گفت‌وگو با با معاون پژوهشی موزه علوم و فناوری

تفریح با دانش در موزه علم

موزه علم در واقع نوعی موزه است که پدیده‌ها و مفاهیم و اشیای مربوط به علم و فناوری را در دسترس بازدیدکنندگان می‌گذارد. موزه علم را گاه مرکز علم یا کاوشکده نیز می‌نامند. در گذشته موزه‌های علم بیشتر به نمایش ایستای اشیا و نمونه‌های تاریخ طبیعی و زمین‌شناسی و اشیای تاریخی مربوط به علم و صنعت می‌پرداخت، اما در دهه‌های اخیر نمایشگاه‌های تعاملی علمی در کاوشکده‌ها سعی در تشویق بازدیدکنندگان به تعامل و آزمایش با نمایه‌های موزه دارد. بنابراین خیلی عجیب نخواهد بود اگر با حضور در این موزه‌ها مراحل مختلف طراحی و ساخت ابزار مختلف را کنار دانشمندان و مخترعان تجربه کنید یا خود را در اعماق دریاها یا در میان کهکشان احساس کنید. روز جهانی موزه (18 می)‌ بهانه‌ای شد تا سراغ دکتر کامبیز بنی‌هاشمی، معاون پژوهشی موزه علوم و فناوری جمهوری اسلامی ایران برویم و از او درباره ماهیت موزه‌های علم و نقش آنها در توسعه آگاهی‌های علمی جامعه بپرسیم. مصاحبه ما با بنی‌هاشمی همزمان شد با وقتی که او و همکارانش در تدارک همایش «پیشینه، حال و آینده علم در موزه‌های علوم و فناوری» که قرار است از 31 اردیبهشت تا 2 خرداد در موزه ملک برگزار شود، بودند. این همایش با محوریت کارکردهای خاص و منحصربفرد موزه‌های علوم در بهبود و ارتقای سطح دانش و نشر و ترویج مفاهیم دانش پایه در میان مخاطبان از گروه‌های مختلف اجتماعی برگزار می‌شود. موضوعی که بخش‌هایی از سوالات ما از معاون پژوهشی موزه علم به آن اختصاص یافت.
کد خبر: ۴۷۴۷۲۰

موزه‌های علم از چه زمانی مطرح بوده‌اند و در طول زمان شاهد چه تحولاتی شده‌اند؟

به یک تعبیر از آنجا که مفهوم دانش و جمع‌آوری داده‌های علمی در قالب‌های مختلف در طول زمان همواره مطرح بوده و با تاریخ تدوین دانش در جهان عجین است می‌توان پنداشت که موزه علم در ذات خود، با تاریخ دانش بشری آمیخته و همراه بوده است؛ اما چنانچه تاریخچه کلاسیک شکل‌گیری موزه‌های علوم و فناوری را مد نظر قرار دهیم، قدمت این موزه‌ها چندان زیاد نیست، ولی در طول همین مدت کوتاه عمر خود دستخوش گذار از مراحل مختلفی در سیر تکامل شده‌اند.

اصلا چه لزومی دارد که موزه مستقلی به نام موزه علم داشته باشیم؟

حفظ دستاوردهای علمی و یافته‌های دانشمندان، ترویج و گسترش مبانی این علوم در سطح جامعه و برای عموم و نیز انتقال این مفاهیم به نسل‌های آینده از یک سو ضرورت شکل‌گیری موزه‌های علوم و فناوری را می‌رسانند. موزه‌های علوم و فناوری در حقیقت نوعی رسانه و واسط در انتقال دانش به پیکره اجتماع محسوب می‌شود و از آنجا که شیوه انتقال اطلاعات در آنها کاملا متفاوت، پویا و جذاب است و در آن با فرد و دیگران تعاملی مستقیم برقرار می‌شود، بسیار کارآمدتر از سایر ابزارهای انتقال دانش عمل می‌کند.

مگر نمی‌توان همان موزه‌های تاریخ طبیعی یا موزه‌های باستان‌شناسی را نوعی موزه علم قلمداد کرد؟

تمامی حوزه‌های دانش را می‌توان در قالب موزه به نمایش درآورد. موزه‌های تاریخ طبیعی نیز بخشی از همین قالب را پر می‌کنند. موزه علوم در حقیقت جامع و مانع تمامی یافته‌های علمی است و طبیعی است که نه‌تنها علوم پایه و محض که علوم کاربردی و حتی سیر تحول دانش نیز خود می‌تواند در قالب موزه ارائه شود.

اما چه ویژگی‌هایی موزه‌های علم را از مابقی موزه‌ها متمایز می‌کند؟

از جمله این ویژگی‌ها می‌توان به نگاه دانش پایه اشاره کرد. در موزه‌های علوم و فناوری همه نمایش‌ها به نحوی قالب و محتوای کاملا علمی و توجیه و تفسیر و تبیین فناوری را به همراه دارند و در نمایش اشیاء همیشه تلاش بر پی‌ریزی داده‌های مورد نمایش در قالب یافته‌های علمی است. موزه‌های علوم و فناوری شامل شاخه‌های متعدد و متنوع دانش هستند که همگی در یک مکان اما تحت عنوان‌های متفاوت تخصصی گرد آمده‌اند و از سوی دیگر به‌‌رغم تخصصی بودن موارد نمایش، مخاطبان متنوعی دارند.

موزه‌های علوم و فناوری فاقد مرزبندی‌های کلاسیک در نمایش اشیا هستند و هر لحظه در حال تکامل و پویایی هستند. به تعبیری می‌توان موزه علوم و فناوری را یک پژوهشگاه از جنس تحقیق و توسعه دانست که دائم در حال رشد و نمو است.

از طرف دیگر گفته می‌شود موزه‌های تعاملی از جمله ضروریات موزه‌هایی هستند که شما آنها را با عنوان پژوهشگاه می‌نامید، در واقع تعاملی بودن این نوع موزه‌ها ‌به بازدیدکنندگان فرصت می‌دهد تجربه‌های دست اول علمی داشته باشند، اما برای آن که موزه‌ها تعاملی باشند چه باید کرد؟

تعامل به معنای وسیع خود شامل درگیر کردن تمامی پتانسیل‌های موجود در ذهن و روان و بدن مخاطب با پدید‌ه‌های علمی است. در موزه‌های علوم و فناوری نه‌تنها امکان مواجهه با اصل یک پدیده علمی فراهم می‌آید، بلکه در تکامل کار، مخاطب قادر است با تغییر و دستکاری در مولفه‌های موثر بر برون‌داده‌های علمی به مشاهده و درک عمیق ناشی از این تغییرات بپردازد و ماندگاری آموزه‌های حاصل از این‌گونه تعاملات بسیار بیشتر است.

با توجه به این امکان ویژه نقش موزه‌های علم در جوامع مختلف را چگونه می‌بینید؟ این نقش در جوامع کنونی چقدر پررنگ‌تر شده است؟

موزه‌های علوم و فناوری، مسوول انتشار دانش و ارزش در جامعه هستند و به گسترش افق دید مخاطب یاری می‌رسانند. در موزه علوم و فناوری همواره امکان یادگیری، اعمال تغییر، مشاهده، لمس و فهم و تحلیل پدیده‌های جهان هستی فراهم است. در این موزه انسان با مفاهیم حیات و الگوهای توسعه دانش آشنا می‌شود و همواره در حال ارتقای بینش و بصیرت علمی و ارزش خود است.

به طور کلی چه مولفه‌های فرهنگی ـ اجتماعی در گسترش این نوع موزه‌ها موثر است؟

تجربه، توان علمی و هم‌افزایی متخصصان، نخبگان و اندیشمندان و صاحبان فکر و تجربه اصلی‌ترین مولفه‌های توفیق موزه‌های علم هستند. ضرورت‌های اجتماعی عصر حاضر و پدیده‌های تمدن امروزین نیز آدمی را ناگزیر از مراجعه به منابع علمی می‌سازد و یکی از مهم‌ترین و مناسب‌ترین منابع و مراجع دسترسی به دانش و میراث آدمیان بر کره خاکی، موزه‌های علوم و فناوری هستند.

با گسترش این نوع موزه‌ها چه تحولاتی را در جوامع بخصوص در نسل جوان شاهد خواهیم بود؟ به عبارت دیگر به کمک این موزه‌ها چطور می‌توان افراد مختلف از جمله کودکان را با علم درگیر کرد؟

نخستین تغییر را باید در نوع نگاه فرد مخاطب به انتظار نشست. اعطای دیدگاه تحلیلی، حلول و بروز روحیه کنجکاوی و پرسشگری، تمرکز بر چرایی و چیستی رویداد‌ها و نیز عشق و ایمان به حیات، جهان هستی و آفریننده آن و درک و شناخت حیات والای خلیفه خداوند در زمین از جمله تحولاتی است که انتظار می‌رود در دیدگاه‌های مخاطب حاصل شود. آموزش علوم پایه و علوم کاربردی در زندگی و به تعبیری ارتقای سطح مهارت‌های زندگی افراد نیز از همین دست محسوب می‌شود.

با توجه به امکانات و اهداف متفاوتی که باید در موزه‌های علم شاهد باشیم ساختار کلی این نوع موزه‌ها هم به نظر متفاوت است. این‌طور نیست؟

بنی‌هاشمی: آموزش علوم پایه و علوم کاربردی در زندگی و به تعبیری ارتقای سطح مهارت‌های زندگی افراد از جمله تحولاتی است که انتظار می​رود در دیدگاه مخاطب موزه​های علم حاصل شود

موزه علم همانند سایر موزه‌هاست، اما موضوع آن تخصصی است. در بحث ساختارشناسی موزه‌های علوم و فناوری قدری متکامل‌تر و متنوع‌تر است و شیوه‌شناسی تحقیقاتی و گستردگی کارکرد‌های آن عامل پیچیده‌تر شدن ساختار این موزه‌ها می‌شود.

موزه‌های علم چه مشکلات و چالش‌هایی پیش‌رو دارد؟

تنوع بسیار زیاد شاخه‌های دانش و گستردگی حوزه فعالیت این‌گونه موزه‌ها باعث می‌شود تا نیاز به همکاری‌های گسترده بین بخشی و بین دانشگاهی وجود داشته باشد و گرد آوردن تمامی دانشمندان از شاخه‌های مختلف در کنار یکدیگر قدری دشوار است.

در کشور ما نیز تجربه ملموس و استاندارد راه‌اندازی موزه‌های علوم اندک بود و حتی این تجربه اندک نیز در قالب علمی مدون نشده و تمامی این موارد، جوان بودن این حوزه از دانش را می‌رساند که خود بر دشواری کار می‌افزاید. موزه علوم و فناوری جمهوری اسلامی ایران با آگاهی از همین محدودیت‌ها در تلاش برای تدوین مجموعه‌ای مناسب و متناسب از استانداردها در حوزه تخصصی مربوط است.

با توجه به چالش‌ها آینده موزه‌های علم را چگونه می‌بینید؟

یکی از ارکان مهم آموزش و ترویج دانش در جوامع آینده را موزه‌های علوم و فناوری تشکیل می‌دهند. نشر و ترویج دانش، ایجاد روحیه خودباوری و ارتقای درک انسان از جهان هستی و پدیده‌های آن و به‌کارگیری این تجربه‌ها و دریافت‌ها در مراحل زندگی باعث بهبود کارکردهای فیزیکی و معنوی انسان در جامعه خود خواهد شد و موزه علوم و فناوری جمهوری اسلامی ایران نیز با همین رویکرد، امید آن دارد که خدمتی مقبول و شایسته به شهروندان فهیم ارائه دهد که در آن رضای خلق و بهینه‌سازی زندگی مخلوق فراهم آید.

تصویری نمادین از موزه‌های علوم و فناوری

مدت‌هاست ما مفهوم «موزه» را این‌گونه شناخته‌ایم که موزه، مجموعه‌ای است از آثار هنری که ماهیتا بی‌نظیر و منحصربه‌فرد هستند و هر یک خالق یا مبدعی داشته یا دارند. آثار هنری معمولا برای به نمایش درآمدن و تعریف و تمجید شدن خلق می‌شود، بنابراین در موزه‌ها به نمایش درآمده و در معرض دید عموم قرار می‌گیرد و نهایتا کاربرد اجتماعی ندارد (البته به مفهوم بی‌اهمیت بودن این آثار و این نوع موزه‌ها نیست. این آثار، هم ارزش هنری و هم از ارزش مادی بسیار برخوردارند و هم میراث فرهنگی بشری را تشکیل می‌دهند.) در مقابل، مصنوعاتی که در موزه‌های علوم و فناوری می‌بینیم، از ابتدا، هرگز برای خلق زیبایی و به نمایش درآمدن در موزه‌ها، طراحی نشده‌اند.

از حدود نیم قرن پیش و با آگاهی بر این نکته که رسوخ تفکر علمی در بین اقشار مختلف جامعه می‌تواند زمینه‌ساز رشد و توسعه همه‌جانبه باشد، بستر مناسبی برای ایجاد مراکزی جدید با عنوان «خانه‌های علم» فراهم آمد و بسیاری از کشورها کوشیدند تا با سازماندهی مجدد موزه‌های سنتی علم، توجه مردم را به سوی این مراکز جلب کنند. خانه‌های علم نیز پس از چندی به موزه‌های علوم و فنون یا فناوری تغییر نام دادند و به این ترتیب «موزه‌های علوم و فناوری» از موزه‌های سنتی علم، سربر آوردند.

امروزه، موزه‌های علم و فناوری را موسسات معتبری می‌دانند که تنها با دانشگاه‌ها قابل مقایسه‌اند. آنها گنجینه‌هایی از دستاوردهای علمی، فنی و فرهنگی ملت‌ها را با اشکال نوین معماری و زیبا شناختی به نمایش می‌گذارند و مرتباً اشتیاق سرمایه‌گذاری بیشتر از سوی دولت‌ها و اشتیاق یادگیری بهتر از سوی مردم را برمی‌انگیزند.

تصور نمادینی که امروزه از موزه‌های علم و فناوری وجود دارد، می‌توان به این شرح خلاصه کرد: موزه‌های علوم و فناوری، سازمان‌های نسبتاً نوظهوری هستند که قدمت آنها به حدود نیم قرن پیش می‌رسد. از آنجا که این مؤسسات می‌خواهند ارائه‌دهنده کارهای بدیع و ملموس‌تری باشند، خود را مقید به پیروی از روش‌های کهنه موزه‌های سنتی نمی‌دانند. این موسسات به دنبال آن هستند تا نیاز موجود به ارتقای درک عموم از علم و فناوری را مرتفع سازند.

امروزه می‌توان در این موزه‌ها قدم زد، با چشمانی حیرت‌زده شاهد نمایش‌های زنده پدیده‌های علمی بود و تجهیزاتی را لمس کرد که تمام حواس انسان را به کار می‌گیرند.

ضرورت وجود موزه‌های علم از زبان کارشناسان

پاتریشیا ریچ، مدیر مرکز علوم شهر موناش استرالیا: همواره در طول تاریخ نیاز به اطلاعات علمی میان افراد جامعه وجود داشته، چراکه این مساله کمک قابل ملاحظه‌ای به درک جهان و پدیده‌های طبیعی آن می‌کند و می‌تواند نقش موثری در جذب افراد به سمت دانش و فناوری داشته باشد.

دانشمندان، مهندسان و فناوران آینده نقش مهمی در تحول اجتماعی و محیطی زمانه خودشان خواهند داشت که موزه‌ها و مراکز علوم در سراسر جهان در تربیت و تشویق این افراد موثرند. موزه‌های علمی به مردم و بخصوص به کودکان و نوجوانان این امکان را می‌دهند که با شیوه‌های مختلف با دانشمندان، محققان و تحقیقات علمی آنها بیشتر و بهتر آشنا شوند. ترغیب به درک روش‌های تفکر علمی و مراحل تحقیقات در این زمینه، تهییج پیر و جوان به سوی علم، نمایش تاثیر‌گذاری تفکر علمی در جهت درک دنیای پیچیده‌ای که در آن زندگی می‌کنیم، اهم فعالیت موزه‌ها و مراکز علوم است. از این رو فرصتی پیش می‌آید تا نسل آینده بتواند در محیطی پایدار و توسعه یافته زندگی کند و تصمیماتی بگیرد که آینده خوبی را برایش رقم زند.

بر انگیختن روحیه کنجکاوی و هدایت آن به سوی درک بهتر محیط پیرامون از جمله فعالیت‌های موزه‌ها و مراکز علوم است. واضح است که روش‌های یادگیری در داخل و خارج از کلاس درس در حال پیشرفت است و موزه‌ها و مراکز علوم نقش مهمی در گشودن دیدگان افراد نسبت به محیط پیرامون دارند.

فرانک اپنهایمر، دانشگاه کلرادو: موزه علوم باید پاسخگوی کنجکاوی نهفته افراد باشد. برای عموم ارزشمند و مفرح باشد و به عنوان منبعی در مدارس و برنامه‌های آموزشی بزرگسالان عمل نماید. نمایشگاه‌های علم باید علاوه بر جنبه آموزشی، جنبه زیبایی‌شناسانه داشته باشند.

نمایش‌ها و نمایشگاه‌ها باید علاوه بر نمود زیبایی‌شناسانه جنبه آموزش و تربیتی داشته باشند. از همه مهم‌تر دامنه ادراکات را از حوزه‌ای به حوزه دیگر دنبال کنند.

موضوعات بسیاری در علم و صنعت وجود دارد که به‌خودی خود زیبا هستند و بدون آن که نیاز باشد به شکل آموزشی نمایش داده شوند. حاوی نکات آموزنده بسیاری هستند. همه موارد باید طوری از صمیم قلب اجرا شود که این درک به وجود آید که علم و فناوری دارای ریشه‌ای عمیق و اساسی در ارزش‌ها و آمال بشری است.

ادوین اشلوسبرگ‌، طراح موزه‌های علم: من می‌خواهم نمایشگاه‌هایی بر پا کنم که همه حواس را درگیر خواهد کرد.

به همین دلیل به کسانی نگاه می‌کنم که بهترین فهم را از عصب‌شناسی و یادگیری دارند. مثلا من برای طراحی موزه کودکان بروکلین در نیویورک،‌ با روان‌شناس کودک،‌ ژان پیاژه صحبت کردم. بعد نظر گافمن جامعه‌شناس را خواندم که معتقد است افراد مثل بازیگرها عمل می‌کنند و‌ نقش‌هایی را می‌گیرند که روی پاسخ‌دهی آنها به محیط و اطرافیانشان تاثیر می‌گذارد.

با دانشمندان علوم رایانه‌ای و هوش مصنوعی هم مشورت کرده‌ام. اغلب دانشمندان معتقدند یادگیری از طریق عملی خیلی بهتر صورت می‌گیرد تا از راه نگاه‌کردن یا شنیدن. با نوآوری در ساخت موزه‌های تعاملی‌ به بازدیدکنندگان کم‌سن موزه علوم این فرصت داده می‌شود تا تجربه‌های دست اول علمی داشته باشند، از راه‌اندازی شاتل‌های فضایی گرفته تا تماشای جهان از دریچه چشم حیوانات!

بهاره صفوی / گروه دانش

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها