مذاکره یعنی چه؟

معاون رئیس‌جمهور آمریکا که برای حضور در کنفرانس امنیتی مونیخ به آلمان رفته بود، روز شنبه در جمع خبرنگاران گفت: پیشنهاد مذاکره ایران و آمریکا هنوز مطرح است. جو بایدن در باره احتمال برگزاری مذاکرات مستقیم ایران و آمریکا گفت: این مذاکرات زمانی برگزار می‌شود که رهبری ایران در این باره جدی باشد. وی قبل از سفر به مونیخ نیز در مصاحبه با روزنامه آلمانی دویچه سایتونگ از آمادگی واشنگتن برای مذاکره مستقیم با ایران گفته بود.

این نخستین بار نیست که بحث مذاکره ایران و آمریکا از زبان مقامات آمریکا مطرح می‌شود و بلافاصله این‌گونه اظهارات در صدر اخبار و تحلیل‌های رسانه‌های جهان بویژه غرب قرار می‌گیرد. از زمانی که باراک اوبامای دموکرات با شعار تغییر روی کار آمد، همواره بحث‌های اینچنینی از سوی مقامات آمریکایی مطرح شده و به‌تبع آن هم در فضای رسانه‌‌ای و سیاسی کشور و هم متاثر از بحث مذاکره، تحلیل‌های مختلفی ارائه شده است؛ تحلیل‌هایی که دامنه آن از موافقان مذاکره تا مخالفان سرسخت مذاکره با آمریکا گسترانیده شده است.

ابتدا باید به این نکته توجه کرد که آمریکا همواره می‌گوید «بیایید مذاکره کنیم» نمی‌گوید «بیایید رابطه برقرار کنیم»، مذاکره یعنی چه؟

مذاکره در عرف سیاسی یعنی معامله. مذاکره با آمریکا یعنی معامله با آمریکا، معامله یعنی داد و ستد، یعنی چیزی بگیر و چیزی بده. ما از انقلاب اسلامی چه چیزی می‌توانیم به آمریکا بدهیم تا چیزی از او بگیریم؟ آن چیزی که می‌خواهیم به آمریکا بدهیم تا در مقابل از او چیزی بگیریم، چیست؟ ما چه می‌توانیم به آمریکا بدهیم؟ او از ما چه می‌خواهد؟ وقتی دو دوست در یک مساله مورد اختلاف با هم مذاکره می‌کنند این برای این است که هر کدام از نقطه‌ای که قرار دارند حرکت کنند و به یک نقطه مورد توافق برسند. آیا آمریکا هم مذاکره را به این معنا می‌داند؟ و اصولا مذاکره به نفع کدام کشور است آمریکا یا ایران؟

مذاکره با آمریکا البته برای دولت آمریکا مفید است. با مذاکره او جا پایی پیدا می‌کند تا بتواند خواسته‌های خود را بیشتر تحمیل و توقعات خود را انبوه‌تر بر سر این ملت آوار کند. مذاکره موجب می‌شود که دولت آمریکا بتواند تهدیدها و توقعات قلدرانه خود را پشت میز مذاکره با حجم بیشتر و با قدرت چانه‌زنی بیشتری مطرح کند.

معنای مذاکره این نیست که آمریکا حاضر باشد هویت این ملت، نظام جمهوری اسلامی و مواضع بحق مردم آن را به رسمیت بشناسد. آنها با این اساس مخالفند، مذاکره ابزاری است برای تحمیل خواسته‌های آمریکایی‌ها به طرف مذاکره یعنی ایران. مذاکره مفهوم واقعی خود را در مذاکرات آمریکا با طرف‌های خودش ندارد و از دست داده است.

ملت ایران آرمان‌ها و مقاصدی دارد که در دنیا هر کس به این مقاصد و نیز به ملت ایران احترام گذاشته و نظام جمهوری اسلامی را قبول کرده، ملت ایران در طول زمان با او مثل یک طرف برابر و مساوی وارد میدان مذاکره و معامله شده است.

ما با روسیه ارتباط داریم، با اروپا و همه دنیا بجز رژیم صهیونیستی ارتباط داریم، اما مساله آمریکا این است که هویت اسلامی و ملی ما را قبول ندارد و این را بصراحت مطرح می‌کند بنابراین اختلافات نظام ما با آمریکا مبنایی است و تا زمانی که مبنای تفکر و سیاست‌های آمریکایی‌ها در قبال ملت ایران تعدیل نشود و با احترام با ملت ایران سخن نگوید، پذیرش مذاکره از جانب ایران جز زبونی و تحقیر نتیجه‌ای به همراه ندارد.

عباس محمدنژاد - جام‌جم