این دود قاتل

ایسنا: پدربزرگ وقتی که از کار مزرعه به خانه برمی‌گشت، قبل از نوشیدن چای، جعبه‌ای از جیب کتش بیرون می‌آورد و کاغذ خط‌دار داخل آن را پر از تنباکو می‌کرد و بعد از پیچیدن، آن را داخل چوب سیگارش قرار می‌داد و دود می‌کرد. کاغذ و تنباکو و استکان چای، همراه همیشگی مهمانی‌ها و شب‌نشینی‌های پدربزرگ و هم‌سن و سال‌هایش بود. اما درست همان زمان که آنها برای حفظ احترام خانه خدا، جعبه‌های تنباکو را در خانه می‌گذاشتند و به نماز می‌پرداختند، بیرون مسجد، نوجوانان و جوانان روستا خستگی کار طاقت‌فرسای روزهای دراز تابستان را با سیگار و ته‌نشین کردن حجم ناسالمی از آن بر روی دندان‌ها و ریه‌هاشان از تن بدر می‌کردند.

کد خبر: ۲۵۷۲۳۲

شاید بتوانیم کاغذ و تنباکو را به خاطرات دوران کودکی، سیگار و قلیان را به خاطرات گذران اوقات فراغت با دوستان، اردوهای دسته‌جمعی و مسافرت‌هایمان و پیپ را به پزهای روشنفکری و کافه‌نشینی‌هایمان پیوند بزنیم.

حکایت استعمال دخانیات وجه مشترک بسیاری از خاطره‌ها و گذشته‌هاست که در خوشی‌ها و دور هم جمع شدن‌ها و عزاداری‌های‌مان حضور داشته و هم آن بوده که برخی از عزیزانمان را با خود برده است.

بر اساس اعلام مسولان وزارت بهداشت مصرف سیگار در میان جوانان هر روز بین 150 تا 180 نفر را می‌کشد. اگر بخواهیم خیلی هم بی‌اعتنا به آمار‌های رسمی باشیم و خوشبینانه‌ترین حالت ممکن در میزان تلفات به وسیله سیگار را در نظر بگیریم شاید اغراق نباشد که هر روز را در ایران باید عزای عمومی بگیریم!

این قضیه شاید در نگاه اول خنده دار باشد البته نه آنقدر که شما را بخنداند! برای همین شاید باید دل بست به اعلام همین آمار‌ها که مثلا 14 درصد از جمعیت 15 تا 64 سال کشور مواد دخانی مصرف می‌کنند که این آمار در میان مردان، 4 برابر زنان است.

هر سال روزی را با عنوان روز بدون دخانیات تعیین کردن (حتی با پیشوند جهانی) با علم به کشته شدن روزانه 150 نفر شاید بیشتر به طنز شبیه باشد. جالب این‌که با وجود تمام آمار‌های وحشتناک مسوولان بهداشتی کشور در میزان مرگ و میر توسط سیگار هیچ‌گاه میزان مصرف دخانیات در کشور روند کاهشی به خود نگرفته است.