در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد؛
براساس قانون، خرید و فروش خون در کشور ممنوع است، چرا که در ایران خون طی یک فرآیند انساندوستانه و داوطلبانه از هموطنان دریافت میشود و بر همین اساس خونی که در همه مراکز درمانی در اختیار بیماران و مصدومان قرار میگیرد نیز باید رایگان عرضه شود، هر چند که براساس اعلام سازمان انتقال خون، دریافت و نگهداری هر واحد خون در کشور حدود 120 تا 150 هزار تومان هزینه دارد.
اما در خبری که دو روز پیش روی خروجی برخی سایتها انتشار یافت، به نامهای اشاره شده که در آن علاوه بر تعیین قیمت فرآوردههای خونی، به رایزنی با سازمانهای بیمهگر برای تقبل هزینههای فرآوردههای خونی نیز اشارهشده بود.
در این خبر اعلام شد که سازمان انتقال خون، به جای رد امانت به نیازمندان و اهدای رایگان خون به بیماران، اقدام به فروش آن به مبالغی گزاف کرده است؛ به طوری که یک لیتر «پلاسما فرزیس» در بیمارستان، به مبلغ 200 هزار تومان فروخته میشود. با وجود این، محسن منشدی، سخنگوی سازمان انتقال خون کشور با تکذیب هرگونه خرید و فروش خون در کشور به جامجم میگوید: «نامه اشاره شده در خبر مذکور تنها مبلغ برآورد شده از هزینههای انجام شده در تهیه محصولات و فرآوردههای خونی است و هیچکدام از فرآوردههای خونی در ایران به فروش نمیرسد.»
اما ماجرای نامه منتشر شده به حدود دو سال پیش برمیگردد که کارشناسان سازمان انتقال خون کشور هزینههای تهیه و تولید پنج محصول خونی مانند پلاسما فرزیس، پلاکت فرزیس و خون اشعه دیده و دو محصول دیگر را محاسبه و اعلام میکنند. به گفته سخنگوی سازمان انتقال خون کشور، این کار صرفا برای محاسبه عدد و رقم تهیه این محصولات که استفاده از آنها مانند خون فراگیر نیست و برای درمان برخی از بیماریهای خاص مانند سرطانها مورد استفاده قرار میگیرد، انجام شد. ظاهرا لغو ممنوعیت خرید و فروش این پنج محصول خونی، تنها با دستور و تصمیمگیری شورای عالی انتقال خون کشور امکانپذیر است که هنوز هیچ تصمیمی در این خصوص گرفته نشده است.
سابقه خرید و فروش خون در ایران
گزارشهای رسمی سازمان انتقال خون ایران نشان میدهد که از زمان تاسیس این سازمان در سال 1353 تاکنون و بخصوص در سالهای اخیر ممنوعیت خرید و فروش خون در ایران اجرا شده است.
ایران در بین کشورهایی که تامین خون را به شکل داوطلبانه انجام میدهند دارای رتبه بالایی است، زیرا این میزان در کشور برای هر هزار نفر هموطن، 25 نفر است. در برخی از کشورهای همجوار این میزان، از هر هزار نفر، تنها 11 نفر اهداکننده است.
با این حال تا قبل از احداث سازمان انتقال خون در ایران، بیمارستانهای ارتش و مراکز جمعیت شیر و خورشید سرخ ایران از اولین مراکزی بود که به صورت مشخص اقدام به جمعآوری خون میکرد که این مساله در برخی موارد به شکل خرید و فروش انجام میشد. حتی در دهههای 30 و 40 شمسی کسانی در کشور به عنوان شغل به خرید و فروش خون مشغول بودند تا جایی که گفته میشود ضربالمثلهایی نظیر «خون در شیشه کردن» یا «بهقیمتخون پدرش» از همین عمل برآمده است.
زمانی برای پولی شدن محصولات خونی
برآورد هزینههای تهیه محصولات خونی در کشور که با تجهیزات وارداتی و هزینههای بالا انجام میشود، هر چند که تنها بر کاغذ انجام شده، اما میتواند شبهه انجام این کار در آینده را به یقین نزدیک کند.
به اعتقاد سخنگوی سازمان انتقال خون کشور، اگر روزی هم در ایران این محصولات به فروش برسد اتفاق بزرگ یا پیچیدهای رخ نداده است، چرا که هزینه تولید آنها بسیار بالاست و همه تجهیزات آنها وارداتی محسوب میشود تا جایی که در کشور ما کیسههای نگهداری خون نیز وارداتی است. با این تفاسیر مسئولان سازمان انتقال خون، وزارت بهداشت و سیاستگذاران نظام سلامت باید در نظر داشته باشند که این محصولات خونی بیشتر برای بیماران خاص مورد استفاده قرار میگیرد که در حال حاضر نیز هزینههای درمانی آنها سرسامآور محسوب شده و نیازمند کمکهای دولتی هستند. بنابراین، خبر فروش محصولات خونی در شیراز هر چند تکذیب میشود، اما میتواند زنگ خطری برای اضافه شدن هزینههای درمان برای بخش مهمی از بیماران کشور باشد.
مستوره برادران نصیری / گروه جامعه
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد؛
جام جم آنلاین گزارش میدهد
جام جم آنلاین گزارش میدهد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد؛
یک فعال سیاسی:
یک نماینده مجلس:
در گفتوگوی «جامجم» با استاد حوزه و مبلغ بینالملل بررسی شد
گفتوگو با موسی اکبری،درخصوص تشکیل کمپین«سرزمین من»وساخت و مرمت۵۰خانه در منطقه زنده جان