نه به دیکتاتوری ترامپ

براساس برآوردهای سازمان‌های مدنی و رسانه‌های مستقل، بیش از ۲۵۰۰رویداد اعتراضی در نزدیک به ۱۷۰۰شهر و ناحیه سراسر ایالات متحده برنامه‌ریزی شده است. این موج عظیم، از کوچک‌ترین روستاها تا کلانشهرهایی چون نیویورک، شیکاگو و لس‌آنجلس، رکورد اعتراضات سراسری آمریکا را در هم شکسته است.  
   
تعطیلی دولت، سرکوب مهاجران و زنگ خطر دموکراسی 
این اعتراضات در حالی به اوج رسیده که دولت فدرال آمریکا برای سومین هفته متوالی در بن‌بست سیاسی فرو رفته و تعطیلی گسترده آن، میلیون‌ها کارمند دولتی و خانواده‌های‌شان را به تنگنا کشانده است. ترامپ که با صدور بی‌سابقه‌ترین تعداد دستورات اجرایی و اعلام وضعیت اضطراری قانون اساسی را زیرپا گذاشته، ازاین بحران برای پیشبرد اهداف استبدادی خود بهره می‌برد. سیاست‌های او_ از اخراج‌های گسترده مهاجران بدون حکم قضایی تااعزام نیروهای گاردملی به شهرهای دموکرات‌نشین برای سرکوب اعتراضات_ نه‌تنها دموکراسی را تضعیف کرده بلکه یادآور دوران تاریک استعمار بریتانیاست؛ جایی که ‌پادشاهان‌ بر سرنوشت مردم حکم می‌راندند. ائتلاف «نه به پادشاهی» که از ژوئن گذشته با بیش از ۵میلیون شرکت‌کننده، رژه نظامی پرهزینه ترامپ به مناسبت دویست و پنجاهمین سالگرد تأسیس ارتش آمریکا را تحت‌الشعاع قرار داد، اکنون با خشم مضاعف بازگشته است. آن روز که همزمان با تولد ۷۹سالگی ترامپ بود، به نمادی از خودبزرگ‌بینی او تبدیل شد اما امروز معترضان علیه تمرکز قدرت در کاخ سفید، کاهش بودجه آموزش و حفاظت محیط زیستی و دستکاری مرزهای انتخاباتی فریاد می‌زنند: «آمریکا پادشاه ندارد. قدرت متعلق به مردم است». شعار اصلی این جنبش پاسخی قاطع به ادعای ترامپ مبنی بر «قدرت مطلق ریاست‌جمهوری» است. 
   
از تایمز اسکوئر تا میامی، خشم در جریان 
تصاویر هوایی از تایمز اسکوئر نیویورک؛ جایی که هزاران نفر با پلاکاردهای «مقاومت»، «من آمریکا را دوست دارم» و «دموکراسی را نجات دهید!» تجمع کرده‌اند، موجی از همبستگی را نشان می‌دهد. در واشنگتن دی‌سی، گروهی عظیم از معترضان از پل یادبود آرلینگتون عبور کرده و پرچم آمریکا را در باد تکان می‌دهند؛ نمادی که ترامپ آن را مصادره کرده اما مردم آن را بازپس گرفته‌اند. در فیلادلفیا جایی که اعلامیه استقلال آمریکا امضا شد، معترضان با گروه‌های حامی فلسطین همنوا شده‌اند و علیه سیاست‌های ترامپ در خاورمیانه فریاد می‌زنند.  جمهوریخواهان از جمله رئیس مجلس (مایک جانسون) این اعتراضات را «راهپیمایی نفرت از آمریکا» خوانده‌اند و دموکرات‌ها را متهم به طولانی کردن تعطیلی برای رضایت پایگاه چپ‌گرا کرده‌اند اما سخنگوی کاخ سفید (ابیگیل جکسون) با تمسخر گفت: «چه کسی اهمیت می‌دهد؟» این بی‌تفاوتی، گواهی بر عمق بحران است: حکومتی که صدای میلیون‌ها نفر را نادیده می‌گیرد، شایسته سقوط است.  از سوی دیگر کامالا هریس معاون رئیس‌جمهور سابق آمریکا، آمریکایی‌ها را به تظاهرات و اعتراض علیه ترامپ دعوت کرد. او از شهروندان خواست با شعار «پادشاهان را انتخاب نکنید» به خیابان‌ها بیایند و نسبت به اتفاقات جاری در کشور اعتراض کنند. این جنبش با حمایت چهره‌هایی چون هیلاری کلینتون، گسترش یافته و بسیاری را به خود جذب کرده است. آیا این خیزش دیکتاتوری ترامپ را تکان خواهد داد؟ آیا «نه به پادشاهی» تنها یک فریاد موقت است یا جرقه‌ای است برای تغییر ساختاری؟ تاریخ نشان می‌دهد چنین موج‌هایی_ از جنبش حقوق مدنی تا اعتراضات ضدجنگ ویتنام_ امپراتوری‌سازی‌های دروغین رؤسای جمهور آمریکا را به زانو درآورده‌اند. ترامپ ممکن است توئیت کند «من پادشاه نیستم» اما خیابان‌ها خلاف آن را اثبات می‌کنند.