چه کسی نخست وزیر آینده ایتالیا خواهد بود

مهم‌ترین چالش پیش روی برسانی، انتخابات درون حزبی بود که در آن برنده شد. نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد شاید او بتواند به همین راحتی نیز در بهار آینده به عنوان نامزدی برای نخست‌وزیری ایتالیا ظاهر شود. کسی که در رقابت‌های درون‌حزبی تلاش می‌کرد، برسانی را از دور رقابت‌ها خارج کند، فردی متفاوت با او یعنی «فلورانس ماتئو بنزی» بود. مردی سی و هفت ساله که خود را نماینده نسل تازه در ایتالیا معرفی می‌کند. او می‌گوید، ایتالیا نیازمند آن است که به جای سیاستمداران پیری که چند دهه است پی در پی شکست را تجربه می‌کنند، نسل جدیدی وارد صحنه شود.

آقای برسانی تصدیق می‌کند که او و بقیه دست اندرکاران حزبی اش در گذشته حامیان خود را مایوس کرده‌اند. وی استدلال کرده و می‌گوید، تجربه‌اش نشان می‌دهد ایتالیا نیازمند رهبری است که بتواند از پس چالش‌های مربوط به بحران اقتصادی کشور برآید. در انتخابات درون حزبی اخیر، آقای برسانی براحتی برنده شد. سخنرانی او به مناسبت این پیروزی درست در جهت همان روشی بود که سبک همیشگی او به حساب می‌آید. وی گفت: ما باید برنده شویم، ولی نه به هرقیمتی. با گفتن داستان‌های پریان نمی‌توان به موفقیت رسید، ما باید راه دیگری را در پیش گیریم؛ راهی که آسان نخواهد بود، اما کشور به آن احتیاج دارد. ما نمی‌توانیم نسبت به این مساله بی‌اعتنا باشیم که با بدترین بحران از زمان جنگ جهانی تاکنون مواجه هستیم.

با این حال گفته می‌شود که او باید پیش از انتخابات کارهای معینی انجام دهد. بخصوص کاری کند که شکاف‌های به وجود آمده در درون حزب التیام یابد. همچنین اگر بخواهد ائتلافی از گروه‌های چپ پدید آورد باید با شاخه‌های ضعیف‌تر این جریان به گفت‌وگو بنشیند.

پروفسور جیمس والستون که در دانشگاه آمریکایی رم تدریس می‌کند، می‌گوید: «برسانی باید خیلی مراقب باشد». خیلی از طرفداران جناح چپ ایتالیا می‌گویند، درحال تجزیه هستند و این مساله در خیلی از زمینه‌ها تاکنون تحقق یافته است. والستون می‌افزاید: بین جناح مدرن و جناح سنتی حزب شکاف عمیقی به وجود آمده است. یک تقسیم‌بندی چپ و راست و مرکز وجود دارد. برسانی بیشتر به چپ گرایش دارد و درعوض بنزی به مرکز متمایل است.

دراین میان، سیلویو برلوسکنی، نخست‌وزیر پیشین ایتالیا نیز ماه‌هاست تلاش می‌کند بتواند طیف‌های مختلف را تا زمان انتخابات پیرامون خود متمرکز کند. همین تب و تاب‌ها موجب بروز تنش‌هایی شده است که گاه حزب او را تا لبه پرتگاه شکاف و جدایی پیش می‌برد. او دیگر محبوبیت سابق را ندارد. یک سال پیش بود که برلوسکنی به دلیل بدترشدن بحران‌های اقتصادی درایتالیا به طور تحقیر‌آمیزی از قدرت کنار گذاشته شد؛ اما پروفسور والستون عقیده دارد، هنوز هم این احتمال وجود دارد که برلوسکنی بار دیگر در راس لیست رهبران حزب قرار گرفته و به انتخابات آینده برود. وی می‌گوید: او سیاستمداری است که نمی‌خواهد از دور خارج شود؛ او می‌خواهد به هرقیـــمتی شده در صحنه بماند، حتی اگر در مرکز نباشد در گوشه‌ای از این صحنه حضور داشته باشد.

از طرف دیگر، تقریبا کمتر کسی هست که به تکنوکراتی چون ماریا مونتی به عنوان گزینه‌ای برای نخست‌وزیری آینده بیندیشد. او گفته که قصد ندارد پس از اتمام دوره‌اش دوباره نخست وزیر شود. وی درعین حال گفته است، اگر پس از برگزاری انتخابات کسی در کابینه جدید از او دعوت به همکاری کرد، آمادگی دارد تا دعوتش را بپذیرد. مونتی چندی پیش استعفا داد و هم اکنون به صــــورت موقت پست نخست وزیری را در اختیار دارد.

هم‌اکنون قانون انتخابات ایتالیا در حال بازنگری است؛ این امر به آن معنا خواهد بود اگر قانون جدید آماده شود، می‌تواند بسیاری از گزینه‌های موجود را دستکاری کند؛ یعنی اگر چنین اتفاقی رخ دهد، تاثیر خوب یا بد خود را بر بسیاری از مسائل جاری خواهد گذاشت. بی‌تردید درآخر سر آرایی که از صندوق‌ها در می‌آید تعیین خواهند کرد، چه کسی نخست‌وزیر آینده ایتالیا خواهد بود.