تلویزیون؛ خانه‌ای برای کشف استعدادهای تازه

سریال پدرسالار توانست به دلیل جذابیت‌هایی که داشت مخاطبان زیادی را با خود همراه کند. به‌گونه‌ای که وقتی سریال پخش می‌شد روز بعد مردم درخصوص اتفاق‌های سریال با هم صحبت می‌کردند. به نظرم ویژگی‌هایی همچون صراحت، صداقت بیان و فیلمنامه خوب توانست این سریال را ماندگار کند.

این موفقیت نه تنها در کارهای من بلکه در مجموعه‌های دیگر تلویزیون هم تکرار نشد. چون در تولید سریال پدرسالار فرصت‌های بسیار خوبی داده شد و پشتوانه لازم را هم داشتیم. مجبور نبودیم که بخش‌هایی را حذف یا کمرنگ کنیم. دست نویسنده باز بود و فضای واقعا متفاوتی بود که تکرار نشد.

خیر.

معمولا سوژه‌هایی بود که از میان تعداد زیادی سوژه انتخاب شده بود و راحت‌تر تصویب می‌شد و مدیران علاقه‌مند به تولید آن بودند.

تهیه‌کنندگان عموما سوژه‌هایی را براساس سلیقه مدیران انتخاب می‌کنند. پس از تصویب نهایی فیلم کارگردان و سایر عوامل را انتخاب می‌کنند. البته من با وجود این هیچ وقت برای کارم کم نگذاشتم و تمام تلاشم را کرده‌ام اثری را تولید کنم که مورد رضایت مخاطبان قرار بگیرد.

کیفیت و تکنیک خوب شده و بازیگران خیلی خوبی هم فرصت پیدا کردند تا در سریال‌ها حضور پیدا کنند. به نظرم روند خوبی داشته و برخی سوژه‌ها توانسته مردم را درگیر کند، اما پدیده‌ای به نام ماهواره از راه رسید و به هر حال مقداری از مخاطبان ما را جذب کرد.

شبکه‌های ماهواره‌ای با وجود دوبله‌های پر اشتباه و بعضا ضعیف تنها به خاطر تنوعی که در داستان دارند برخی از مخاطبان را به سمت خود می‌کشانند.

دهه 80 موفق بوده است، چون سریال‌های زیادی ساخته شد. در دهه‌های گذشته تولید کمتر بود.

چون در سینما فیلم‌های خارجی اکران نمی‌شود تلویزیون از این جذابیت استفاده می‌کند و کارهای مختلف با آثار متنوع را انتخاب و پخش می‌کند که من معتقدم این اتفاق فضای خوبی را حتی برای فیلمسازان کشورمان به وجود می‌آورد و فضا را برای آنها گسترده‌تر می‌کند.

من به لحاظ این‌که کارهای بیشتری را در تلویزیون ساختم فضای بهتری در اختیارم قرار گرفت، اما در سینما فرصت کمتری داشتم و تنها 3 فیلم سینمایی را کار کردم. البته باید امکانات لازم در سینما فراهم شود. شرایط فعلی اکران خوب نیست و سیاست‌هایی که هر از گاهی با شتاب‌زدگی بر سینما حاکم شده است لطمه به کار می‌زند.

اتفاقا این روزها مراحل پیش تولید یک کار سینمایی را انجام می‌دهم که ان‌شاءالله بزودی کلید خواهد خورد و اطلاعات بیشتری را در این خصوص در اختیار مردم قرار خواهم داد.

وقتی تولید سریال به من پیشنهاد شد فیلمنامه را خواندم و دیدم که داستان این مجموعه تازگی دارد و می‌تواند مخاطب را جذب کند. حس کردم می‌توان کار متفاوتی را ساخت بنابراین کارگردانی این مجموعه را پذیرفتم. ضمن این‌که این کار قرار شد در اصفهان و با بهره‌مندی از هنرمندان همین استان ساخته شود که من به شخصه خودم علاقه مند بودم این اتفاق بیفتد.

این مجموعه به لحاظ مضمون، پرداخت قصه و بازیگران یکی از کارهای متفاوت کارنامه‌ام است و من از تولید این کار راضی هستم.

نه ، تغییرات خاصی در فیلمنامه‌ای که مجید شاکرین آن را نوشته، اعمال نکردم. تغییرات بندرت که البته آن هم با توافق نویسنده بود. ضمن این‌که باید بگویم فیلمنامه این سریال در مدت 2 سال به صورت کامل نوشته شده بود و نیازی به تغییرات جدی نداشت.

گویا نظرسنجی‌هایی درخصوص نحوه پخش سریال‌های تلویزیونی انجام شده و مردم هم از این نوع پخش راضی هستند. به نظرم بد نبود،‌ اگر هفته‌ای یک‌بار پخش می‌شد بهتر بود. البته این موضوع نیاز به این دارد که سوژه توانایی این را داشته باشد تا مخاطب را پای تلویزیون نگه دارد.

بله این بهترین زمان پخش شبکه سوم سیما بود که برای پخش سریال پیک راستان در نظر گرفته‌اند و من از مدیران شبکه تشکر می‌کنم.

تیتراژ براساس شخصیت‌های داستان طراحی شده و در آن به موقعیت مکانی که تصویربرداری انجام شده است اشاره می‌شود و به نوعی معرفی شهری است که این سریال در آن ساخته می‌شود.

اصل این بود که با لهجه اصفهانی کار تولید شود.

به لحاظ این‌که پیشداوری از لهجه اصفهانی است و برخی فکر می‌کنند باید کار طنز و خنده‌دار باشد تلاش کردیم افراد خودشان باشند و راحت حرف بزنند و ادای لهجه اصفهانی را در نیاورند. ‌من اصفهانی هستم و بازیگرانی که در مجموعه حضور دارند هم اصفهانی هستند و هیچکدامشان ادای لهجه اصفهانی را در نمی‌آورند. به نظرم اگر قرار است کسی در استانی فیلم یا مجموعه‌ای با لهجه بسازد حتما باید شناخت کافی و لازم را نسبت به استان، آداب و رسوم، مردم و لهجه آن داشته باشد.

اصل این بود که کاری را با بازیگران بومی منطقه بسازیم و پتانسیل لازم در اصفهان برای تولید چنین مجموعه‌ای بود.

شخصیت‌های نزدیک به آنها در فیلمنامه نبود. سعی کردیم به کسانی فرصت بدهیم که تا‌کنون جلوی دوربین نرفته‌اند، اما استعداد بازیگری دارند.

نه. اتفاقا من از این موضوع خوشحالم و دوست دارم این کار را تکرار کنم. اگر یادتان باشد من حتی در سریال پدرسالار هم فقط از چند بازیگر سرشناس استفاده کردم و شما در کنار بازیگران مشهور بازیگرانی را دیدید که برای اولین بار جلوی دوربین رفته بودند. پس نمی‌شود چنین ادعایی کرد که کار لطمه می‌خورد. من درتمام کارهایم سعی کرده‌ام از بازیگران جوان و تازه نفس استفاده کنم، چون معتقدم باید برای جوان‌ها امکان حضور فراهم شود.

استفاده از بازیگران تازه کار، دشواری‌های خاص خودش را دارد، اما من کاملا با این مقوله آشنا هستم و مشکلی ندارم. این تجربه را در سریال‌های کهنه‌سوار، دبیرستان خضراء و... کسب کردم. در مجموع از نتیجه کار در سریال پیک راستان و بازی‌های بازیگران راضی هستم.

شما در نظر بگیرید که ما چه تعداد بازیگر سرشناس داریم.مردم که نمی‌توانند فقط اینها را ببینند. برای حل این معضل باید شهامت داشته باشیم. اول مدیران باید بخواهند و به سمتی بروند که در سریال‌ها کمتر از بازیگران مطرح استفاده کنند. تلویزیون باید خانه‌ای برای کشف استعدادهای تازه باشد.

فیلمنامه و کارگردانی خوب می‌تواند مخاطب را جذب کند، حتی اگر از نابازیگر استفاده شود. سریال‌های خارجی که پخش می‌شود کدام یک از بازیگرانشان را مخاطبان ما می‌شناسند؟ بازیگر هیچ‌وقت نمی‌تواند یک مجموعه را نجات بدهد.

تا آنجا که حرفی برای گفتن داشته باشند. اگر پیشنهاد خوبی را مطرح می‌کردند حتما می‌پذیرفتم. این موضوع هم ربطی به بازیگران تازه کار یا پر کار ندارد . همیشه باید از طرح و پیشنهاد خوب استقبال کرد.

متاسفانه کارهای امروزی ماندگار نیستند و خیلی زود فراموش می‌شوند. شتاب‌زدگی و زمان بسیار کم برای تولید از مهم‌ترین مشکلات سریال‌‌های امروزی است. ما در گذشته زمان زیادی را برای تولید صرف می‌کردیم تا کار خوبی تولید شود. اما الان اینگونه نیست و باید با سرعت کاری را بسازی و سراغ کار بعدی بروی، قطعا این‌گونه تولیدات مشکلات عدیده‌ای خواهد داشت. تکرار مکررات و عدم‌تنوع در مجموعه‌های تلویزیونی یکی دیگر از مشکلات سریال‌سازی در تلویزیون است. متاسفانه فیلمنامه مجموعه‌های تلویزیونی برای دریافت مجوز ساخت فقط از یک کانال و یک سلیقه ارزیابی می‌شود که به نظرم باید این اتفاق تغییر کند تا موضوعات مختلفی مطرح شود. این نوع درجا زدن و سوژه‌های تکراری بیانگر یک نوع دیدگاه و سلیقه در ارزیابی آثار است. اعمال نظر مدیران برخی اوقات باعث شده نویسندگان آثار تلویزیونی آزادی عمل نداشته باشند و به نوعی به درجا زدن و تکرار مکررات برسند. بهرمندی از عوامل تولید قوی هم بسیار موثر است. کارگردان نقش بسیار مهمی دارد و تلویزیون باید کارهای جدی‌اش را به افراد باتجربه بسپارد تا آنها با استفاده از تجربات خودشان بتوانند اثر قابل قبولی را تولید کنند.

باید مدیران جسارت و جرات داشته باشند. طی این سال‌ها هم اگر کار موفقی روانه آنتن شده نتیجه جسارت مدیران بوده که نگذاشته‌اند به کار لطمه وارد شود.