نحوه ترک مواد مخدر صنعتی چگونه است؟

در مواد مخدر سنتی مثل تریاک، اگر به مصرف‌کننده دائم تا 12 ساعت مواد نرسد، معمولا این دسته از معتادان احساس بی‌حوصلگی شدید، آبریزش بینی و درد عضلانی خواهند کرد، اما علائم خماری در معتادان مواد مخدر صنعتی به این زودی‌ها بروز پیدا نمی‌کند و احتمال دارد حتی تا یک ماه پس از آخرین مصرف هم هیچ علامتی ناشی از خماری در معتاد بروز پیدا نکند.

در واقع به دلیل تفاوت مواد تشکیل‌دهنده مخدرها و جنس متفاوت تاثیراتی که بر مصرف‌کننده دارد، فرآیندهای ترک مواد مخدر در بین آنها نیز کاملا متفاوت است، اما نکته‌ای که نباید فراموش کرد این است اگر فردی علائم خماری در یک بازه زمانی طولانی‌مدت در ظاهرش وجود نداشت، اصلا به این معنی نیست که او معتاد نباشد یا به فرآیند ترک مواد مخدر نیازی نداشته باشد.

بدیهی است اولین گام برای ترک اعتیاد، ایجاد انگیزه ترک در معتادان به مواد مخدر صنعتی است؛ یعنی اگر با زور فیزیکی یا تهدید، فردی را مجبور کنیم که مواد مخدر صنعتی مصرف نکند، این فرآیند ترک حتی اگر موفق هم باشد، کاملا مقطعی خواهد بود و پس از رفع موانع جبری، معتاد دوباره به سمت مصرف مواد مخدر گرایش پیدا خواهد کرد.

آموزش و فرآیندهای روان‌درمانی در این مرحله بسیار حیاتی است و موجب می‌شود فرد معتاد به طور خودخواسته به سمت درمان حرکت کند البته برخی معتادان هم وجود دارند که به طور کلی منکر اعتیادشان هستند که باز هم در این شرایط روان‌درمانگران می‌توانند به کمک این افراد بیایند و شرایط روحی را برای معتادان به گونه‌ای تسهیل کنند که یک فرد معتاد با فراغ خاطر به استقبال فرآیند ترک برود.

کارشناسان بر این باورند افرادی که مواد مخدر صنعتی مصرف می‌کنند، اما عواقب مصرفشان به جنون و توهم نکشیده است، می‌توان آنها را با فرآیندهای دارودرمانی و روان‌درمانی در مطب‌ها و کلینیک‌های سرپایی ترک داد، اما اگر فرد معتاد به مصرف مواد مخدر صنعتی، دچار هذیان و توهم باشد، در آن صورت باید این معتادان را بستری کرد تا علاوه بر فرآیند ترک مواد مخدر، علائم بیماری‌های روانی در آنها را نیز معالجه کرد.

کمپ‌های ترک اعتیاد یاTC ها، به عنوان مراکزی که معتادان حتی پس از ترک هم آنجا می‌مانند تا تحت مراقبت‌های پزشکی و روانی قرار بگیرند نیز می‌تواند به این گروه از مبتلایان کمک کند.

در مراکز سرپایی و کمپ‌های ترک اعتیاد، به طور میانگین مبالغی بین 300 تا 500 هزار تومان در ماه از خانواده معتادان مواد مخدر صنعتی دریافت می‌شود که بسته بشدت اعتیاد مواد مخدر، این فرآیند درمان بین شش ماه تا یک سال طول خواهد کشید.

معتادان پرخاشگر و فرآیند سخت درمان

یکی از تفاوت‌های اصلی بین فرآیند ترک مواد مخدر سنتی و صنعتی این است که بسیاری از معتادان به مواد مخدر صنعتی، در مراحل حاد اعتیاد خود به جنون، توهم و پرخاشگری هم مبتلا می‌شوند.

یعنی جدای از آن که فرآیند ترک مواد مخدر صنعتی برای خانواده‌های افراد معتاد، بسیار پرهزینه‌تر از ترک مواد مخدر سنتی تمام می‌شود، نداشتن امنیت جانی نیز مشکلات را اضافه کرده است.

در حالی که روند قانونی مشخص و عملی برای حمایت جانی این خانواده‌ها وجود ندارد، بسیاری از این خانواده‌ها برای حفظ امنیت خود و سایر اعضای خانواده مجبور می‌شوند به کمپ‌های غیرقانونی ترک اعتیاد متوسل شوند که در برخی اوقات نیز حتی فرد معتاد در این‌گونه کمپ‌ها جان خود را از دست می‌دهد.

اما اگر سازوکار عملی و گره‌گشایی برای حمایت مالی و جانی خانواده‌های افراد معتاد به مواد مخدر صنعتی وجود داشت، بی‌شک هیچ خانواده‌ای راضی به پیمودن راه‌های غیراصولی فرآیند ترک نمی‌شد و خانواده‌ها با اطمینان بیشتری فرد معتاد خانواده را به کمپ‌های ترک اعتیاد می‌سپردند؛ در آن صورت احتمالا دیگر شاهد حضور پرشمار معتادانی نبودیم که نه جامعه آنها را می‌پذیرد و نه خانواده‌ها توان درمان آنها را دارند.