مراسم تشییع شهدای اقتدار ملی نهفقط وداعی با عزیزان ازدسترفته، که نمایش بیواسطهای از وحدت ملی بود؛ ملتی که در دل حادثه، دست در دست هم ایستاد تا بگوید ایران، هنوز همان ایران است؛ مقاوم، همدل و زنده!
از جنگی نابرابر تا پاسخی ملی
حمله تروریستی رژیمصهیونیستی که از ۲۳ خرداد آغاز شد، نهفقط فرماندهان ارشد و دانشمندان هستهای کشور را هدف گرفت، بلکه برخی شهروندان عادی را نیز به شهادت رساند. این حمله، تلخ، گسترده و شوکآور بود اما آنچه از دل تلخیهای این جنگ تجلی یافت، تصویر دیگری از وحدت جامعه ایران بود. در تشییع شهدا، مردمی از همه اقشار و گرایشها حضور یافتند؛ حضوری که جواد حسینی، رئیس سازمان بهزیستی کشور آن را تجلی و نمادی از پشتیبانی مردم از انقلاب میداند. این حضور، فارغ از باورهای سیاسی و دغدغههای اجتماعی، بازتابی از «حس تعلق ملی» بود که از دل مردم جوشید؛ مردمی که بهخوبی میدانستند هدف دشمن، نهفقط ترور افراد که شکستن باور یک ملت است اما نهتنها باوری شکسته نشد، بلکه بار دیگر شکوهی به عظمت همبستگی یک ملت از دل تهدیدها سربرآورد و معادلات دشمن را بههم ریخت؛ چراکه به گفته پرویز سروری، نایبرئیس شورای شهر تهران دشمن فکر میکرد میتواند مردم را در مسیر خواستههای خود قرار دهد اما حضور مردم در بدرقه شهدا یکی از روزهای تاریخی نمایش مردم از اقتدار انقلاب اسلامی است و پیام بزرگی به جهانیان منتقل خواهد شد.
موضوعی که دکتر محمدصالح حسینزاده، جامعهشناس ومدیرمرکز مطالعات منطقهای و بینالمللی دانشگاه امامحسین(ع) نیز در گفتوگو با جامجم بر آن تاکید میکند و میگوید: یکی از بزرگترین خروجیهای این جنگ، انسجام اجتماعی و همبستگی است. بهواقع، میتوان گفت خونی تازه در رگهای جامعه جاری شد، آن هم در شرایطی که برخی از اندیشمندان، جامعهشناسان و روانشناسان معتقد بودند که پس از حدود چهار دهه از انقلاب، انسجام ملی بهتدریج در حال تضعیف است اما برخلاف تصور غرب و حتی برخی چهرههای داخلی، این جنگ به جامعه حیاتی دوباره بخشید و وحدت، انسجام و هویت ملی با قدرت بیشتری نمایان شد.
وحدت، نیازمند تدبیر و مراقبت است
در روزهای گذشته، از تهران تا اهواز، از قم تا مشهد، خیابانها به صحنه نمایش همدلی تبدیل شدند. مردم بدون آنکه نیازی به فراخوان رسمی باشد، در مراسم تشییع حضور یافتند. این حضور، پیام روشنی به همراه داشت: اختلافنظرها جای خود اما وقتی پای امنیت و تمامیت ارضی کشور در میان باشد، مردم ایران «یک ملت» میشوند. از نگاه دکتر حسینزاده، این جنگ در کنار تلخیهایش، موهبتهایی نیز به همراه داشت. مهمترین این مواهب، انسجام اجتماعی و ملی بود که بهطور واقعی و عینی تحقق پیدا کرد. درواقع مردم با حضور باشکوه خود در بدرقه شهدا، بار دیگر ثابت کردند که همچنان پشتیبان انقلاب و هویت ملی خود هستند و اجازه تعرض به کشور را به هیچ بیگانهای نمیدهند.
آنطور که او توضیح میدهد مردم ما بار دیگر ثابت کردند که در هر برههای، با وجود سختیها و نقدها نسبت به فضای سیاسی، اقتصادی و فرهنگی کشور، در زمان نیاز وارد میدان میشوند. حالا مسئولان باید برای حفظ این انسجام تلاش کنند و اجازه ندهند این وحدت در گذر زمان و در کوچهپسکوچههای سیاست گم شود. به عبارت دیگر مردم نباید احساس کنند که فقط در زمان بحران و تهدید، مورد نیاز بودهاند که اگر این احساس ایجاد شود، آسیب بزرگی به کشور وارد خواهد شد. تجربه تاریخی ایران نشان داده هرگاه مردم حس مسئولیت و تعلق داشتهاند، توانستهاند بزرگترین تهدیدها را به فرصت بدل کنند. بهگفته این جامعهشناس اکنون باید این انسجام و وحدت بهعنوان سرمایه اجتماعی حفظ شود و مردم باید حس کنند که صدایشان شنیده و نیازهایشان در حد توان پاسخ داده میشود؛ چراکه اگر این اعتماد حفظ شود، نهفقط مردم در تهدیدهای آینده با انسجامی قویتر از امروز در صحنه خواهند بود، بلکه در رفع چالشهای داخلی نیز کارآمد خواهد بود.
دشمنان هم اعتراف کردند
در طول سالهایی که از پیروزی انقلاب اسلامی میگذرد این مردم بودند که با ایستادگی و حمایت از ولایت، انقلاب را از گردنههای سخت عبور دادند. این بار نیز آمدند و بار دیگر ثابت کردند که ستون فقرات این انقلاب هستند و جایی برای جولان دشمنان در کشور باقی نمیگذارند. مدیر مرکز مطالعات منطقهای و بینالمللی دانشگاه امام حسین(ع) در اینباره به جامجم میگوید: دشمن نیز بهوضوح اقرار کرده سناریوهایی که برای آینده ایران و براندازی نظام طراحی کرده بودند، با این جنگ اخیر و واکنش مردم، سالها به عقب افتاد. فشارهایی هم که اکنون از سوی لابی صهیونیستی بر آمریکا و ترامپ وارد میشود، بر همین اساس است. این اعترافات نشان میدهد که مردم ما بهمعنای واقعی کلمه، جنگ را مدیریت کردند. این تنها با حضور مردم ممکن شد؛ مردمی که برخلاف آنچه تصور میرفت، همچنان بر سر آرمانها ایستادهاند. محرم امسال، با خونهای تازهای آغاز شد. خونهایی که نه ریشه در اختلاف، که ریشه در ایستادگی داشتند. همانطور که عاشورا قرنهاست منشأ وحدت شده، این تشییع نیز نماد پیوندی بود میان گذشته و آینده، میان آرمان و واقعیت، میان مردم و شهیدان.
و در پایان، آنچه ماند نهفقط داغی بر دلها که درسی در دل جامعه بود: هرگاه دشمن خنجر بیرون کشید، ملت ایران سپری واحد شد. در روزگار پیچیده امروز، چنین همبستگیای شاید مهمترین دارایی یک ملت باشد؛ سرمایهای که با هیچ ابزار نظامی یا رسانهای قابل شکست نیست.