دو ماشین سینه‌موبیل، یک پایه پروژکتور، یک خانم کلاکت به دست و از همه مهم‌تر یک چهره آشنا به نام «امین تارخ» شاید بهترین راهنمایی باشد، برای این‌که بدانیم اینجا دقیقا لوکیشن تصویربرداری مجموعه تلویزیونی «جراحت» به کارگردانی محمدمهدی عسگرپور در بیمارستان امام رضا(ع) مشهد است.
کد خبر: ۳۴۲۳۷۰

«بزرگ» در بخش حاد!

گروه تولید در سالن اورژانس بیمارستان که گویا امروز شلوغ‌تر از قبل هم هست، در حال آماده‌سازی صحنه هستند. گروه تصویربرداری چندین ریل را به هم متصل کرده‌اند و دوربین رویش آماده حرکت است، هنروران در حال پوشیدن لباس‌های پرستاری هستند و امین تارخ و علی عمرانی روی نیمکت نشسته و فیلمنامه را مرور می‌کنند. هنوز عسگرپور وارد نشده و در محوطه بیرونی بیمارستان به سینه‌موبیل تکیه داده و منتظر است تا خبرش کنند.

بالاخره این اتفاق می‌افتد و عسگرپور پشت مونیتورش مستقر می‌شود. امین تارخ در نقش «بزرگ» برادر بزرگ‌تر «اسماعیل» روی تخت اتاق «بخش حاد» بیمارستان دراز می‌کشد، علی عمرانی هم که نقش «اسماعیل» برادر کوچک «بزرگ» را بازی می‌کند، لباسش را تنش می‌کند و با همکاری منشی صحنه راکوردش را با صحنه‌های قبلی تنظیم می‌کند و آماده می‌شود تا کارگردان دستور حرکت را صادر کند و طبق معمول با صدای «دوربین، صدا... حرکت!» دستور آغاز ضبط سکانسی را می‌دهد که قرار است با بیرون آمدن پزشک از بالای سر «بزرگ» آغاز شود و با پرسیدن وضعیت او توسط «اسماعیل» ادامه یابد و با خروج دکتر از کادر تمام شود. دکتر با روپوش سفیدش بیرون می‌آید و عمرانی با چهره‌ای بهت‌زده کنارش راه می‌افتد و اینطور از دکتر پاسخ می‌شنود «چند روزی باید بخوابه، حل میشه!» کارگردان کات می‌دهد و از دکتر که یکی از اعضای گروه کارگردانی‌ است می‌خواهد دیالوگ‌هایش را که به بدترین شکل ممکن به لهجه مشهدی می‌گفته، به همان زبان مادری‌اش ادا کند!

صحنه دوباره تکرار می‌شود به خواست کارگردان دیالوگ‌ها باید بلندتر گفته شود، دستور سکوت از سوی «لیلا رنگرزان» دستیار کارگردان صادر می‌شود و مردمی که علاقه خاصی به دیدن تصویربرداری دارند می‌ایستند و آنهایی که طبیعتا در چنین مکانی برای مریضشان نگران هستند، علاقه‌ای به تماشا کردن ندارند. صدای «کات» گفتن عسگرپور و بلند شدن بی‌مقدمه‌اش از پشت مونیتور یعنی این‌که این صحنه راضی کننده بود.

«جراحت» عوض می‌شود؟!

سعید نعمت الله که در مجموعه‌های «رستگاران» و «زیرهشت» نویسندگی مجموعه‌های روتین را تجربه کرده است، ماه رمضان امسال با «جراحت» مهمان خانه‌های مردم است. او درباره نحوه شکل‌گیری این فیلمنامه می‌گوید: حدود یک سال و نیم پیش این طرح در ذهن من آمد و آن را با تهیه‌کننده در میان گذاشتم و از روی حوصله شروع به نوشتن کردم و حالا به طور کلی نگارش آن تمام شده است.

نعمت‌الله در پاسخ به این سوال که باتوجه به پخش جراحت در ماه رمضان، تم مذهبی چه جایگاهی در سریال دارد؟ می‌گوید: به عقیده من حتما نباید کار مستقیما با دین و مذهب مرتبط باشد، مردم ما ذاتا افراد دینداری هستند و هرکس هم از دریچه نگاه خود به این مقوله می‌نگرد.

او ادامه می‌دهد: آنچه هم که من به عنوان فضای عرفانی و مذهبی وارد «جراحت» کردم بر اساس سلیقه خودم بوده که طبیعتا من هم از مردم جدا نیستم.

او درباره کار با محمدمهدی عسگرپور که دومین تجربه سریال‌سازی خود را پشت سر می‌گذارد، می‌گوید: خوشبختانه وی دو خصوصیت دارد؛ هم بسیار متعهد و هم فوق‌العاده متخصص است. من به جرات می‌توانم بگویم بعد از این کار، روی کارگردان‌های فیلمنامه‌های بعدی‌ام حساس شده‌ام که حتما کسی با چنین خصوصیاتی وارد کار شود.

نعمت‌الله درباره نحوه انتخاب بازیگران و نقش او در این بخش از تولید، می‌گوید: طبیعتا وقت نوشتن یک فیلمنامه، اسامی افراد مختلفی از ذهن من می‌گذرد و بعدا آن را مد نظر دارم، اما معتقدم این گروهی که الان جلوی دوربین «جراحت» هستند، بسیار از آنچه فکر می‌کردم قوی‌تر هستند.

به گفته تهیه‌کننده، عسگرپور مستقیما روی نوشتن فیلمنامه نظارت داشته، در این صورت می‌شود حدس زد که حتما تغییراتی هم در فیلمنامه اصلی داده است، اما نویسنده «جراحت» در این باره چنین توضیح می‌دهد: خوشبختانه آقای عسگرپور بسیار انسان امانت‌داری است و حتی یک ویرگول از فیلمنامه کم و زیاد نشده، من و آقای عسگرپور از روز اول یک سری توافقاتی داشتیم که هر دو به آن پایبندیم.

نعمت‌الله با ذکر این نکته که احتمالا نام «جراحت» تغییر خواهد کرد، می‌گوید: زمان «رستگاران» هم به دستور سازمان مجبور شدیم نام «آشفتگی» را از روی سریال برداریم، اینجا هم ظاهرا باید این اتفاق بیفتد.سعید نعمت‌الله اضافه می‌کند: این نام کاملا کارشناسی شده و همسو با موضوع سریال و فضای روحی شخصیت‌ها انتخاب شده، برای همین ما تا جایی که بتوانیم در برابر تغییر عنوان سریال مقاومت می‌کنیم و امیدواریم این مجموعه تلویزیونی با نام «جراحت» روی آنتن برود.

شب در روز روشن!

عقربه‌های ساعت حدود 8 شب را نشان می‌دهد و در حالی که 3 ساعتی می‌شود که از آغاز تصویربرداری گذشته، هنوز هستند عده‌ای که از همان لحظه اول ایستاده و روند کار را تماشا می‌کنند. دوربین حالا از روی ریل پایین آمده و وارد «بخش حاد» شده، تارخ همچنان روی تخت دراز کشیده و شده آماج نگاه بیمارانی که در تخت‌های کناری‌اش در حال استراحت هستند. دوربین، کنار او و روبه‌روی همان دری که در صحنه قبلی عمرانی جلویش ایستاده بود، قرار می‌گیرد. قرار است این صحنه موقع تدوین پیش از پلان قبلی قرار بگیرد. «اسماعیل» مبهوت و نگران به «بزرگ» نگاه می‌کند. گروه کارگردانی فضای پشت عمرانی را خالی از آدم می‌کنند و جلوی رفت‌و‌آمد‌ها را می‌گیرند تا این صحنه که انگار همین الان، ضبط آن به ذهن کارگردان رسیده، هم بعد از چند بار تکرار بالاخره مورد قبول عسگرپور قرار بگیرد. پس از این گروه آماده می‌شوند تا لوازم تصویر و نور را برای ضبط سکانسی دیگر در حیاط بیمارستان آماده کنند. عسگرپور به همراه صابری برنامه‌ریز مجموعه و البته دستیارش جلوتر از دیگران می‌روند تا بهترین مکان را برای ضبط این صحنه انتخاب کنند. نهایتا نیمکتی که مقابل تابلوی ورودی بیمارستان است و فضای سبز آرام‌‌بخشی هم جلویش دارد، به عنوان مکان مناسبی برای این پلان انتخاب می‌شود و گروه مهیا می‌شود تا این صحنه ضبط شود. طبق فیلمنامه‌ای که دست دستیار کارگردان است، اسماعیل باید روی نیمکت بنشیند و بی‌تفاوت به دو نفری که از مقابلش می‌گذرند آدرسی از جیبش بیرون بیاورد و نگاه کند.

یکی از اعضای گروه کارگردانی مونیتور کارگردان را روی دستش می‌گیرد تا عسگرپور شروع ضبط را اعلام کند. سکوت پشت‌صحنه و صدای «حرکت» از کارگردان کلیدی است تا عمرانی که گویا دست چپش هم آسیب دیده، آدرس را از جیبش خارج کند و آن را بخواند. بعد از چند بار ضبط این صحنه، دوربین پشت عمرانی مستقر می‌شود تا هم متن آدرس نوشته شده را بگیرد و هم با یک حرکت عمودی، سر در بیمارستان را هم نمایش دهد. رضا شیخی، مدیر تصویربرداری «جراحت» به خواست کارگردان با فیلتر‌های خاص کارش، نور این صحنه را کاملا تاریک تنظیم کرده تا به‌رغم نور نصفه و نیمه‌ای که هنوز هوا را روشن نگه داشته، این سکانس به عنوان یک سکانس شبانه ضبط شود.

دوباره به دستور دستیار کارگردان، پشت صحنه ساکت می‌شوند و به دستور کارگردان ضبط آغاز می‌شود. عینا همان صحنه تکرار می‌شود و کاغذی از جیب عمرانی بیرون می‌آید که رویش نوشته شده «مشهد، فلکه تقی‌آباد، فلکه امام رضا، بیمارستان امام رضا» این صحنه با وسواس خاص عسگرپور ضبط می‌شود و نهایتا با زوم روی تابلوی بیمارستان و با صدای آرام «کات» از سوی عسگرپور، خاتمه می‌یابد. نمای پایانی این سکانس یعنی این‌که این صحنه هم قرار است قبل از دو صحنه پیش تدوین شود!

یک «جراحت» جدی!

اما چیزی که در ارتباط با این سریال بیش از پیش خودنمایی می‌کند، حضور عسگرپور به عنوان کارگردان است، در حالی که او تاکنون فقط یک کار تلویزیونی را کارگردانی کرده است. محمدرضا شفیعی، تهیه‌کننده «جراحت» درباره این انتخاب می‌گوید: آشنایی من با آقای عسگرپور به خیلی قبل‌تر برمی‌گردد. به همین دلیل بارها قرار بود در مجموعه‌های مختلف با وی کار کنم، اما نشد. وقتی هم که قرار شد این مجموعه را شروع کنیم، اول به سراغ عسگرپور رفتیم و بعد از این‌که چند قسمت از فیلمنامه آماده شد برای وی فرستادیم و او هم پذیرفت که «جراحت» را کارگردانی کند.شفیعی می‌گوید از مرحله ورود عسگرپور، فیلمنامه با نظارت وی نوشته می‌شد.او درباره فشرده‌کاری‌های معمول کارهای مناسبتی هم می‌گوید: فکر می‌کنم برای اولین بار باشد که یک کار اینچنینی از روی حوصله تولید می‌شود، به هر حال 6ماه فرصت کمی نیست بر ای ساخت یک سریال، که ما تقریبا یک چنین زمانی را در اختیار داشتیم.محمدرضا شفیعی ادامه می‌دهد: تا الان حدود 80درصد کار تصویربرداری شده و تخمین ما این است که پیش از ماه مبارک رمضان تمامی 27 قسمت سریال را تحویل سیما بدهیم.شبکه 3 سیما امسال برای اولین بار است که ژانر طنز را از باکس ماه رمضان خود خارج کرده و قرار است کاری درام را برای مخاطبان عرضه کند. تهیه‌کنندگی چنین مجموعه‌ای قطعا با یک ریسک بزرگ همراه است. شفیعی در این باره می‌گوید: مردم ما ثابت کرده‌اند که پذیرای کار خوب هستند و آمادگی پذیرش هر ژانری را دارند؛ کمدی یا درام. سیاست صدا و سیما هم امسال بر این بود که باکس طنز به شبکه‌ای غیر از شبکه 3 اختصاص داده شود.

تهیه‌کننده «جراحت» معتقد است خانواده، هم در ایران و هم در اروپا موضوع اصلی و جدی مجموعه‌های تصویری است و اضافه می‌کند: واقعا نیاز بود که به چنین بحثی در کشور ما جدی‌تر از پیش پرداخته شود و طبیعتا نمی‌شود از دیدگاه طنز به چنین مساله مهمی پرداخت.او درباره انتخاب مشهد به عنوان یکی از لوکیشن‌های این سریال نیز می‌گوید: به دلیل این‌که سکانس پایانی ما طبق آنچه در فیلمنامه آمده باید در مشهد تصویربرداری شود، ما فضای بیمارستان را هم در یکی از بیمارستان‌های مشهد تصویربرداری کردیم. در واقع اقتضای فیلمنامه این بود.

در انتظار «جراحت»

مجموعه تلویزیونی «جراحت» قرار است به استثنای ایام‌عزاداری ماه مبارک رمضان، هرشب از آنتن شبکه 3 برای‌مردم پخش شود.

اگر امسال هم شبکه 3 در اقبال مخاطبان از سریال تولیدی‌اش سربلند بیرون بیاید، قطعا یک برگ برنده را در مخاطب‌شناسی عمیق خود رو کرده است.در این مجموعه تلویزیونی که محمدمهدی عسگرپور مدیرعامل خانه سینما به عنوان دومین تجربه کارگردانی پشت دوربینش ایستاده امین تارخ، ثریا قاسمی، علی عمرانی، آتنه فقیه نصیری، رامین راستاد، لیلا بلوکات و... نقش‌آفرینی می‌کنند.

در خلاصه داستان این سریال آمده است: لطیفه، مادر 75ساله‌ای است که با دو پسرش با نام‌های بزرگ و اسماعیل زندگی می‌کند. این دو برادر از بچگی پدرشان را از دست داده‌اند و با سرپرستی مادر مهربان و دلسوزشان بزرگ شده‌اند. حالا هم خانواده و بچه‌های خیلی خوبی دارند؛ ولی یک مساله ساده زندگی آنها را در آستانه از‌هم پاشیدگی قرار می‌دهد.

مسعود حکم آبادی

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها