یادداشتی بر برنامه «با کاروان شعر و موسیقی» تعریف از مضراب ها و آرشه های ماهرانه

برنامه «با کاروان شعر و موسیقی» هر هفته پنجشنبه ها از شبکه 2در ساعات پایانی شب پخش می شود و تاکنون نظر بسیاری از ادیبان و موسیقیدانان را به خود جلب کرده است .

کد خبر: ۱۸۰۴۱

از جنبه های مثبت این برنامه ، دعوت از میهمانانی است با تخصص های گوناگون در زمینه ادبیات و موسیقی . اما مجری برنامه اصرار عجیبی دارد که اطلاعات ادبی و هنری خود را به میهمانان و بینندگان بنمایاند؛ به طوری که از قطع کردن سخن دیگران برای این امر هیچ ابایی ندارد. بارها مشاهده کرده ایم که ادیبی خواسته است از شاعری یک بیت شعر بخواند؛ اما مجری محترم نه تنها این اجازه را از او گرفته ، بلکه با ادامه دادن همان شعر و ارائه زندگینامه شاعر و شیوه زندگی او، رشته کلام میهمان را از هم گسیخته است ! این برنامه بیشتر به معرفی تاریخ ادبیات گذشته می پردازد تا نویسندگان و شاعران معاصر. شکی نیست که برای پیشرفت در ادبیات روز باید از آثار گذشتگان سود جست . با این تفاسیر بهتر است که از شعر و متن (داستان) روز نیز بهره گرفت ؛ چرا که ممکن است در میان بینندگان کسانی باشند که بخواهند راجع به ادبیات مدرن هم اطلاعاتی کسب کنند. از ادبیات که بگذریم ، نوبت به موسیقی می رسد و طبق معمول مجری مربوطه با بیان شیوا و البته کشدار، با میهمان محترم سلام و احوالپرسی می کند و میهمان برنامه که نوازنده است یا آهنگساز و گاه خواننده ، توسط وی معرفی می شود و سپس او شروع به تعریف بیش از حد از مضراب یا آرشه ماهرانه او و یا صدای تاثیرگذارش می کند که هم حوصله میهمان سر می رود و هم بیننده ! آن گاه از میهمان دعوت می شود که پیش درآمد یا درآمدی از کارهای خودش را بشنود، سپس آهنگ پخش می شود و دوربین ، تندیس های ساز به دستی را نشان می دهد که ارتباطی با برنامه ندارد و در آخر مجری برنامه از میهمانان قول می گیرد که دوباره جلسه ای در خدمت یکدیگر باشند و بدین ترتیب برنامه ای که می تواند پرداخت زیباتر و لازم تری داشته باشد، این چنین به پایان می رسد. به هر حال موارد جالب توجهی نیز موجود است از جمله حسن ختام برنامه گریزی به شعر روز است که شاعری آن را می خواند و تیتراژ برنامه که صدای گوشنواز استاد بنان است ، برجنبه هنری این برنامه می افزاید.