امیر قلعهنویی شاید سرمربی پرانتقادی باشد و شاید تاکتیکهایش با کلی اما و اگر و هجو روبهرو شود اما یک چیز را خوب میداند. صندلیاش حسابی سفت و سخت است؛ آنقدر سفت که بهنظر نمیرسد حتی شکستی بدتر از شکست مقابل قطر هم پایههایش را سست و لرزان کند اما چرا این اطمینان وجود دارد که امیر قلعهنویی بهطور قطعی و بدون هیچ شک و شبههای سرمربی تیم ملی فوتبال ایران در جام جهانی ۲۰۲۶ خواهد بود و قرار نیست به سرنوشت اسکوچیچ دچار شود؟
وقت نیست
در حالی که احتمالاتی در رابطه با تعویض سرمربی تیم ملی در ماههای آتی وجود دارد نخستین دلیل برای برکنار نشدن قلعهنویی این است که فدراسیون زمان قابل توجهی پیش روی خود نمیبیند. جایگزینی کیروش به جای اسکوچیچ در مدت زمان کم باقیمانده در جام جهانی قبلی را نادیده بگیرید. اینبار دیگر از این تصمیمات خبری نیست. زمانی برای تیم ملی فوتبال ایران تا جام جهانی ۴۸ تیمی باقی نمانده است. الان تمرکز تیم ملی فقط باید روی مسیر آمادهسازی و دیدارهای تدارکاتی باشد نه انتخاب سرمربی.
گزینهای نیست
همه از بازی با نامها و مذاکره با این مربی و آن مربی خسته هستند. در فوتبال ایران طولانیترین و کسلکنندهترین روندها همین روند انتخاب سرمربی است. پای نامهای مطرح و دهانپرکنی به میان میآید. سپس کار بهسمت و سوی نامهای عجیب و غریب و گمنام و بدون کارنامه و رزومه میکشد. در نهایت هم نیمکت تیم ملی یا هر تیم باشگاهی دیگری به یکی از همین گزینههای عجیب و غریب میرسد. این فرآیند سه ماه از وقت تیم ملی را میگیرد اما مشکل اصلی این است که در حال حاضر هیچ گزینه چشمگیری برای تیم ملی فوتبال ایران وجود ندارد. هیچ مربی برجستهای در دنیا بیکار نیست و آنچه باقی میماند انبوهی از مربیان درجه چندم و بدون کارنامه قابل توجه است که برای جام جهانی کافی بهنظر نمیرسد.
مخالفتی با امیر نیست
یکی از مهمترین موضوعات در رابطه با عوض نشدن سرمربی تیم ملی این است که انگیزه و ارادهای در رابطه با این کار وجود ندارد. تیم ملی فوتبال ایران مقابل قطر تن به شکست داد. با این حال مسئولان فدراسیون فوتبال به هیچ عنوان مخالف امیر قلعهنویی و شیوههای مربیگری و البته برنامههای او نیستند. این رضایت باعث شده امیر قلعهنویی صندلی خود را مستحکمتر از هر زمانی ببیند. قلعهنویی و تاج در یک جبهه ثابت قرار دارند و موضوعی در تضاد با یکدیگر در ذهن ندارند.
امیر قلعهنویی بدون گزینه، بدون جانشین
تیم ملی فوتبال ایران نه تاکتیک مشخصی دارد و نه روحیه جنگندگی بالایی از خود نشان میدهد. آنچه مقابل قطر دیدیم ما را به این اطمینان رساند که ۴۸تیمی شدن جام جهانی تضمینکننده صعود نوبرانه ایران از مرحله مقدماتی نخواهد بود. امیر قلعهنویی فعلا ایدهای بکر در ذهن ندارد و نمایش تیم ملی مقابل قطر مؤید همین مطلب است. با این اوصاف امیر قلعهنویی جایگاه متزلزلی در تیم ملی ندارد. نمیتوان کتمان کرد که بازخوردهای عملکرد تیم ملی در فضای مجازی حاکی از آن است که قلعهنویی دیگر کمتر طرفداری در تیم ملی دارد اما آیا واقعا گزینه بهتری نسبت به او در تیم ملی وجود دارد؟ مسلما خیر و این واقعیت ترسناک فوتبال ایران است.