صداقت نقش‌های کمدی را دوست دارم

بله، من در دانشکده درس تئاتر خوانده‌ام و برای اولین بار در مجموعه 39 همراه دوستان دیگرم مانند بیژن بنفشه‌خواه، مهران غفوریان، حسین رفیعی و... بازی کردم و جالب است بدانید برای اولین بار داریوش کاردان به عنوان کارگردان از ما تست بازیگری گرفت.

چون خودم این‌گونه نمایش را دوست دارم و فکر می‌کنم بازیگرانی که کار طنز می‌کنند، از یک موهبت ویژه‌ الهی برخوردارند، چون باید استعداد ویژه‌ای داشته باشند تا بتوانند دیگران را بخندانند.

چرا، امتحان هم کرده‌ام، ولی خودم بشخصه طنز را بیشتر دوست دارم و فکر می‌کنم مخاطبانم هم بازی مرا در این گونه کارها بیشتر می‌پسندند.

به نظرم کیفیت آثار تلویزیونی نسبت به گذشته خیلی بهتر شده است. مثلا در کمدی‌هایی که ما در سال‌های 71 و 72 کار می‌کردیم بزرگنمایی‌های زیادی می‌شد، ولی در حال حاضر طنز موقعیت بیشتر وجود دارد و برای همین مخاطب هم راحت‌تر می‌تواند با آن ارتباط برقرار کند. ضمن این که به نظرم در حال حاضر در طنزهای موقعیت، تفکر و بینش بیشتری وجود دارد.

به نظر من هر طنزی که براساس موقعیت شکل بگیرد، موفق است. طنز آیتمی هم همین‌گونه است. مهم‌ترین فرقش این است که در یک مقطع کوتاه قصه و موقعیتی را به نمایش می‌گذارد، البته باید به این نکته هم توجه داشته باشیم که خیلی از موقعیت‌های طنز آنقدر مورد استفاده قرار گرفته که تکراری شده و دیگر مردم را نمی‌خنداند. به قول چخوف کمدی وقتی به وجود می‌آید که از مرز درام عبور کند. پس باید کارهای طنز به مراتب از کارهای دیگر پخته‌تر و بهتر باشد.

کمدی و طنزی که براساس موقعیت نوشته شده باشد و تفکری پشت آن وجود داشته باشد.

من همیشه به این اصل معتقدم که نقش باید خودش گویای همه چیز باشد و خودش، خودش را به مخاطب بشناساند. چارچوب کلی قصه خانه اجاره‌ای را دوست دارم. قصه این مجموعه در ساختمانی می‌گذرد که افرادی در آن زندگی می‌کنند که هرکدام شرایط و داستان‌های خاص خودشان را دارند که همین مساله اتفاقات سریال را شیرین و جذاب کرده است.

سادگی​ای که به آن اشاره کردید در اکثر مردم وجود دارد. البته این سادگی گاهی در خود شخصیت‌ها و نقش‌هایم وجود دارد. ولی معمولا خودم به این سمت می‌روم، چون دوست دارم با نقش‌هایم صادقانه برخورد کنم. چون نمایش صداقت در ارائه نقش، برایم جذاب است و مخاطب هم خیلی راحت می‌تواند با چنین شخصیتی همذات‌پنداری کند و دیگر لازم نیست بازیگر برای باوراندن نقش به مخاطب مدام او را راهنمایی کند.

بله، موافقم ولی قرار نبود این سریال به این زودی‌ها به پخش برسد. اما زمانی که گفتند باید سریال را به پخش برسانید، همه چیز یکدفعه تغییر کرد. از تغییر شخصیت‌ها گرفته تا متن‌‌ها که هرکدام چندین و چند بار عوض شدند. مثلا قرار نبود من و فیروزه اینقدر زود به یکدیگر علاقه‌مند شویم. به هر حال فشردگی زمان و اضطراب آنتن کار را به سمت شتابزدگی برد.

با این که به قول شما کار دچار شتابزدگی است، اما مردم خیلی خوب توانسته‌اند با این کار ارتباط برقرار کنند و خدا را شکر، آن را دوست دارند.

چرا، ولی من دیگر طی این سال‌ها به این نوع کار کردن عادت کرده‌ام و با این شیوه کنار آمده‌ام. برای همین خیلی برایم آزاردهنده نیست.

او در زمان کار جدی است. نوع کار را می‌شناسد و سواد لازم در این زمینه را دارد، اما انعطاف‌پذیری بالایی هم دارد که این مساله روی تمام مسائل اثر مثبت خود را گذاشته است.

خب این مساله هم می‌تواند حسن باشد و هم ضعف. مثلا در صحنه‌های شلوغی مثل عروسی نمی‌توانیم خیلی نمای بسته داشته باشیم و از طرفی باید به قصه تمام شخصیت‌ها به یک اندازه پرداخته شود تا مخاطب گمراه نشود. ضمن این که متن‌ها باید قوی باشند تا مخاطب خسته نشود و کار را تا به آخر دنبال کند.

خیر، چون قصه و شرایط هر کدام از ما کاملا با هم فرق دارد. ضمن این که هر دوی این کارها متعلق به شبکه 3 سیماست. بنابراین همه ما اعضای یک خانواده هستیم و در نهایت اگر کار خوب بسازیم همیشه مخاطب خواهیم داشت و دیگر نیازی به رقابت یا چشم و همچشمی وجود ندارد.

بله، 2 سال پیش هم یک کار برای نیمه شعبان ساختم که متاسفانه پخش نشد، اما کارگردانی در نهایت برایم بعد از بازیگری قرار دارد و چون دوست ندارم دائم از این شاخه به آن شاخه بپرم، ترجیح می‌دهم اول در بازیگری به آن چیزی که می‌خواهم برسم و بعد سراغ کارگردانی بروم.

بله. سریال یکی بود، یکی نبود را به کارگردانی آقای احمدیان دارم که قرار است از شبکه 4 سیما روی آنتن برود که این مجموعه هم یک کار شاد و فرح‌بخش است.

مردم مرا با بازی در سریال‌های طنز و کمدی می‌شناسند و شاید آن ارتباطی را که در کارهای تلویزیونی با من برقرار می‌کنند در سینما نداشته باشند. البته برای من بازی در سینما یا تلویزیون فرقی ندارد. هرچند بازی در کارهای روتین را دوست دارم چون یک جورهایی کارهای شبانه مثل تئاتر است و بازیگر هر شب مخاطبانش را می‌بیند. آنها نقاط ضعف یا قوت او را می‌بینند و او را ارزیابی می‌کنند. به هر حال من فقط تلاش می‌کنم خاطره خوشی برای مخاطبانم به جای بگذارم و فقط همین مساله برایم مهم است.