در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
از این به بعد باید به دنبال تک عکسی از این رئیس 23ساله یک کشور عربی گشت که در تبعیدگاهش صفحات روزنامهها را جستجو میکند و از اظهارنظر سران کشورهایی که بارها به استقبالش آمدهاند یا مهمانش بودهاند برمیآشوبد و بر روزگار غدار لعنت میفرستد که: دوستان دیروز همه چیز را فراموش کردهاند.
همان تصاویری که از محمدرضا پهلوی آخرین شاه ایران منتشر شده بود که آوارگیاش را از پاناما تا سواحل نیل بردوشهای نحیفش میکشید و بر دوستان قدیمش که رو پنهان کرده بودند لعنت میفرستاد.
بن علی اگر چه 14 سالی زودتر از محمدرضا شاه به مردم گفت که پیام انقلاب شما را شنیدم اما باز هم دیر شده بود و باید سوار هواپیمایش میشد و در آسمان کشورهای مختلف از مالت تا فرانسه اجازه فرود گدایی میکرد و دست آخر باید کسی چون خودش که بیهیچ انتخاباتی بر عربستان حکومت میکند، دستش را بگیرد.
شاه عربستان همان کاری را با بن علی کرد که محمدرضا با شاه سرنگون شده افغانستان (محمدظاهر شاه) کرده بود. برایش در رم خانه خرید و خرج زندگیاش را میداد با این توجیه که او پادشاه است و حرمت پادشاه باید حفظ شود. گویی میدید روزهایی را که دیکتاتوری دیگر در کشوری دیگر باید دستش را بگیرد.
سقوط زینالعابدین بن علی از تختی که البته نام ریاست جمهوری را بر آن نهاده بود، باید بسیاری از سران عربی ـ که با راه و رسم23ساله او حکومت میکنند ـ را به تفکر وا داشته باشد. این شیوه حکومت داری در میان کشورهای عربی هنوز رواج کامل دارد. چه نام شاه و ملک داشته باشند و چه عنوان رئیسجمهور بیرقیب را یدک بکشند.
هنوز علیرغم پیشرفتهای تکنولوژیکی، گسترش ارتباطات و بیداری ملتها حکمرانان عربی به شیوه ملوک الطوایفی فرمان میرانند. حتی اگر این فرمان را از طریق اینترنت، ماهواره، تلویزیون و موبایل به گوش رعایای خود برسانند.
اگر شاه و ملک باشند، حق خدایی خود میدانند که پس از خود فرزندشان بر تخت بنشیند و بیتوجه به آنچه قوای مقننه، قضاییه و اجراییه میخوانند، حکم برانند. اگر هم بر اثر اشتباهی که پیشینیان کردهاند عنوان جمهوری را برای شکل حکومتی خود برگزینند (و البته تغییر این عنوان را در منظر جهانیان به صلاح نمیبینند) همانگونه برخلائق فرمان میرانند که امرا و خلفای سابق.
نگاهی به وضعیت پادشاهان و روسای جمهور عربی از عربستان، کویت، اردن، مراکش تا لیبی، مصر و... نشان میدهد که همه بر یک شیوه حکم میرانند.
اینک که مردم تونس از نقش فرمانبردار و سیاهی لشکر صندوقهای رای بیرون آمدهاند و به مطالبهکنندگان واقعی حق و حقوق خود تبدیل شدهاند، بدون تردید نه تنها کاخ ظلم زینالعابدین بن علی را فرو ریختهاند که شکافی عمیق در دیوار دیکتاتوری عربی ایجاد کردهاند.
پس بیسبب نیست که پادشاه عربستان برای بن علی آغوش میگشاید و معمر قذافی مردم به جان آمده تونس را سرزنش میکند که: اشتباه کردید، نباید بن علی را از دست میدادید .
اینها همه از وحشت فریادهایی است که هنوز از حنجره مردم این کشورها برنخاسته است. مردمی که اگر دست از دهانشان برداشته شود فریادشان گوش فلک را کر خواهد کرد. در مصر، اردن و الجزایر فرزندان و نزدیکان روسای جمهور برای صندوقهای رای ـ بیحضور مردم ـ نقشه میکشند و هنوز در راهروهای کاخهای عربستان، لیبی، اردن و... شاهزادگان بر سر پادشاهی پسران و دخترانی دسیسه میکنند که پای لپتاپهایشان نشستهاند و کاریکاتورها و فیلمهایی را با هم رد و بدل میکنند که تمسخر راه و روش حکومت داری قرون وسطایی حکام کشورشان است. فریادهای مردم تونس و حضورشان در خیابانها در مصاف با نیروی پلیس دیکتاتوری و تلاش دیرهنگام و عذرخواهانه زینالعابدین بن علی و سپس آوارگی او و خانوادهاش، سرنوشت محتوم همه دیکتاتورهایی است که گویی از مشابهتها درس نمیگیرند. این دستپخت، دیر و زود دارد اما سوخت و سوز ندارد. تا چرخش دیر و زود روزگار قرعه فال با نام کدام بزند.
http://maroon.blogfa.com
وبلاگ مارون
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
سید رضا صدرالحسینی در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
سید رضا صدرالحسینی در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
برای بررسی کتاب «خلبان صدیق» با محمد قبادی (نویسنده) و خلبان قادری (راوی) همکلام شدیم