با نگاهی به اهمیت ذهن و زبان مولانا در ادب پارسی ، «شهد و شرنگ» را ساختم

به گزارش جام جم آنلاین از ستاد خبری چهارمین جشنواره رادیویی پژواک، مریم یوسفی‌پور که سال گذشته در بخش ویژه جشنواره جایزه تندیس طلایی، لوح تقدیر و نشان سردار سلیمانی را برای مستند دیوار دریافت کرده، پیرامون اثر امسال خود که به بخش نهایی راه یافته، گفت: در جشنواره چهارم پژواک، دو تا از برنامه های من به مرحله نهایی راه یافته است. «بیا حرف بزنیم» از رادیو فرهنگ یکی از دو اثرم است. این برنامه ترکیبی با هدف آموزش تفکر نقادانه به کودکان و نوجوانان بوده و در بخش مستمر ارائه شده است. برنامه دیگرم، «شهد و شرنگ» در بخش گفتارمحور که با موضوع پاسداشت میراث ادب پارسی ساخته شده است.

این برنامه‌ساز رادیو فرهنگ تصریح کرد: در این برنامه، نگاهی به میراث ماندگار مثنوی معنوی و خالق بزرگ آن مولانا جلال الدین محمد بلخی داشتم که در سند جهانی متاسفانه به نام ترکیه ثبت اثر شده، در حالی‌که ذهن و زبان و تفکر مولانا کاملا ایرانی و در بستر زبان فارسی ست .

یوسفی‌پور تهیه کننده برنامه‌های «بیا حرف بزنیم»، «دردانه»، «زادبوم»، «خشت اول »،«خسرو خوبان» که همگی از رادیو فرهنگ پخش می‌شوند، ادامه داد: در خصوص ساخت برنامه‌ای با موضوع پاسداشت زبان‌فارسی ادامه داد: شروع ماجرای ساخت برنامه «شهد و شرنگ» از روزی شروع شد که سریال «رومی» که تولید کشور ترکیه ست را دیدم. سریالی بسیار خوش ساخت و جذاب درباره زندگی این عارف و شاعر بزرگ ایرانی بود. این فیلم به گونه‌ای زندگی مولانا را به تصویر کشیده بود که انگار سالها متعلق به این کشور و فرهنگ بود. همین موضوع تلنگری شد تا من با تعصب و غیرت بسیار روی این موضوع کار کنم و به فکر تولید برنامه‌ای با هدف اهمیت پاسداشت زبان فارسی باشم. من «شهد و شرنگ »را برای پژواک نساختم. این برنامه را سال پیش تولید کردم و چون نتیجه کار راخیلی دوست داشتم، احساس کردم می‌تواند تاثیرگذار باشد. به همین دلیل در جشنواره شرکت دادم. بخاطر همین شاید نتیجه شرکت این اثر در جشنواره خیلی مهم نباشد، آنچه در اصل مهم است این بود که می خواستم اثری زیبا درباره حفظ میراث زبان شیرین مادری بسازم.

این مستندساز برنامه‌های رادیویی درباره برنامه دیگرش که به جشنواره راه یافته ، اضافه کرد: تفاوت ساختاری برنامه " بیا حرف بزنیم " با سایر برنامه‌های کودک در این است که غیر از نویسنده و تهیه‌کننده، سایر عوامل، خود بچه‌ها هستند. آنها خودشان اجرا می‌کنند و با هم گفتگو و تعامل فکری دارند. همچنین قصه نمایشی برنامه را بازی می کنند. در بخش پایانی هر برنامه بچه‌ها با والدین‌شان درباره موضوع داستانی که اجرا کردند، بحث و تبادل نظر می‌کنند. بنابراین در این فضا یاد می‌گیرند که با گفت‌وگو در فضایی سالم و دوستانه می‌شود مسائل را تحلیل کرد و مورد بحث و نقد قرار داد و آن هم بدون تنش و دلخوری از هم.

او با اشاره به جشنواره پژواک گفت: امیدوارم مراسم افتتاحیه و اختتامیه جشنواره پژواک بسیار باشکوه برگزار شود و داوری ها در فضایی سالم و عادلانه صورت بگیرد.