خداحافظ، مردمتین انقلاب

او درست در همان روزی درگذشت که همراه با رهبر انقلاب از پاریس به تهران بازگشت و دیروز نیز در جوار مقتدای خویش به خاک سپرده شد. آغازخدمات وی در نظام جمهوری اسلامی به زمان تدوین پیش‌نویس قانون اساسی باز‌می‌گردد و با عهده گرفتن مسئولیت‌های مهم دیگر ادامه یافت.

حبیبی مرد دولت بود و در شش دوره از دولت‌های جمهوری اسلامی ایران به‌عنوان وزیر و معاون اول رئیس‌جمهور فعال بود. از مهم‌ترین سمت‌های وی می‌توان به معاون اولی رئیس‌جمهور دولت سازندگی از سال 1368 تا سال 1376 و پس از آن نیز سال‌های 1376 تا سال 1380 به عنوان معاون اول دولت اصلاحات یاد کرد. حسن حبیبی رئیس و مؤسس بنیاد ایران‌شناسی بود و به عنوان عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی نیز فعالیت داشت. وی در طول خدمت و تحصیل خود ترجمه و تألیف اثرهای مختلفی در زمینه‌های حقوق، جامعه‌شناسی، موضوع فلسطین، جنگ تحمیلی را انجام داد. عضویت و سخنگویی شورای انقلاب، وزیر فرهنگ و آموزش عالی، نماینده تهران در دوره اول مجلس ش ورای اسلامی، وزیر دادگستری، عضو شورای بازنگری قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران عضویت در هیات رئیسه و عضو حقوقدان شورای نگهبان سال‌های 1360 تا 1380 از دیگر مسئولیت‌های اجرایی حسن حبیبی بوده است. حسن حبیبی در دوران خدمات و مسئولیت‌های خود نشان‌ها و جوایزی چون دکترای افتخاری جامعه‌شناسی دانشگاه تهران، نشان عالی استقلال، استاد افتخاری دانشگاه دولتی ترکمن، مدال دانشگاه دولتی تفلیس (گرجستان)، دکترای افتخاری آکادمی علوم ارمنستان و دکترای فخری (افتخاری) دانشگاه دولتی تاجیکستان را دریافت کرد. اما شاید یکی از نکاتی که در خاطر و یاد بسیاری از کسانی که او را به یاد می‌آورند این باشد که او شخصیتی بود که از نقد کردن و نقد شدن هراسی نداشت و همواره همگان را به پذیرش نقد توصیه می‌کرد. این روحیه چندان در او زنده بود که بار‌ها در نشریه گل آقا از نام و تصویر او استفاده شد، اما او هیچ‌گاه نقد و شکایتی در این باره نکرد.

بی‌شک دهه فجر امسال پایانی بود بر 76 سال زندگی شخصیتی که «اعتدال» از ویژگی‌های وی بود و چهره‌های اصولگرا و اصلاح‌طلب در مراسم ختم وی حاضر بودند و با مرد متین انقلاب خداحافظی کردند.

کتایون مافی / گروه سیاسی