
بهترین کار در این شرایط تنها گذاشتن اوست. نباید اجازه دهید که عصبانیت او موجب برانگیختگی و عصبانیت شما شود.
در ضمن او مدتی وقت لازم دارد که بتواند با خود کنار بیاید و بر احساسات منفی خود غلبه کند. این فرصت را به او بدهید.
بلند کردن صدا و یا اقدامات دیگر هیچ کمکی به بهبود اوضاع نخواهد کرد و انگیزه را برای رفتار مناسب بعدی نیز از شما خواهد گرفت.
در این وضعیت وقتی آرام شدید بهتر است موقعیت و شیوههای احتمالی برخورد را برای فرزند دانشآموزتان توضیح دهید. برای مثال در مورد عواقب و واکنشهایی که رفتار او میتواند به دنبال داشته باشد و موجب تغییر مسیر رفتار شما یا معلم شود با وی صحبت کنید.
در مقابل میتوانید از تواناییها و استعدادهایش برای رسیدن به اهداف مطلوب صحبت کرده و او را تشویق به آرامش و اتخاذ تصمیم صحیح در مواجهه با مشکلات کنید.
در ضمن به جای اینکه بگویید چقدر از رفتار او شرمنده و ناراحت هستید در این مورد که میخواهید بدانید چه احساساتی را تجربه میکند که منجر به بروز چنین وقایعی شده از او بپرسید.
در مورد احساس خودتان نیز صحبت کنید و اینکه به او ایمان دارید و میدانید که قصد ندارد رفتارهای پرخاشگرانه و عصبی را در آینده خطمشی خود قرار دهد او را آگاه کنید.
منبع: hroniclec
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
عضو دفتر حفظ و نشر آثار رهبر انقلاب در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح کرد
در میزگرد «جامجم» با حضور سه نفر از اساتید برجسته روابط بینالملل بررسی شد
«جامجم» در گفتوگو با معاون سلامت اجتماعی سازمان بهزیستی کشور بررسی کرد