گگزی؛ پرده ای از عشق و زندگی روزمره جنوب

بوی دریا و موسیقی همیشه در کوچه‌پس‌کوچه‌های بندر بوشهر جاری است،  وحالا نمایشی روی صحنه رفته که با زبان طنز و نگاه صادقانه به زندگی انسانی مخاطب را همراه می‌کند؛ نمایشی به نام «گگزی». این اثر، نوشته و کارگردانی غلامرضا احمدی است، هنرمندی که سال‌هاست با دغدغه‌ای همیشگی، تئاتر را نه تنها به عنوان حرفه، بلکه بخشی از زندگی روزمره خود می‌بیند.

احمدی، فارغ‌التحصیل کارشناسی ارشد ادبیات نمایشی، درباره شکل‌گیری این اثر می‌گوید: «همیشه دلم می‌خواست یک قصه معروف را دست‌کاری کنم. این بار بالاخره انجامش دادم.» نتیجه‌ی این تجربه، «گگزی» شد؛ نمایشی درباره‌ی چهار دختر که از یک اتفاق ساده در زندگی خانوادگی‌شان به هم می‌ریزند — مادرشان عاشق شده است. داستانی ساده، انسانی و در عین حال پر از موقعیت‌های طنز که مخاطب را به قلب روابط خانوادگی و احساسات انسانی می‌برد و با خنده و همدلی همراه می‌کند.

ایده اولیه نمایش از دیدن یک اثر دیگر شکل گرفت؛ جرقه‌ای کوچک که در ذهن احمدی افتاد و به تدریج تبدیل به متنی شد پر از لحظات خنده‌دار و تأمل‌برانگیز، نگاهی دقیق به زندگی روزمره و روابط انسانی در فرهنگ بومی جنوب. او معتقد است که کمدی اگر درست روایت شود، می‌تواند صادق‌ترین شکل بازتاب واقعیت باشد: «در خنده، حقیقت راحت‌تر بیان می‌شود.»

برخلاف بسیاری از گروه‌ها که از دشواری تمرین‌ها و استرس اجرا می‌گویند، احمدی با آرامش می‌گوید: «چالشی نداشتم.» پاسخ او شاید شوخی به نظر برسد، اما نشان‌دهنده‌ی تجربه و تسلط او در هدایت گروه است. همه چیز برایش تبدیل به بخشی از زندگی شده — حتی لحظات غیرمنتظره و پیش‌بینی‌نشده. یکی از این لحظات، سکسکه‌ی ناگهانی یکی از بازیگران در حین اجرا بود: «همه‌چیز برای چند ثانیه متوقف شد، بعد خنده‌ی تماشاگران فضا را شکست. همین اتفاق‌هاست که تئاتر را زنده می‌کند و روح کار را نشان می‌دهد.»

احمدی می‌گوید، هر بخش از نمایش برایش اهمیت دارد و نمی‌توان صحنه‌ای را بیش‌تر از دیگری دوست داشت: «شصت دقیقه‌ی نمایش! مگه میشه گفت چشم یا دست یا گوش بچه‌م رو بیشتر دوست دارم؟» هر لحظه از «گگزی»  تکه‌ای از زندگی و تجربه شخصی اوست و هر اجرا فرصتی است برای هم‌آمیختن این تجربه‌ها با تماشاگر.

تأثیر اجرای این نمایش بر خود احمدی نیز با همان لحن طنز بیان می‌شود: «فشار خونم اوکی شد!» اما در پس این شوخی، واقعیتی نهفته است؛ هر اجرا فرصتی برای بازگشت به توازن و آرامش در دنیایی پر از بی‌نظمی و مرور زندگی و لحظات انسانی است. اجرای این اثر نه تنها تجربه‌ای هنری، بلکه فرصتی برای مرور روابط انسانی و یادآوری اهمیت خنده و همدلی در زندگی روزمره است.

درباره همکاری با گروه می‌گوید: «همکاری با گروه یعنی اضافه شدن قصه به قصه‌های زندگی‌ت.» برای احمدی، تئاتر مجموعه‌ای از رابطه‌هاست؛ میان آدم‌ها، میان خاطره‌ها و لحظات شادی و دشواری. هر پروژه، دنیای تازه‌ای است که با تمرین و اجرا، آدم‌ها را به هم نزدیک‌تر می‌کند و حس همدلی و همراهی را در گروه و در دل تماشاگر زنده می‌کند.

پس از جشنواره، برنامه احمدی اجرای عموم نمایش و سپس روی صحنه بردن اثر کمدی ترنج است. نگاه او به آینده روشن و امیدوارانه است و می‌خواهد تماشاگران بوشهری دوباره با آثارش همراه شوند، بخندند و لحظاتی انسانی و صمیمانه را تجربه کنند.

پیام احمدی به مردم بوشهر کوتاه اما پرمعناست: «هوای هم رو بیشتر داشته باشیم.» جمله‌ای ساده، اما سرشار از حس جنوبی، مهربانی و آگاهی نسبت به زیست جمعی؛ فلسفه‌ای که در دل «گگزی» جاری است و یادآور اهمیت پیوند انسانی و توجه به هم‌نوعان است.

منتقدان تأکید دارند که این نمایش نه فقط یک کمدی خانوادگی، بلکه یادآوری است از اینکه عشق، حتی در میانسالی، هنوز می‌تواند جهان را به هم بریزد و دوباره بسازد. احمدی با زبانی طنز و محلی، روایتی جهانی از احساسات انسانی خلق کرده؛ نمایشی که از جنوب می‌آید اما صدایش برای همه آشنا و نزدیک است، و تجربه‌ای که در ذهن تماشاگر ماندگار می‌شود.

«گگزی» نه تنها روایت یک خانواده و چهار دختر است، بلکه تصویری از زندگی روزمره جنوب، خنده‌ها، سختی‌ها و لحظات صمیمانه مردم است. نمایش یادآوری می‌کند که حتی در پیچیده‌ترین شرایط، مهربانی، خنده و همدلی می‌توانند زندگی را روشن کنند و ارتباط انسانی را تقویت نمایند.