ورزشگاه طرفدار چلسی بود

زرینچه این روزها دور از ایران است؛ در ینگه دنیا. بعد از فینال جام باشگاه‌های جهان، او تصویری از خود منتشر کرد که نشان می‌داد این مسابقه را از نزدیک تماشا کرده. به همین بهانه گفت‌وگویی با ستاره اسبق تیم ملی و استقلال داشته‌ایم. 

 آقای زرینچه! شما یکی از تماشاگران فینال جام باشگاه‌های جهان در آمریکا بودید. درباره حضورتان در ورزشگاه بگویید و این‌که تماشای فینال چه حس و حالی داشت. 
جو استادیوم فوق‌العاده بود. آمریکا برای میزبانی جام‌ جهانی آماده می‌شود و این بازی‌ها پیش‌درآمدی بود برای آن مسابقات. به‌نظرم میزبانی خوبی داشتند. حضور در چنین مسابقه‌ای برای خود من تجربه بود؛ و البته لذت بردم از جوی که ورزشگاه داشت. همه خانواده‌ها با هم و درکنارهم تیم محبوب‌شان را تشویق می‌کردند.خیلی‌ها همراه با فرزندان‌شان به استادیوم آمده بودند. به‌نظرم خیلی از حاضران در استادیوم از تماشای بازی لذت بردند بدون این‌که توهینی صورت بگیرد یا کسی کار اشتباهی کند. همه فقط تیم مورد علاقه‌شان را تشویق می‌کردند. من که از جو استادیوم لذت بردم. 
 
بازی فینال هم جذاب از آب درآمد. با عملکردی که پاری‌سن‌ژرمن در چند ماه گذشته داشت همه فکر می‌کردند بعد از شکست بایرن و رئال، چلسی را هم شکست دهد و قهرمان شود. 
فوتبال قابل پیش‌بینی نیست. شاید خیلی‌ها فکر می‌کردند پاری‌سن‌ژرمن دوباره قهرمان شود. البته به‌نظر من بایرن‌مونیخ هم تیم شایسته‌ای بود و در این دوره با کیفیت ظاهر شد. آنها هم می‌توانستند فینالیست باشند ولی نتوانستند به فینال برسند. در مقایسه با این سه تیم با کیفیت، بقیه تیم‌ها آن‌قدر که باید خوب بازی نکردند. به‌نظرم چلسی و پاری‌سن‌ژرمن شایسته فینال بودند. خیلی دوست داشتم این بازی را از نزدیک ببینم. چون به‌نظرم می‌شد فرق فوتبال فرانسه و انگلیس را درچنین مسابقاتی فهمید. درست است پاری‌سن‌ژرمن قهرمان اروپا شده ولی چلسی تیم پرآوازه‌تری است. به‌خاطر همین در ورزشگاه اکثر کسانی که حضور داشتند، طرفدار این تیم بودند. به جرأت می‌گویم بخش اعظمی از ۸۰هزار نفری که در ورزشگاه بودند دوست داشتند چلسی قهرمان شود. روی کاغذ خیلی‌ها فکر می‌کردند انریکه و تیمش جام را بگیرند ولی چلسی خیلی حساب‌شده بازی کرد. به‌نظرم همین که استادیوم هم پشتش بود، شانس موفقیتش را بیشتر کرد. آنها انگار در استادیوم خانگی خود بازی می‌کردند. از نظر فنی، چلسی یک سر و گردن بالاتر از پاری‌سن‌ژرمن ظاهر شد و در همان نیمه اول کار را تمام کرد. کول پالمر هم نشان داد چقدر بازیکن باکیفیتی است و چطور می‌تواند دفاع حریف را با تیزهوشی به‌هم بریزد؛ کاری که ستاره‌‌ای مثل یامال مقابل اینتر نتوانست انجام دهد. من به‌لحاظ فنی چیزهای زیادی از این بازی یاد گرفتم و باعث افتخارم بود اولین فینال جام باشگاه‌های جهان با فرمت جدید را توانستم از نزدیک ببینم. 
 
همچنان که حضور در چنین مسابقاتی برای ما حسرت است، در این دوره الهلال به‌عنوان یک باشگاه آسیایی حاضر بود و نتایج فوق‌العاده و باورنکردنی‌ای برابر منچسرسیتی و رئال به‌دست آورد. 
بله، به‌نظر من الهلال شایسته‌ترین تیمی بود که از قاره آسیا در این دوره از رقابت‌ها شرکت داشت؛ تیمی که منچسترسیتی را آن شکلی حذف کرد، جای تعریف و تمجید دارد. در آن مسابقه بدون این‌که از نام سیتی و بازیکنانش بترسد، بازی کرد و حقش برد بود. یک‌بار دیگر به همه ما ثابت شد که عربستان دارد راه درست را می‌رود. آنها سرمایه‌گذاری خوبی در فوتبال کرده‌اند. چند سالی است که این کار را کرده‌اند و مشخص شده فوتبال چطور می‌تواند روی یک کشور اثر بگذارد. 
 
مدیریت درست هم بدون شک در این مسأله نقش داشته است. 
دقیقا. شما پول داشته باش ولی مدیریت درست نکن. چه اتفاقی می‌افتد؟ به‌لحاظ مدیریتی عربستان سرمایه‌گذاری درستی کرده که این‌قدر در فوتبالش پیشرفت داشته. بهترین مدیران را آورده‌اند تا بتوانند کار درست را انجام دهند. هدف این کشور کاملا مشخص است. آنها میزبانی جام جهانی را می‌خواستند که آن را به‌دست آورده‌اند و شک نکنید یکی از بهترین دوره‌ها را برگزار می‌کنند. مطمئن باشید حاصل این سرمایه‌گذاری در فوتبال ملی‌شان هم نتیجه می‌دهد. درست است الان تیم ملی عربستان به پلی‌آف جام جهانی رفته و این برای‌شان اتفاق خوبی نبود ولی شک نکنید به‌زودی در این عرصه هم پیشرفت چشمگیری می‌کنند. شما باید عربستان را در جام جهانی ۲۰۳۴ ببینید. آن موقع وقت قضاوت است.