اندونزی تولید اِتانول جهت صادرات به بازارِ اروپا را افزایش داده است

استانِ ریائو در اندونزی سرشار از جنگل های بکر است و در حالِ حاضر به فاصلهِ هر چند هزار متر از این جنگل ها مزارعِ بی شماری جهتِ تولید سوخت زیستی به وجود آمده است.
کد خبر: ۱۵۵۵۹۳

به گزارش خبرگزاری آسوشیتدپرس، اندونزی وسیع ترین جنگل های جهان را بعد از برزیل و کنگو دارا است. هر چند به گفته یک سازمانِ بین المللی دیده بانِ محیط زیست اندونزی سالانه بیش از یک میلیون هکتار از جنگل های خود را از دست می دهد. بسیاری از این جنگل ها به مزارعِ تولید سوختِ زیستی تبدیل شده است.
بسیاری از افراد تولید انرژی غیر فسیلی (سوخت زیستی) اِتانول را که از ذرت، روغنِ نخل، نیشکر و دیگر فرآورده های کشاورزی تولید می شود در مقایسه با انرژی فسیلی ارزان تر و با صرفه تر می دانند و بر این عقیده اند که تولید این نوع انرژی به محیط زیست کمتر آسیب می رساند.

اندونزی تولید اِتانول را جهت صادرات و بخصوص دستیابی به بازارِ اروپا افزایش داده است. این کشور در صدد است تولید اِتانول از روغنِ نخل را تا سالِ میلادی به میلیون لیتر و تا سالِ به 4 میلیون لیتر برساند.
به گفته آردیان سیه، مدیر یکی از سازمان های دفاع از محیطِ زیست جنگل های این کشور قربانی تولیدِ انرژی غیر فسیلی مانند اِتانول شده است واین که می گویند تولید سوخت از روغنِ نخل کربنِ زیادی تولید نمی کند فریبی بیش نیست. هر چند دولت اندونزی دلیلِ نابودی جنگل های این کشور را تولید سوخت از روغنِ نخل نمی داند. این در حالی است که مدافعینِ دفاع از محیط زیست بر این باورند که شرکت های بزرگ به دنبال دستیابی به جنگل های بکر اندونزی جهت تولیدِ اتانول هستند.
اکثرِ جنگل های اندونزی بر روی ذخایر و معادنِ زغال سنگ قرار دارد.
برای بومیان این منطقه که این ناحیه را سرزمینِ آب واجدادی خود می دانند تولیدِ سوختِ غیر فسیلی چیزی جز نابودی برای آنها به همراه نداشته است.

در سال سکوتِ فضای آرام و صلح آمیزِ این منطقه به وسیلهِ صدای مهیبِ بولدزر های شرکتِ تولید کننده سوخت ِزیستی شکسته شد. این شرکت قسمتی از فضای جنگلی را نابود کرد و آن را جهت تولیدِ بیشتر سوخت غیر فسیلی به کار برد و همچنین تلاش هایی برای دستیابی به ذغالِ سنگ انجام داد. این شرکت سال گذشته متهم به آتش زدن قسمت های دیگری از جنگل های اطراف شد.
رئیس یک روستای اطرافِ این منطقه با خشم به نابودی جنگل های اطراف می نگرد و می گوید، تولیدِ سوختِ از روغنِ نخل نه تنها به نابودی طبیعت این منطقه کمک می کند بلکه روش زندگی را نیز در این جا تغییر داده است.

او می افزاید، شرکت تولید کنندهِ سوختِ زیستی در این منطقه مجوزِ کار در این روستا را ندارد ولی با رشوه دادن به مقاماتِ محلی به کار خود ادامه می دهد.
عده ای از مدافعین دفاع از محیط زیست جهتِ حفظ جنگل ها خواهان تحریم صادراتِ تولیداتِ انرژی غیر فسیلی کشور های صادر کننده و از آن جمله اندونزی به وسیله کشورهای غربی شدند. هر چند آردیان سیه معتقد است به جای تحریم کاملِ انرژی غیر فسیلی باید از مشتریانِ این نوع سوخت در سر اسر جهان خواست تنها آن نوع از سوختهای زیستی را خریداری کنند که یا آسیبی به طبیعت نمی زند و یا کمترین ضربه را متوجه آن می کنند.
به گفته سازمانِ ملل متحد در آمد سالانه در معاملات مربوط به نابودی جنگل های اندونزی رقمی معادل چهار میلیارد دلار است.
newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها