آنها بهترین را انتخاب کنیم. بنابراین هیچ وقت نسبت به این مساله که در یک گونه خاص کار کنم، تعصب ندارم. یک فیلمنامه خوب و منسجم و عوامل حرفه‌ای برایم اهمیت دارد.

برخی بازیگران خودشان را به حضور در گونه خاص محدود نکرده و در آثار مختلف بازی می‌کنند. به نظرتان این اتفاق خوبی است یا نه؟

هر بازیگری دوست دارد در گونه‌های مختلف بازی کند تا خودش را محک بزند. حال ممکن است در یک گونه موفق شود و در گونه‌ای دیگر خیلی موفق نباشد. به نظرم تجربه موضوعات و گونه‌های مختلف بد نیست. به هر حال توانمندی بازیگر هم مشخص می‌شود.

یکی از وی‍ژگی‌های بازی شما طنازی‌هایتان است که تلاش می‌کنید نقش را شیرین کنید. آیا علاقه خاصی به بازی در آثار کمدی دارید؟

طنازی‌های من طرفداران خودش را دارد. معمولا برای شیرین‌شدن نقش‌هایم در آثار مختلف، شیطنت و طنازی‌هایی را طراحی می‌کنم که برای مخاطب جذاب باشد. با این اوصاف هر وقت مردم من را در خیابان می‌بینند انتظار دارند همیشه خوشحال باشم.

چندی پیش یک جراحی کوچک داشتم. هنگام برگشت به خانه مرتب مردم از من می‌پرسیدند چرا مثل همیشه چهره‌ام خندان نیست. نظر مخاطب برایم اهمیت دارد و به آنها احترام می‌گذارم. دوست دارم بیننده از بازی من احساس رضایت کند.

با توجه به این که تجربه بازی در آثار جدی و طنز دارید، به کدام یک بیشتر علاقه‌مند هستید؟

طنز را خیلی دوست دارم، چون جای کار دارد. در این آثار، بازیگر برای خلق لحظات جذاب باید مرتب روی موقعیت‌های بازی‌اش کار کند. به نظرم بازی در آثار طنز سخت‌تر از سریال‌های جدی است.

در سریال مثل من مثل تو هم این اتفاق افتاده و شما نقش مادر را شیرین و طناز بازی می‌کنید. از ابتدا این طنازی در فیلمنامه طراحی شده بود یا نه؟

معمولا خودم این کار را انجام می‌دهم و سعی می‌کنم با خلق لحظات طنز، نقشم را شیرین کنم. این اتفاق هم در سریال تلویزیونی مثل من مثل تو افتاد. در فیلمنامه چیز زیادی در این رابطه نبود. حضور مادر در فیلمنامه خیلی پررنگ و تاثیرگذار نبود. یک مادر معمولی بود که هر روز سعی می‌کند شرایط مناسبی را برای فرزندانش فراهم کند.

محمود معظمی، کارگردان سریال هم تعامل خوبی با بازیگران داشت و اجازه می‌داد پیشنهادهایشان را براحتی بگویند البته برخی پیشنهادها را قبول می‌کرد و برخی را نه. البته برای رد هر پیشنهاد هم دلایل منطقی داشت.

به یاد دارم در یکی از صحنه‌های این سریال در حالی که مشغول اتوکردن لباس‌ها و از سوی دیگر از دست فرزندانم هم عصبانی بودم، ناخودآگاه اتو بخار را به سمت بالا گرفتم و دکمه بخار را زدم. جالب بود که همه عوامل از این واکنش لحظه‌ای من خندیدند و کارگردان هم از آن استقبال کرد.

روحیه مادرها با یکدیگر فرق می‌کند. چرا هیچ وقت سعی نکردید نقش یک مادر جدی را بازی کنید؟

به نظرم مادرها جدی نیستند. همه مادرها مهربان هستند و دوست دارند سر به سر بچه‌هایشان بگذارند. من در زندگی شخصی‌ام هم این طور هستم. هر وقت دخترم هلیا از من جای کتابش را می‌پرسد، ناخودآگاه می‌گویم تو ماشین لباسشویی است! به هر حال هر چیزی جای مشخص خودش را دارد و زمانی که بچه خودش حاضر نیست دنبال وسیله گمشده‌اش بگردد باید چنین جوابی هم بشنود.

در مجموع برای بازی و دیالوگ‌ها مواردی را به کارگردان پیشنهاد می‌دادم، حتی یک بخش از دیالوگ‌ها را در صحنه تغییر می‌دادیم تا کار شیرین‌تر شود. معتقدم وقتی کارگردان به بازیگری که توانایی‌های لازم را دارد، اعتماد می‌کند، مسلما نتایج خوبی هم می‌گیرد. نمی‌خواهم بگویم من بازیگر توانمندی هستم، اما در مجموع اعتماد و اطمینان نقش زیادی در بهبود کار دارد.

یک قسمت از فیلمنامه این سریال با نام «وقتی خرمالوها می‌رسند» را هم نوشته‌اید. چطور شد تصمیم گرفتید یک قسمت از این سریال را بنویسید؟

در یکی از لوکیشن‌ها که مشغول کار بودیم، نگاهم از پنجره به درخت خرمالو افتاد. همان جا ایده یک قصه به ذهنم رسید. وقتی آن را طرح کردم، مورد توجه دوستان قرار گرفت و تاکید کردند این طرح را بنویسم. بنابراین همزمان با بازی یک قسمت از فیلمنامه را نوشتم. در مجموع نگارش یک قسمت از فیلمنامه تداخلی در بازی‌ام به وجود نیاورد.

با توجه به سابقه‌ای که شما در نگارش آثار کودک دارید به نظرتان شخصیت‌های سریال مثل من مثل تو خیلی ساده نیستند؟

با صحبت شما موافقم. متاسفانه فیلمنامه‌ ما خیلی خوب نبود و شخصیت‌ها تک‌بعدی طراحی شده‌اند و پیچیدگی ندارند. البته باید قبول کنید وقتی قرار است در یک قسمت از سریال به مدت 20 دقیقه موضوع طرح شود، به نقطه‌عطف برسد و مشکل حل شود، معلوم است باید خیلی با عجله این کار انجام شود. همین مساله به سریال لطمه‌زده است.

تهیه‌کننده و کارگردان علاقه‌مند بودند یک سریال خوب تولید کنند، حتی تاکید زیادی بر این مساله داشتند، اما فیلمنامه با ایرادهای زیادی همراه بود. معتقدم باید فیلمنامه و روایت داستان‌ها انسجام بیشتری می‌داشت.

آیا شما درباره مشکلات فیلمنامه با کارگردان صحبت کردید؟

فیلمنامه چند بار بازنویسی شد، اما به نتیجه مطلوب نرسید.

شما سری قبلی این مجموعه را ماه رمضان با شاهین باباپور کار کرده بودید و سری جدید را با محمود معظمی. برای این که نقش‌تان از یکدستی خارج نشود چه راهکارهایی انجام دادید؟

با توجه به این که فضای کار و بازیگرانی که نقش همسر و فرزندانم را بازی می‌کردند کاملا تغییر کرد، من زیاد به نوع بازی‌ام در سری قبل فکر نمی‌کردم. چون تفاوت‌ها خیلی زیاد و نقطه مشترک شاید نام سریال و محتوای کلی بود.

از کمدی تا برنامه‌سازی برای کودک

لاله صبوری 45 سال سن دارد. اما با نگاهی به نقش‌هایی که بازی می‌کند، می‌توان کودک درون او را دید که این بازیگر را سرزنده و شاداب نگه داشته است.

صبوری با مجموعه کمدی«جُنگ 77 » به شهرت رسید. این مجموعه را مهران مدیری کارگردانی کرده بود و خودش هم نقش مقابل صبوری را بازی می‌کرد.

صبوری در این مجموعه آنقدر خوب ظاهر شد که تحسین منتقدان را برانگیخت و کارگردانانی مانند کیومرث پوراحمد نوید تولد بازیگری توانمند در حوزه کارهای کمدی را دادند.

اما واقعیت این است که صبوری بعد از بازی در مجموعه جُنگ 77 دیگر نتوانست اوجی را که از سرگذرانده بود، دوباره تجربه کند.

شاید فیلمنامه‌های خوب و مناسبی در زمینه کمدی به او پیشنهاد نشد که صبوری بتواند توانمندی‌های خود را در حوزه کمدی را بیشتر به نمایش بگذارد.

نکته جالب‌تر این‌که بیشتر بازیگرانی که با مدیری همکاری می‌کردند به فیلم‌های سینمایی کمدی راه پیدا کردند و باعث فروش بالای این فیلم‌ها شدند، اما صبوری از آن بازیگرانی نبود که بتواند نقش مهمی در این نوع سینما داشته باشد.

صبوری در تلویزیون اما تلاش کرده متفاوت ظاهر شود و کارهای مختلف را در این رسانه تجربه کند. او مدتی نویسنده و کارگردان برنامه رنگین کمان شبکه تهران بود. او در این مدت تلاش کرد این برنامه را شاداب‌تر کرده و بچه‌ها را به تکاپوی بیشتری وادار کند.

او به این گفته اعتقاد دارد که زمان ارتباط با کودکان باید مانند آنها شد تا بچه‌ها تو را بپذیرند و پای حرف تو بنشینند.

صبوری بعد از رنگین کمان در سریال «مثل من مثل تو» نقش مادر را به عهده گرفت.خودش می‌گوید به کودکان علاقه‌مند است و حرف‌هایی برای این گروه سنی دارد به همین دلیل بازی در این سریال را قبول کرده است.

اما واقعیت این است که تنها علاقه‌مندی به کودکان نمی‌تواند دلیل کافی برای حضور در آثار مخصوص کودکان باشد.

بازی صبوری در سریال مثل من مثل تو مانند بازی‌هایش در دیگر کارهاست.او اگر در یک سریال مخصوص بزرگسالان هم نقش مادر را به عهده می‌گرفت بازهم از همین شیوه در اجرای نقش استفاده می‌کرد.

واقعیت این است که این بازیگر که با نقشی کمدی بین مردم به شهرت رسید و نشان داد که استعداد این کار را دارد، بهتر بود خود را به عنوان بازیگر کمدی تثبیت می‌کرد و در ادامه علاقه‌مندی و استعدادش در حوزه‌های دیگر را هم به اثبات می‌رساند.

فاطمه عودباشی - گروه رادیو و تلویزیون