از بیمارستان روانی تا حسرت قهرمانی

مبلغ 7میلیون پوند، پولی بود که مسوولان بایرن برای به خدمت گرفتن دایسلر به هرتابرلین پرداختند تا سرانجام دایسلر پیراهن بایرن را تن کند.
در فصل 2002 - 2003 دایسلر فقط 8بار برای بایرن در لیگ به میدان رفت تا سهم اندکی در قهرمانی این تیم داشته باشد. فصل بعد برای او با فشار بیشتری آغاز شد. هواداران بایرن انتظارات زیادی از او داشتند.
در 9نوامبر 2003دایسلر 2گل در پیروزی یک - 4بایرن مونیخ مقابل بوروسیا دورتموند به ثمر رساند، اما نتوانست تا پایان آن دیدار در زمین باشد. این بار او از ناحیه ران آسیب دیده بود.
سه شنبه پس از این مسابقه ، اولی هوینس ، مدیر بایرن مونیخ از منشی خود خواست نام دایسلر را نیز مثل بقیه بازیکنان ، در فهرست مراسم ویژه آدیداس درج کند. دایسلر از منشی هوینس خواست با مدیرش صحبت کند. وقتی هوینس تلفن را برداشت دچار شوک شد. صدای دایسلر اسفبار شده بود.
بلافاصله هوینس به هیتسفلد تلفن کرد. آن دو بسرعت راهی آپارتمان دایسلر شدند و وقتی چهره او را دیدند، در جا خشک شدند. او نه تنها چهره یک فوتبالیست ، اصلا چهره یک انسان را نداشت.
چند روز بعد دایسلر برای رهایی از بیماری افسردگی شدید راهی بیمارستان روانی شد. مسوولان بایرن مونیخ خیلی زود دریافتند در تیمی چون بایرن که به اف سی هالیوود مشهور است نمی توانند این موضوع را پنهان کنند. دایسلر تنها بازیکنی نبود که به چنین سرنوشتی دچار می شد.
چند ماه قبل هافبک اهل چک تیم هانوفر به دلیلی مشابه راهی بیمارستان روانی شده بود. وضعیت سیماک به گونه ای بود که او حتی از خانه خارج شده و بازنگشته بود و پس از جستجوی زیاد او را یافته بودند. پس از این اتفاقات اولی هوینس ، رئیس بایرن گفت : ما اصلا نمی خواهیم رسانه ها این موضوع را سوژه خود کنند. این یک مشکل انسانی است و باید به شکل منطقی با آن برخورد کنیم.»


بازگشت دوباره

ژانویه 2004پس از این که دایسلر به مدت 9هفته در بیمارستان روانی بستری بود، صاحب یک فرزند شد که نام او را رافائل گذاشتند.
وضعیت دایسلر پس از این اتفاق بهتر شد و حتی او در یک کنفرانس خبری حاضر شد و به خبرنگاران گفت : من خیلی خوشحالم که به فوتبال برمی گردم.
مدت زیادی از فوتبال دور بوده ام و بازیهای زیادی را از دست داده ام. من کمی سنگین شده ام و باید کیلوهای اضافی را از بین ببرم. من صاحب یک فرزند هم شده ام و حالا از زندگیم لذت می برم این یک تجربه عالی است. بازگشت دایسلر به بوندس لیگا تا ماه می طول کشید.
او در شکست یک 3بایرن برابر اشتوتگارت به عنوان بازیکن ذخیره به میدان رفت. همان زمان بود که بایرن در لیگ قهرمانان به وسیله رئال مادرید و در جام حذفی آلمان به دست وردربرمن حذف شد و در بوندس لیگا هم جام را از دست داد.
با این حال دایسلر گفت: این یک جایزه بزرگ برای من است که در میدان های فوتبال حضور داشته باشم و موفق نشدن در این فصل چندان مهم نیست.


ماجرای تیم ملی

حضور نداشتن در یورو 2004این فرصت را به دایسلر داد که تعطیلات تابستانی 4ماهه ای را پشت سر بگذارد. در ماه آگوست ، یورگن کلینزمن ، مربی جدید تیم ملی آلمان او را برای بازی دوستانه مقابل اتریش انتخاب کرد؛ اما فیلیکس ماگات ، مربی بایرن کلینزمن را از این تصمیم منصرف کرد: دایسلر احتیاج به زمان بیشتری دارد.
بازیهای زیادی تا جام جهانی 2006باقی مانده و می توانی از او در آن مسابقه ها استفاده کنی. کلینزمن پیشنهاد ماگات را پذیرفت و از دایسلر یک ماه بعد در بازی مقابل برزیل و بعد مقابل ایران استفاده کرد.
دایسلر که فصل را نسبتا خوب شروع کرده بود در یک مصاحبه گفت : آرزوی من این است که یک فصل ، بدون آسیب دیدگی در تمام مسابقه ها، به میدان بروم. اگر این اتفاق رخ دهد می توانم کنار میشائیل بالاک و تورستن فرینگز یک خط میانی پرقدرت برای بایرن بوجود آورم.
ما باید بتوانیم جای یکدیگر را در میانه میدان پر کنیم. پس از بایرن به تیم ملی هم فکر می کنم. هدف ما جام جهانی 2006است. ما در خانه امید اول فتح جام جهانی هستیم. این صحبتهای دایسلر که باعث خوشحالی هواداران بایرن و تیم ملی آلمان شد، دیری نپایید.
در غروب یکی از روزهای میانی ماه آگوست 2004خبرگزاری ها چنین خبری را مخابره کردند: سباستین دایسلر به دلیل عودکردن مجدد مشکلات روانی اش بار دیگر در آسایشگاه روانی بستری شده است.

مزدک میرزایی