زمانی برای پادشاهی بانوان

در این روز هیچ مردی در روستا نمی‌ماند، مگر سالخوردگان یا بیماران که آنها هم حق خارج شدن از خانه را ندارند. این روز، که اداره امور روستا در اختیار زنان است، به روز حکومت زن یا زن شاهی هم معروف است. زنان روستا، در  مراسم خاصی، چند نفر از زنان را به عنوان شاه، وزیر، داروغه و نگهبان انتخاب می‌کنند و انواع شیرینی و نان محلی می‌پزند و به جشن و پایکوبی می‌پردازند.چون هیچ مردی تا غروب حق ورود به روستا را ندارد، همه زنان آزادانه لباس‌های مورد علاقه خود را می‌پوشند و شادی می‌کنند. مردان نیز، صبح زود با ناهار و میوه و چای و شیرینی از روستا بیرون می‌روند، برف به دوش به سمت چاله ...

ناهار را به صورت گروهی می‌خورند و اگر ورف چال مصادف با عید خاصی باشد، به جشن و پایکوبی و اگر مصادف با ایام عزاداری باشد، به سوگواری می‌پردازند. پس از پر شدن چاه از برف و پوشاندن در چاه، با غذایی که همراه خود آورده‌اند از همدیگر پذیرایی می‌کنند، نماز جماعت می‌خوانند و پس از یک روز شاد و خاطره‌انگیز به روستا برمی‌گردند. غروب، حکومت یکروزه زنان در روستا تمام شده است تا سال بعد که مردان روستا برف‌های زمستانی دماوند را بر دوششان به سمت چاله ببرند.