سامورایی‌ها فراتر از آسیا

آنها در تازه‎ترین اقدام خود یک دفتر در فوتبال اروپا راه‎اندازی کرده‎اند. اما به نام دفتر اکتفا نکنید. این دفتر به معنای یک مفهوم بزرگ فوتبالی است، از تشکیل باشگاه در قلب فوتبال اروپا گرفته تا کشف و انتقال بازیکنان ژاپنی به فوتبال اروپا و گماشتن مربیان این کشور در قاره سبز و آشنایی آنها با جدیدترین متد مربیگری روز دنیا. آنها چه می‎کنند و ما چه می‎کنیم؟ اصلا تفاوت بین فوتبال ایران و ژاپن کجاست؟ ما دیگر با آنها قابل مقایسه نیستیم. این واقعیت تلخ را بپذیرید. فوتبال ایران به لطف انبوه مشکلاتش، دیگر قابل مقایسه با فوتبال ژاپن نیست. هر چه خلاف این گفته شود از سر احساس و بر پایه معدود خاطرات شیرین گذشته است. 
     
لیگ ما و لیگ‎های آنها
ژاپنی‌ها در شش رده لیگ سطح یک دارند. از جی‎لیگ آنها که بگذریم به لیگ‎های ۱۸ تا ۲۲ ساله ها، لیگ ۱۷ ساله ‎ها ، لیگ ۱۵ تا ۱۷ ساله‎ ها و لیگ ۱۳ و۱۴ساله‎ها می‎رسیم.هرلحظه و هرروز در گوشه و کنارژاپن استعدادیاب‎ها درحال فعالیت هستند و فوتبالیست‎های مختلفی کشف می‎شوند.اکثرآنها به سرعت جذب باشگاه‎های مختلف می‎شوندوروند دیگری درزندگی حرفه‎ای این فوتبالیست‎های کم سن و سال به وجود می‎آید.اما وضعیت ما: لیگ رده‎های سنی که نداریم هیچ، لیگ برتر خودمان هم نه پشتوانه دارد و نه استعدادیابی. اکنون هم با کیفیتی برگزار می‎شود که به گواه کارشناسان پایین‎تر از هر زمانی است. دلال‎ها جولان می‎دهند و باشگاه‎ها هر روز نسبت به روز قبل بدهکارتر می‎شوند. 
     
استعدادیابی بی‎نظیر و علمی
ژاپنی‎ها عملیات گسترده‎ای برای استعدادیابی دارند. آنها بزرگ‎ترین استعدادهای خود را با کمک نمایندگان خود در اروپا به آکادمی‎های فوتبال اروپا به خصوص آژاکس می‎فرستند. این استعدادها در سنین بالاتر یا در همان اروپا می‎مانند یا به باشگاه‎های ژاپنی می‎پیوندند.  
اما وضعیت ما: همان چند استعداد موجود در تیم‌ملی نوجوانان که در جام‎جهانی شرکت کردند به حال خود رها شده‎اند. بسیاری از آنها تیم باشگاهی ندارند و شاید در آینده‎ای نزدیک فوتبال را کنار بگذارند. 
     
ورزشگاه‎های منطبق بر تکنولوژی روز
حداقل ۱۰ورزشگاه فوق‎مدرن و پیشرفته در ژاپن وجود دارد. برخی از این ورزشگاه‎ها سقف متحرک دارند و مجهز به پیشرفته‎ترین امکانات هستند. ژاپن با این ورزشگاه‎ها برای هر رویداد عظیمی آمادگی دارد. از المپیک گرفته تا جام‌جهانی. 
وضعیت ما: استقلال و پرسپولیس این فصل آواره هستند. ورزشگاه ندارند. اکثر ورزشگاه‎های ایران حتی صندلی درست هم تعبیه نکرده‎اند. اعتبار فوتبال ایران در لیگ نخبگان آسیا به دلیل همین مشکل به شدت مخدوش شده است. مابقی این اعتبار را نیز دیگر مشکلات از بین می‎برند. 
     
صادرات مربی
ژاپن مربی به اروپا صادر می‎کند. این مربیان با حضور در فوتبال اروپا به سطح دیگری از مربیگری رسیده‎اند. البته که فوتبال اروپا آنقدر سخت و فشرده است که کمتر مربی غیراروپایی می‎تواند به آن راه پیدا کند اما ژاپنی‎ها مدت‎هاست مربیانی در آکادمی‎های فوتبال دارند. 
اما وضعیت ما: چرخه باطل سرمربیگری در میان تیم‎های لیگ برتری بین چند چهره خاص می‎چرخد. آنهایی هم که در اروپا دوره‎های مربیگری گذرانده‌اند اکنون بیرون از گود نشسته‎اند. 
     
فاصله نجومی ژاپن با آسیا
زمانی ژاپن رقیب سنتی فوتبال ایران بود اما اکنون ایران و کره جنوبی بزرگ‎ترین رقابت قاره‎ای را برگزار می‎کنند. چرا؟ چون ژاپن حساب خودش را نه تنها از ایران که از کره هم جدا کرده است.باید واقعیت را پذیرفت. رنکینگ جهان و آسیا هر چه باشد ژاپن کیلومترها بالاتر از رقبای آسیایی است. اکنون نه ایران به پای ژاپن می‎رسد و نه کره جنوبی و استرالیا و نه هیچ تیم دیگری در قاره آسیا. حالا هم که نخستین دفتر خود را در اروپا راه‎اندازی کرده‎اند تا پرشتاب‎تر ازهر زمانی فاصله خود را با دنیای فوتبال آسیا بیشتر کنند. پیش‎بینی رئیس اسبق فدراسیون ژاپن که به واقعیت تبدیل نشد و این تیم به قهرمانی جام‌جهانی ۲۰۲۲ نرسید. اما برای جام‌جهانی ۲۰۲۶ چه آینده‎ای می‎توان پیش‎بینی کرد؟ تکلیف ما که مشخص است. اما ژاپنی‎ها با این روند شاید بخواهند دنیا را تسخیر کنند.