دریاهای گرم‌تر توفان‌های دریایی شدیدتر

مطالعات جدید انجام‌شده قوت این فرضیه را که گرمای جهانی عاملی در تقویت توفان‌های دریایی اقیانوس اطلس در 30 سال گذشته است، بیشتر می‌کند. مطالعات محققان دانشگاه ویسکانسین نشان می‌دهد که تندبادهای استوایی شدت بیشتری یافته‌اند که دمای اقیانوس در به وجود آمدن این روند نقش داشته است. این نتایج با تئوری موتور حرارتی و شدت توفان‌های دریایی سازگار است.

کد خبر: ۲۰۴۲۳۵

همان‌طور که دریاها گرم‌تر می‌شوند، انرژی قابل انتقال از اقیانوس به چرخه باد استوایی بیشتر می‌شود. این نتایج فرضیه موتور حرارتی را اثبات نمی‌کند؛ اما نشان می‌دهد که داده‌های به دست آمده، کاملا با آن سازگار است.

اولین بار در سال 2005 کری امانوئل احتمال ارتباط بین گرمای جهانی و افزایش شدت تندباد استوایی را مطرح کرد. او افزایش شدت تندباد را با گرمای اقیانوس مرتبط دانست که در گرمای جهانی نیز نقش دارد. منتقدان معتقد بودند داده‌ها برای اثبات این موضوع به اندازه کافی قابل اتکا نیستند. علاوه بر این، وقتی دانشمندان نگاهی به آمار تندبادهای استوایی انداختند، روند صعودی را مشاهده نکردند.

تئوری امانوئل این است که میزان پذیرش هوای گرم نزدیک سطح اقیانوس و خروج هوای سردتر بالای چرخه باد عاملی است که باعث راه‌اندازی تندباد استوایی می‌شود و دیگر فاکتورها نقش یکسانی دارند. این تئوری موتور حرارتی که چگونگی افزایش شدت تندباد را بیان می‌کند پذیرفته شده است؛ اما عوامل محیطی زیادی مانند انحراف جهت باد وجود دارد که ممکن است مانع شدت گرفتن تندباد شود.

محققان به زیرمجموعه‌ای از تندبادهایی که شدتشان به حداکثر میزان ممکن نزدیک بود، نگاهی انداختند. طبق تئوری موتور حرارتی هر تندباد مقداری از انرژی خود را از دست می‌دهد که این عامل پتانسیل تندباد را کاهش می‌دهد. حداکثر شدت ممکن (MPI) بیانگر حداکثر پتانسیل تندباد تحت شرایط محیطی است.

محققان تخمین‌ زدند که ممکن است تحت شرایط محیطی شدت توفان گرایشی به سمت حداکثر داشته باشد. اما اگر تئوری موتور حرارتی درست باشد، می‌توان این گرایش به سمت حداکثر را مشاهده کرد. به طور میانگین، شدت قوی‌ترین تندبادها چیزی نزدیک به MPI آنها بوده است.

محققان با جمع‌آوری اطلاعات مربوط به شدت توفان‌های چرخه استوایی در تمام زمین دریافتند که تندبادهای استوایی شدت بیشتری یافته‌اند، خصوصا در شمال اقیانوس اطلس و اقیانوس هند. مطالعات نشان می‌دهد سرعت باد در این مناطق از 140 مایل بر ساعت در سال 1981 به 156 مایل بر ساعت در سال 2006 رسیده است. همچنین در این مدت دمای هوا در تمامی نواحی که تندباد استوایی شکل می‌گیرد، از 2/28 سلسیوس به 5/28 درجه رسیده است.

با نگاهی به چرخه استوایی، جایی که ارتباط میان توفان‌ها و آب و هوا بسیار واضح و مشخص است، می‌توان گرایش به سمت زیاد شدن شدت توفان‌ها را مشاهده کرد.

محققان هنوز به طور کامل نمی‌دانند چرا بعضی گردبادها شدت می‌گیرند؛ اتفاقی که در بعضی مواقع خیلی سریع و در بعضی مواقع کند صورت می‌گیرد.