استفاده‌های عمومی از برج میلاد

یک حرف عوامانه: تا بگویی «ب»، من تا سر برج رفتم!

فلذاست که برای بسیاری از مردم همیشه در صحنه‌مان، جای هیچ‌گونه اعجاب و استفهامی نیست اگر  از سوی شورای محترم شهر اعلام شود که: « نرخ بازدید از برج میلاد تهران، 10 هزار تومان خواهد بود.»

آنهایی که برج ایفل و برج پیزا  یا حتی همین منارجنبان خودمان  را از نزدیک دیده‌اند، بخوبی می‌دانند که مبلغ مزبور رقم چندانی نیست. آن هم برای برج بلند پایه‌ای که سال‌هاست رهگذران شهر دارند روزشمار افتتاح آن را از نظر می‌گذرانند و دلشان برای تمام شدن کار برج و آغاز به کار نامبرده لک می‌زند.

زبان حال باباطاهر:

سر برج بلند چندان نشینم / که گردد افتتاح و مو ببینم!

استفاده‌های مردمی از برج: و اما این برج مذکور علاوه بر کاربردهای علمی و فنی و مخابراتی که قولش را دادند؛ توسط عموم مردم نیز قابل استفاده و بهره‌مندی است. در زیر، به چند نمونه از موارد مردمی استفاده از برج میلاد اشاره می‌شود. لطفا به زیر نگاه کنید:

1- استفاده دیداری: عموم خرد و کلان مردم می‌توانند با پرداخت 10 هزار تومان ناقابل، از برج بالا روند و از فراز گنبد آسمان آن، شهر را بهتر ببینند. البته اگر دود موجود روی سطح شهر تهران گذاشت و چیزی دیدید، ما را هم خبر کنید.( نکته لازم دیدارشناختی: برای دیدن خود برج، باید از بیرون برج به آن نگریست. بالای برج بروید، خودش را نمی‌توانید ببینید. این مطلب را علم امروز هم ثابت کرده است.)

2- استفاده شنیداری: البته که شنیدن کی بود مانند دیدن؛ اما از طریق این برج و استفاده منطقی از ارتفاع آن می‌توان در هر دوره‌ای برای رساندن صدای خود به گوش پاره‌ای از مسوولان و مدیران میانی جامعه که بعضا ممکن است یا گوششان خیلی بدهکار نباشد و یا که حواسشان به جاهای دیگری پرت و پلا باشد، کمال حسن استفاده را کرد. اجداد ما در ازمنه قدیم هم از این روش استفاده می‌کردند. مجرب و مسبوق به سابقه است. این هم که گفتند: «گوش اگر گوش تو و ناله اگر ناله من..و الی آخر»؛ در یک کلام چرت گفتند. گوش شنوا زیاد هست، برج بلند تا به حال نداشتیم.

3- استفاده هوایی: بعضا پیش می‌آید که هوای شهر بیشتر از حد مجاز  به سرب و چربی و منواکسید کربن و هانری کربن و هوای نفس و غیر ذالک آغشته می‌شود که نفس‌کشی را تحت این شرایط سخت می‌کند. در این گونه مواقع می‌شود رفت سر برج میلاد و تا جا داریم اکسیژن برای دنیامان ذخیره کنیم. دانشمندان معتقدند که اکسیژن چیز خوبی است. برای همین هم هست که همیشه دو ئیدروژن سر یک اکسیژن دعوا دارند که البته چون دعواشان آبکی است، زود به تفاهم منطقی و مندلیفی و خانوادگی می‌رسند.

4- استفاده زمینی: گاهی به خاطر شدت گرفتاری‌ها و حواس‌پرتی‌های روزمره، پیش می‌آید که آدم دچار چیزگم‌کردگی می‌گردد. مثلا جورابش را گم می‌کند و تا فریزر و یخچال را هم زیر و رو می‌کند، اما ناامید و سرخورده بر می‌گردد. خب در این قبیل موارد مهم یا حتی موارد کم اهمیت‌تر اما مشابه آن (مثل گم شدن بچه آدم در پایین شهر، یا گم شدن سگ آدم در بالای شهر) نیز می‌شود از بلندمندی این برج برای یافتن چیزهای گم‌شده خود  و حتی هویت گم‌شده شهر استفاده بهینه به عمل آورد. حتی از آن بالا شاید بشود اهل عمل را هم در سطح شهر و لایه‌های زیرین آن شناسایی کرد.

5- استفاده چشم‌اندازی: هر عقل سالم و کاملی بلا نسبت ما این نکته تخصصی و تکنیکی را می‌داند که از نقاط مرتفع و مشرف بر تشریفات و تشکیلات مردم، خیلی بهتر و عمیق‌تر می‌توان نسبت به ترسیم یک چشم‌انداز صددرصد کاربردی و امیدوارانه در راستای بسیاری از معضلات و مسائل از قبیل: مسکن، اشتغال، ازدواج، جوانان، قطعه هنرمندان، زیرخط فقریان، وجز آن، اقدام کرد. به عنوان مثال، سازمان ملی جوانان عزیز می‌تواند برخی از جلسات تصمیم‌گیری و گره‌گشایی خود را در بالای برج میلاد باسعادت برگزار کند. قطعا از آن بالا بهتر می‌شود جوانان و مشکلات آنها را دید. حالا اگر جوانان نتوانستند از پایین آنها ببینند؛ چیز خاص و جدیدی نیست، طبیعی است. 

6- استفاده اقتصادی: تهران آنقدر درندشت و بی‌سر و ته شده که مردم این محل و منطقه، از مردم آن یا فلان محل و منطقه بعضا بی‌اطلاع می‌مانند. مثلا می‌روند بقالی سرکوچه‌شان یک جنس را به قیمت چند لا پهنا می‌خرند، در حالی که نمی‌دانند در یک محل دیگر در همین شهر،یک بقالی در سریک کوچه هست که همان جنس را به قیمت هفشده سال قبل می‌فروشد و خیلی از مسوولان ما هم از همان بقالی جنس می‌خرند. در صورتی که با افتتاح برج میلاد، مردم می‌توانند از آن بالا ‌هرچند که شایع کردند از اون بالا کفتر میایه و خزعبلاتی از این دست  تمام بقالی‌ها، میوه‌فروشی‌ها، سوپری‌ها و غیره فروشی‌های تمام محلات و مناطق شهر را در تیررس نگاه اقتصادی خود داشته باشند. این به نظر ما یعنی همان اقتصاد کلان!....

رضا رفیع