لزوم تغییر نسل در تیم ملی فوتسال بانوان

زنان فوتسالیست و یک تاکتیک گلخانه ای

سیستم گلخانه ای طی سالهای اخیر در تعدادی از فدراسیون ها و تیم های ورزشی مختلف جا افتاده است، اساس این سیستم چیزی نیست جز استفاده از چند نیروی توانا و مستعد ما همیشگی و ثابت.
کد خبر: ۵۳۷۵۰۲


  جام جم-  سیستم گلخانه ای طی سالهای اخیر در تعدادی از فدراسیون ها و تیم های ورزشی مختلف جا افتاده است، اساس این سیستم چیزی نیست جز استفاده از چند نیروی توانا و مستعد ما همیشگی و ثابت. اصرار بر استفاده از چنین سیستمی حاصل نگرش سطحی و کم مایه به ورزش است، نگرشی که فقط یک مقطع زمانی خاص را در نظر می گیرد و به بقیه مقاطع کاری ندارد و دقیقا همین است که باعث می شود امور بسیار مهمی که در راس آن پرورش بازیکن و استعدادیابی قرار دارد نادیده گرفته شود تا با این شرایط  یک رشته ورزشی برای نتیجه گیری به چند ستاره وابسته باشد.
   همانطور که پیش از این اشاره شد «سیستم گلخانه ای» در بسیاری از فدراسیون ها و به خصوص تیم های ورزشی نهادینه شده و تاثیرات فراگییر آن به ورزش بانوان نیز رسیده است. فوتسال نوپا و تازه جان گرفته بانوان  نیز مصداق عینی و کاملی از ورزشی به شمار می رود که به عده ای خاص و بازیکنانی همیشگی  وابسته است، این را به خوبی می توان از مشاهده ترکیب تیم ملی مشاهده کرد. تیم ملی فوتسال بانوان ایران امسال حضور در رویداد بزرگی به نام جام جهانی کوچک  پرتغال را تجربه کرد . تیم ملی فوتسال بانوان پیش از اینکه مجوز حضور در این رقابتهای معتبر را به دست بیاورد راه پر فراز و نشیبی را طی سال های اخیر طی کرد. از حضور در رقابتهای داخل سالن آسیا گرفته تا قهرمانی در غرب آسیا و برگزاری دیدارهای تدارکاتی مهم با تیم های قدرتمند بلوک شرق اروپا و برخی تیمهای درجه یک اروپایی.  تیم ملی فوتسال بانوان درهمه این فراز و نشیب ها همواره از بازیکنان ثابتی بهره برد، بازیکنانی که ثبات چندانی در کار خود نداشتند و طی این سال ها بارها به لیگ فوتبال و تیم ملی فوتبال ایران پیوستند اما پس از مدتی دوباره به فوتسال بازگشتند. اینکه تیم ملی فوتسال چقدر در میان این جابجایی ها ضرر کرد مهم نیست ، نکته تامل برانگیز این است که این بازیکنان همیشگی و ثابت چقدر توانسته اند به پیشرفت فوتسال بانوان ایران در سطوح بین المللی کمک کنند.
یک دایره محدود
   فرقی نمی کند که تیم ملی فوتسال بانوان چه مسابقاتی را پیش روی خود دارد، این مسابقات غرب آسیا باشد و یا یک دیدار دوستانه و یا حتی رقابتهای جام جهانی کوچک پرتغال همیشه یک عده از بازیکنان ثابت به تیم ملی دعوت می شوند که این وضعیت به دید محدود کادر فنی تیم ملی و فدراسیون فوتبال بر می گردد . نیلوفر اردلان سر آمد بازیکنانی است که حضوری ثابت و دائم در تیم ملی فوتسال بانوان ایران دارد. برخی از مربیان لیگ برتری اعتقاد دارند که این بازیکن 27 ساله خیلی وقت است که  در فوتسال بانوان دیگر حرفی برای گفتن ندارد اما همچنان به تیم ملی دعوت می شود  فرشته کریمی نیز بازیکن ثابت دیگری است که به گواه یکی از مربیان لیگ برتری حتی نمی تواند ده بار پشت سر هم روپایی بزند. بهناز خیاط در لیگ برتر فوتسال بانوان فصل گذشته  غایب بود اما همچنان دروازه بان شماره یک تیم ملی فوتسال بانوان است، لیلا اقبالی نیز به عنوان کاپیتان تیم ملی قدمتی طولانی در این تیم دارد ، قدمتی به اندازه فوتسال بانوان در ایران وبه این ترتیب هر کدام از بازیکنان تیم ملی  قدمتی طولانی مدت در این تیم از خود بر جای گذاشته اند .  دایره محدود بازیکنان تیم ملی فوتسال بانوان ایران بیش از هر کسی شهرزاد مظفر سرمربی تیم ملی را با سوالات زیادی مواجه می کند اما او چنان به این شاگردانش اعتقاد دارد که کمتر حضور بازیکن جدیدی را در تیمش می پذیرد.  در حالی که در تیم ملی فوتبال بانوان سعی می شود از بازیکنان نسل جدید استفاده شود در تیم ملی فوتسال به استفاده از بازیکنانی اصرار می شود که به نسل اول فوتسال بانوان ایران تعلق دارند.
تیم ملی تحت تاثیر یک تیم باشگاهی
شهرزاد مظفر که به قول خودش با وسواس خاصی تیم ملی فوتسال بانوان ایران را جهت حضور در رقابتهای مختلف برون مرزی آماده می کند  فصل گذشته تیم فرهنگ ایثار ایرانیان را به مقام قهرمانی لیگ برتر فوتسال بانوان رساند. طبیعی است که  او به عنوان سرمربی تیم ملی تمایل زیادی داشته باشد تا بازیکنان تیم باشگاهی تحت حمایت خودش را به تیم ملی دعوت کند اما به نظر می آید او بیش از اندازه به بازیکنان تیم باشگاهی تحت هدایتش اعتقاد دارد. الناز آرمات، سپیده زرین راد، فرشته کریمی ، نیلوفر اردلان، لیلا اقبالی و.... ملی پوشانی هستند که فصل گذشته برای تیم فرهنگ ایثار ایرانیان به میدان رفتند تا ثابت شود تیم ملی به راحتی تحت تاثیر یک تیم باشگاهی قرار دارد. عدم دعوت از بازیکنان سایر تیم های دیگر   قطعا به دید محدود کادر فنی تیم ملی فوتسال بانوان به خصوص شهرزاد مظفر بر می گردد.
اعتقاد بیش از اندازه به یک مربی
شهرزاد مظفر یکی از پرسابقه ترین مربیان زن ایرانی به شمار می آید . قدمت طولانی مدت این مربی در رده ملی فوتسال و وفوتبال حاکی از کمبود مربی خوب و با دانش زن در ایران است و هرگز به معنای بی نظیر بودن مظفر نیست. اما مظفر که تا امروز زحمات زیادی را در فوتبال و فوتسال بانوان ایران متحمل شده است مقصر نیست، مقصر فدراسیون است که طی این سالها هرگز برنامه دنباله داری برای ارتقای سطح مربیان نداشته است تا امروز تیم ملی فوتسال بانوان ایران وابسته به شهرزاد مظفر نباشد، مربی ای که اکنون کاملا محتاطانه جلو می رود و همچنان به بازیکنانی اعتقاد دارد که در مقایسه با دیگر بازیکنان جوان و پدیده فوتسال بانوان حرفی برای گفتن ندارند. استفاده از مربیان زن ایرانی نیز بر مبنای همان سیستم گلخانه معروف جلو می رود که این سیستم به فدراسیون فوتبال می گوید تنها مربی خوب زن در ایران شهرزاد مظفر است.
توسلی و یک نظر سنجی
   کادر فنی تیم ملی فوتسال بانوان ایران به همان اندازه که  دید محدودی در رابطه با بازیکنان زن فوتسال ایران دارند به همان اندازه هم تحت تاثیر جو موجود در رسانه قرار می گیرند. در پایان فصل گذشته رقابتهای لیگ برتر فوتسال بانوان فرزانه توسلی دروازه بان تیم اهواز به عنوان برترین گلر فصل انتخاب شد این در حالی است که این دروازه بان توسط مظفر به تیم ملی دعوت نمی شد. پس از آن نظر سنجی که توسط یکی از روزنامه های ورزشی صورت گرفت مظفر اقدام به دعوت از توسلی به تیم ملی کرد چرا که تنها بر اساس یک نظر سنجی به این نتیجه رسیده بود که توسلی دروازه بان خوبی است و باید به تیم ملی دعوت شود. توسلی دروازه بان فوق العاده ای است که زودتر باید به تیم ملی دعوت می شد اما در حال حاضر آنچه که او را به تیم ملی دعوت کرد نه مشاهده عملکرد فنی او توسط مظفر که یک نظر سنجی بود. پیش از توسلی شیما کریمی گلر دوم تیم ملی بود که به دلیل یک انتقاد از مظفر در یک مصاحبه از تیم ملی کنار گذاشته شد. کریمی یکی دیگر از بازیکنان تیم فرهنگ ایثار بود.
زمزمه های اعتراض
   تعدادی از مربیان لیگ برتری همچون آمنه محمودی بارها نسبت به استفاده از بازیکنان امتحان پس داده  در تیم ملی فوتسال بانوان ایران اعتراض کردند . برخی از بازیکنان تیم های لیگ برتری نیز دعوت دائم و همیشگی از بازیکنانی نظیر نیلوفر اردلان و فرشته کریمی را اتفاقی عجیب می دانند. این اعتراض ها سال گذشته جسته و گریخته عنوان می شد اما امسال با جرات بیشتری عنوان می شوند. بازیکنانی که تاهمین فصل پیش امید داشتند به تیم ملی دعوت شوند اکنون دیگر کاملا بی پروا انتقاد می کنند و کادر فنی و فدراسیون را مورد هجمه انتقادات خود قرار می دهند. آنها اعتقاد دارند تیم ملی دیگر جای نسل اول بازیکنان فوتسال بانوان نیست ، جای بازیکنانی است که از روستاهای دور افتاده خود را به سطح اول فوتسال بانوان رساندند و حالا هر کدام برای خود پدیده ای هستند اما مشاهده دایره محدود تیم ملی فوتسال آنها را ناامید و دلسرد می کند.
   فوتسال بانوان ایران همانند فوتبال با معضل بزرگی به نام عدم پشتوانه سازی مواجه است اما به نظر نمی آید این معضل آنقدر ناگوار باشد که تیم ملی فوتسال بانوان سال های متمادی با یک ترکیب خاص به در میادین مختلف به میدان برود. اگر قرار است تیم ملی فوتسال بانوان در رقابت هایی همچون جام جهانی فقط برای کسب تجربه پس چه نیازی به به بازیکنان قدیمی و با تجربه تیم ملی است؟ همان بازیکنان جوانی که از روستا به سطح اول فوتسال بانوان ایران آمده اند نمی توانند همانند اردلان و اقبالی و کریمی و یا آرمات تیم ملی را به هدف تجربه اندوزی برسانند؟!

 

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۱
مریم
United Arab Emirates
۱۲:۳۷ - ۱۳۹۲/۰۲/۲۲
۰
۰
به نظر من اینكه تیم ملی اصلا نسل جوان نداره بی انصافی است چرا كه مظفر توانسته باگذاشتن جوانان كم تجربه دركناربازیكنان باتجربه تیم خوبی رو تشكیل بده واینكه جوانان بیشتری نیستند دلیلش پائین بودن سطح بازی بازیكنان در لیگ میباشد و اگر دوتا بازیكن خوب پیدا شود هم بدلیل رفتاربد مربی بازیكن تحت تاثیر قرارگرفته ونمی تواند با سیستم غیر ازسیستم مربی خود بسازد واگر بسازد هم متاسفانه مربی مریوطه تیم بدلیل خصومت شخصی با مربی تیم ملی اجازه نمی دهد وارد تیم ملی شود و تمام اینها برمی گردد به تنگ نظری ها .اصلا به این توجه نمی كنند بازیكنی مثل لیلا اقبالی كه جزو بهترین ها بوده وهست وذخیره ای است كاملا استثنایی مثل اینه كه ما بیاییم بگیم علی كریمی بدلیل اینكه در سنوات زیادی بازی كرده باید خط بخورد ویك جوان بیاید ولی جایگزین یك پدیده كم پیدا می شود

نیازمندی ها