تاریخچه شکل‌گیری منظومه شمسی را باید دوباره نوشت

در حال حاضر، تحقیق تازه‌ای به سرپرستی مرکز ستاره‌شناسی موزه تاریخ طبیعی دانمارک و دانشگاه کپنهاگ انجام شده که مسائل جدیدی را مطرح می‌سازد. براساس این پژوهش، منظومه شمسی آنقدرها هم که پیش‌تر تصور می‌شد، منحصربه‌فرد نیست. در تحقیقات اخیر، از یکسری روش‌های فوق پیشرفته بهره گرفته شده که می‌توانند با آنالیز ایزوتوپ‌های اورانیوم و سرب نتایج خارق‌العاده‌ای به دست آورند. این روش‌ها برای محققان این امکان را فراهم می‌سازند که نحوه و زمان تشکیل دو نوع مختلف از ترکیبات یافت شده در شهابسنگ‌ها را به دقت ردگیری نمایند.

ترکیبات مذکور عبارتند از: کلسیم و آلومینیوم غنی و چوندرول‌ها که هر دو آنها در شهابسنگ‌ها یافت شده‌ است. چوندرول‌ها نوعی ترکیبات خاص در شهابسنگ‌ها هستند. دانشمندان منشأ آنها را غبار و ذرات کوچکی می‌دانند که در آغاز پیدایش منظومه شمسی وجود داشته‌اند. با انجام این تحقیقات تازه، روند تقدم و تاخر اتفاقات و در نتیجه ادراک از شرایط کلی منظومه شمسی دگرگون شد. پژوهشگران دانشگاه کپنهاگ در یک بررسی جامع‌تر و با استفاده از آنالیز شهابسنگ‌ها سعی کردند تا شرایط 3 میلیون سال نخست شکل‌گیری منظومه شمسی را با دقت‌ بیشتری مورد مطالعه قرار دهند. تحقیقات نشان داد شکل‌گیری ترکیبات غنی کلسیم و آلومینیوم در طول مدت زمان کمی اتفاق افتاده است و این نتیجه تقریبا با یافته‌های پیشین همخوانی داشت. اما کشف تازه این است که چوندرول‌ها ظرف 3 میلیون سال نخست در منظومه شمسی شکل گرفته‌اند. این نتیجه‌گیری کاملا با یافته‌های پیشین که زمان شکل‌گیری چوندرول‌ها را 2 میلیون سال پس از ترکیبات غنی کلسیم و آلومینیوم تخمین می‌زد، تفاوت دارد. پروفسور جیمز کانلی ـ از مرکز ستاره‌شناسی دانمارک ـ بر این باور است که آنالیز نحوه و زمان تشکیل این دو ترکیب نه‌تنها باعث می‌شود زمان تقدم و تاخر تاریخی اتفاقات منظومه شمسی ما تغییر کند، بلکه مهم‌تر از آن سبب می‌شود دانشمندان بتوانند تصویر شفاف‌تری از این منظومه را ترسیم نمایند.

فرضیه پیشین که زمان شکل‌گیری چوندرول‌ها را به 2 میلیون سال پس از ترکیبات غنی کلسیم و آلومینیوم نسبت می‌داد، پرسش‌های زیادی را مطرح می‌ساخت: به عنوان مثال این‌که چرا چوندرول‌ها باید 2 میلیون سال صبر می‌کردند تا شرایط برای شکل‌گیری‌شان فراهم شود؟ جواب‌های متعددی به این سوال‌ها داده شد و شاید همه این موارد باعث شد دانشمندان نتیجه بگیرند با یک پدیده کاملا نادر مواجه هستند. اما پاسخ این پرسش بنا بر فرضیه جدید کاملا با گذشته متفاوت است. پروفسور مارتین بیزارو، مدیر مرکز مطالعات ستاره‌شناسی دانمارک می‌گوید تحقیقات تازه نشان داد منظومه شمسی ما آنقدرها هم که تصور می‌شد، منحصربه‌فرد نیست.