امیرالمومنین را پیامبر در تعابیرشان چونان «نفس» خودشان معرفی کردهاند و به منزله جانِشان دانستهاند و این البته هرگز از روی احساس نیست، زیرا اشاره به آیه قرآنی مباهله (آلعمران۶۱) دارد که در آن، صراحتا علی(ع) همان نفس پیامبر معرفی شده و اگر این آیه وحیانی نیز نبود، روایات متعددی داریم که پیامبر بارها فرمودند: علی، جانِ شیرین من است. شاعر چهشیرین سرود: «علی را بر پیمبر، جانشین است/ نهتنها جانشین بل جانش، این است. ایشان،هم جانشین وهم جانِ شیرین پیامبر است. بایستی سالیان متمادی در فضایل و ابعاد و ویژگیهای چنین شخصیت یگانهای متمرکز بشویم؛ ایمان او چونان ایمان پیامبر است. در دعای ندبه داریم که: ایمان با گوشت و خون تو با جان تو، ای علی، آمیخته همچنانکه با گوشت و خون من، با جان من آمیخته است. علم امیرالمومنین، متصل به عالم الهی است و همانند علم پیامبر است که میفرماید: من همه وقایع عالم را میدانم و به راههای آسمانی از راههای زمینی آگاهتر و واقفتر هستم. حضرتشان فرمودند: سَلونی قبل ان تفقدونی؛ تا من در میان شما هستم، هرپرسشی دارید از من بپرسید! هیچ دانشمندی در زمین نمیتواند چنین ادعایی بکند مگر امام ما، علی(ع).زهد ایشان همانند زهد پیامبر است و حکومت دنیا را از پارهاستخوان خوکی که در دست جذامی است بیارزشتر و بیمقدارتر و حقیرتر میداند و میفرماید: این دنیایی که شما به آن رغبت دارید، نزد من از آب بینی یک بز بیقربتر است! یا زمانی که پرسیدند برای این کفش من که بارها وصله شده چه ارزشی قائلید، گفتند: هیچ...که فرمودند(مضمون):برای من حکومت برشما ازاین کفش پاره بیارزشتر است،مگر آنکه بتوانم حقی را بگیرم و از ستمی جلوگیری بکنم؛ علی(ع) حامی مظلومان و دشمن ِظالمان بود و هست.علی(ع) شخصیتی است که آیینه تمامنمای پیامبر اعظم است و در چنین ایامی، ولادت باسعادتشان درخانه کعبه اتفاق افتاده است.همه دیدند که کعبه شکافته شد و مادرشان از مُستجار یا شکاف دیوار به خانه کعبه وارد شد، سپس دیوار بههم آمد و تا سهروز در آنجا به سربرد. بار دیگر دیوار شکافته شد و علی(ع) در دستان مبارک مادرشان فاطمه بنت اسد(س) بود که از شکاف خانه کعبه خارج شدند؛ واقعهای که نشانگر عظمت و ویژگیهای الهی بهخصوص ایشان و مادرشان است. درجایی که حضرت مریم ازخانه خدا به بیرون رهنمون میشود تا در کنار نخل خشکیده به دستور الهی فرزندش را بهدنیا بیاورد، به فاطمه بنتاسد(س) خطاب میرسد که داخل خانه شو! که خانه، خانه توست. هزار و چندصد سال است که مسلمین به گرد زایشگاه امام علی(ع) طواف میکنند، زیرا علی باید مدار و معیار حق باشد. قبله را خداوند در جایی قرارداده که مولد علی(ع) است.علی(ع) مدار توحید وایمان است.محبت او ایمان وبغض اوکفراست.علی با حق است و حق با علی است و هرکجا که علی را یافتید حق با اوست و علی محور حق است و حق بهحول او میچرخد که این جمله شگرفی است. یا فرمودند: علی با قرآن است و قرآن نیز با او است. یادی کنیم از جرج جرداق که در یک ناگهانِ دلپذیر با نهجالبلاغه مواجه میشودوبهگفته خودش دیگرنمیتواند ازآن منصرف بشود.جرج جرداق میگوید:ای علی!اگربگویم توازمسیح بالاتری دینم نمیپذیرد، اگر بگویم او از تو بالاتر است وجدانم نمیپذیرد. نمیگویم که خدا هستی، پس خودت بگو به ما، ای علی(ع) که تو کیستی!
مافوق بشر و مادون خالق!