جشنواره فجر آبروی سینمای ایران است

ازدحام جمعیت هنگام ورود به برج میلاد، فروش کارت‌های اختتامیه تا قیمت بیش از 40 هزار تومان، هجوم جمعیت به سالن و ورود افرادی بدون کارت دعوت، عدم اختصاص مکانی مشخص به خبرنگاران، اعتراض عکاسان و خبرنگاران و خروج از سالن و مواردی از این دست اتفاق‌هایی است که بسادگی در مراسم اختتامیه رخ می‌دهد و در نهایت در میان مسوولان هم واکنش خاصی را ایجاد نمی‌کند و در نهایت تنها دبیر جشنواره در واکنشی احساسی به میان خبرنگاران معترض می‌آید و از آنها عذرخواهی می‌کند؛ اما همچنان کاری انجام نمی‌دهد که خبرنگاران بتوانند وظایف خود را انجام دهند. نکته جالب توجه این است که مسوولا‌ن برگزاری اختتامیه به عنوان مجموعه‌ای که به طور طبیعی وظیفه دفاع از حقوق خبرنگاران را به عهده دارد، در چنین مراسمی به شکل ناخواسته فضایی را فراهم می‌کند که خبرنگاران امکان عمل به وظیفه خود را پیدا نمی‌کنند. از طرفی، جشنواره‌ای که در طول روزها و هفته‌های گذشته در مقابل خبرها و اطلاعات نادرست منتشر شده واکنش نشان داده و حتی معاون سینمایی به برخی از آنها در مصاحبه‌های اختصاصی پاسخ داده، درخصوص وضع پیش آمده هیچ اظهارنظر و واکنشی نشان نمی‌دهد و توضیحی ارائه نمی‌کند که چرا این اتفاق با این حجم از بی‌نظمی همراه بوده است؟ آیا صحیح است که مراسم اختتامیه این جشنواره به عنوان آبروی سینمای ایران این‌گونه درگیر بی‌نظمی باشد و هیچ مقصری هم نداشته باشد؟ آیا نباید با مقصران این ماجرا برخورد شود؟

امیدوارم مخاطب احتمالی این یادداشت ‌ که آن را در ساختمانی حوالی میدان بهارستان مطالعه می‌کند به یاد داشته باشد که جشنواره فجر آبروی سینمای ایران است. حتی دبیر جشنواره فجر در یک مصاحبه مطبوعاتی از این رویداد به عنوان «شب قدر سینمای ایران» نام برد و نباید با این آبرو بازی کرد و اگر کسی به هر دلیل در حفظ این آبرو سهل‌انگاری کرد، حتما مستحق برخورد است.