اوتیسم یا اختلال طیف اتیستیک (ASD) یک اختلال عصبی و رشدی است که بر تواناییهای اجتماعی، ارتباطی و رفتار فرد مخصوصا کودکان تأثیر میگذارد. این اختلال معمولاً در سالهای اولیه زندگی تشخیص داده میشود و میتواند بر روی افراد با درجات مختلف شدت کم وزیاد اثر بگذارد. با توجه به افزایش شیوع این اختلال در سالهای اخیر، درک بهتر اوتیسم و حمایت از افراد مبتلا به آن امری ضروری هم بین افراد جامعه هم بین خانواده ها است.
علائم و نشانهها اوتیسم…
افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است علائم متفاوتی از خود نشان دهند مثل فریاد زدن، پرتاب اشیاء….طیف اوتیسم را می توان به سه دسته تقسیم کرد.
اختلالات ارتباطی: دشواری در برقراری ارتباط کلامی و غیرکلامی، استفاده نادرست از زبان و مشکل در درک پیامهای اجتماعی.
اختلالات اجتماعی: عدم توانایی در برقراری روابط اجتماعی، عدم توانایی در درک احساسات دیگران و یا ناتوانی در ایجاد تعاملات اجتماعی.
رفتارهای تکراری و محدود: رفتارهای تکراری مانند تکان دادن دستها، چرخیدن در یک نقطه، و یا علاقمندی به اشیاء خاص و تکرار فعالیتهای مشخص ندارند.
تفاوتهای مغزی
تحقیقات نشان دادهاند که مغز افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است ساختار و عملکرد متفاوتی نسبت به افراد غیر مبتلا داشته باشد. این تفاوتها میتواند بر روی نحوه پردازش اطلاعات و تعاملات اجتماعی تأثیر بگذارد.
اوتیسم یک اختلال چالشبرانگیز است که نیاز به توجه و حمایت ویژه از سمت خانواده و جامعه را دارد. با افزایش آگاهی و شناخت بهتر در مورد این اختلال، میتوانیم به سوی یک جامعهای با پذیرش بیشتر و حمایت لازم حرکت کنیم. افراد مبتلا به اوتیسم نیز، همانند دیگران حق دارند تا در جامعه مشارکت کنند و از فرصتهای برابر برخوردار شوند. با اهتمام جمعی، میتوانیم دنیایی را برای آنها بسازیم که در آن توانمندیهایشان را شناسایی و ارتقا دهیم.
تا در جامعه فرزندانی شاد وبا انرژی داشته باشیم.
اوتیسم یا اختلال طیف اتیستیک (ASD) یک نوع اختلال در رشد است که بر روی نحوه ارتباط و تعامل فرد با دیگران تأثیر میگذارد.
به زبان سادهتر اوتیسم به نوعی از اختلالات اشاره دارد که افراد مبتلا به آن ممکن است در برقراری ارتباط با دیگران، درک احساسات و رفتارهای اجتماعی و همچنین در انجام فعالیتهای روزمره با چالشهایی روبرو شوند مانند صدای بلند، درکی از خطر هم بعضی افراد ندارند
نشانهها و ویژگیها
افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است:
- مشکل در ارتباط: برخی از آنها ممکن است نتوانند به راحتی صحبت کنند یا احساسات خود را بیان کنند.
- عدم علاقه به تعامل اجتماعی: ممکن است تمایل نداشته باشند با دیگران بازی کنند یا صحبت کنند.
- علاقههای خاص: ممکن است به یک موضوع خاص بسیار علاقهمند باشند و ساعتها درباره آن صحبت کنند.
- رفتارهای تکراری: برخی از افراد ممکن است حرکات تکراری مانند دست زدن یا چرخیدن را انجام دهند.
مثال
تصور کنید یک کودک مبتلا به اوتیسم در یک جمع دوستانه قرار دارد. او ممکن است به جای بازی با دیگران، تنها به یک اسباببازی خاص علاقهمند باشد و در حین بازی، به نظر بیتوجه به بقیه باشد. این رفتار به این معنی نیست که او نمیخواهد دوستان داشته باشد، بلکه ممکن است برای او سخت باشد که با دیگران ارتباط برقرار کند.
نتیجه میگیریم که اوتیسم یک طیف است، به این معنی که همه افراد مبتلا به این اختلال یکسان نیستند و هر کدام ویژگیها و چالشهای خاص خود را دارند. با درک بهتر این اختلال، میتوانیم به افراد مبتلا به اوتیسم کمک کنیم تا در جامعه بهتر جا بیفتند و ارتباطات مؤثرتری برقرار کنند.
اوتیسم یک اختلال عصبی-رشد است که بر روی ارتباطات اجتماعی و رفتار فرد تأثیر میگذارد. حالا بیایید ببینیم که چه کاری انجام بدیم؛کنارشون باشیم، با کمی صبر درکشون کنیم.
در نهایت، بروز اوتیسم به دلیل ترکیبی از عوامل ژنتیکی، محیطی، سن والدین و تفاوتهای مغزی است. هیچ عامل واحدی به تنهایی نمیتواند دلیل اوتیسم باشد، بلکه این یک وضعیت پیچیده است که نیاز به بررسیهای بیشتری دارد.
ورزشهای مخصوص اوتیسم به فعالیتهایی اشاره دارند که به کودکان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم کمک میکند تا مهارتهای حرکتی، اجتماعی و احساسی خود را بهبود بخشند. اوتیسم یک اختلال عصبی-رشدی است که بر نحوه تعامل فرد با دیگران و دنیای اطرافش تأثیر میگذارد.
چرا ورزش برای افراد مبتلا به اوتیسم مهم است؟؟؟
ورزش میتواند به این افراد کمک کند تا
- مهارتهای حرکتی را تقویت کنند: فعالیتهای ورزشی مانند دویدن، شنا یا بازیهای گروهی میتواند به تقویت عضلات و هماهنگی حرکتی آنها کمک کند.
- تعامل اجتماعی را بهبود بخشند: ورزشهای گروهی مانند فوتبال یا بسکتبال فرصتی برای ارتباط با دیگران فراهم میکند و میتواند به بهبود مهارتهای اجتماعی آنها کمک کند.
- کاهش استرس و اضطراب: ورزش به عنوان یک فعالیت فیزیکی میتواند به کاهش احساسات منفی و اضطراب کمک کند و احساس خوشحالی را افزایش دهد.
مثالهایی از ورزشهای مناسب:
1. شنا: این ورزش به دلیل حرکات آرام و آب آرامشبخش میتواند برای افراد مبتلا به اوتیسم بسیار مفید باشدو به آنها حس خوب و آرامش بدهد.
2. یوگا: یوگا به بهبود تمرکز و آرامش کمک میکند و میتواند احساسات را کنترل کند.
3. ورزشهای گروهی: مانند فوتبال یا بسکتبال که به تعامل با دیگران و یادگیری کار تیمی کمک میکند تا حالشون اون لحظه خوب باشد.
ورزشهای مخصوص اوتیسم نه تنها به بهبود وضعیت جسمی کمک میکنند، بلکه به افزایش اعتماد به نفس و مهارتهای اجتماعی افراد مبتلا به اوتیسم نیز کمک میکنند. بنابراین، تشویق این افراد به فعالیتهای ورزشی میتواند تأثیرات مثبت زیادی بر زندگی آنها و عملکرد آنها داشته باشد.
با مطالعه کتابها و تحقیقات انجام شده، عوامل ژنتیکی و محیطی میتوانند نقش مهمی در بروز اوتیسم داشته باشند.
بیاید کنار هم ،به این افراد کمک کنیم، کافی که کنارشون باشیم.
به امید روزی که شاهد سلامتی و شادابی فرزندان کشورم ایران باشم.