احساس امنیت در سایه حجاب

تا به‌حال کمی به رفت‌و‌آمدهای مکان‌های مقدس ادیان دیگر دقت کرده‌اید؟ این‌که معتقدان به ادیان دیگر هم وقت حضور در یک مکان منتسب به دین و خدا و باورهای قلبی‌شان، حجاب‌شان بیشتر ازهروقت دیگری است.دامن کمی بلندتر، دستانی تا گردی مچ دست پوشیده و پارچه کوچکی به‌عنوان شال یا روسری بر سرهایشان که موهایشان را بپوشاند. کافی است چنددقیقه‌ای ازوقت‌تان را صرف تماشای ورود و خروج افراد به کلیساها درهمین کشور خودمان یا کشورهای دیگر کنید تا صحت چنین تصاویری را تایید کنید. انگار در ذات، قلب و فطرت آنها نهادینه شده که برای حضور درچنین مکان‌هایی، نیاز به امنیت‌، آرامش و احترام بیشتر است و به نظر می‌رسد که همه اینها در حجاب خلاصه شده است؛حجابی که ریشه در ذات وفطرت آدمیزاد دارد وهرچقدر هم که بخواهد با آن مقابله کند، باز هم در جایی و وقتی و موقعیتی، خودش را نشان می‌دهد. 
   
روز امنیت و آرامش
از اولین‌باری که نظمه‌خان، یک زن مسلمان اهل بنگلادش اما ساکن آمریکا، رویداد یک روز با‌حجاب را مطرح و اجرایی کرد، ۱۱ سال می‌گذرد. اولین‌بار این اتفاق در اولین روز فوریه سال۲۰۱۳ صورت گرفت و جریانی در تمام کشورهای جهان و به همت زنان مسلمان اجرایی شد که حجاب و دستاوردهای حجاب را برای زنان یادآوری کند.آنها در این یک روز که حالا دیگر تحت عنوان روز جهانی حجاب شناخته می‌شود، در محیط‌های عمومی، فرهنگی و آموزشی، از حجاب و آنچه که حجاب برای یک زن به همراه دارد، می‌گویند و این باور دینی و از آن مهم‌تر، ذاتی را ترویج می‌کنند و انگار که کار خودشان را هم به‌خوبی انجام داده‌اند؛ چرا که یک جست‌وجوی کوتاه با هشتگ یک روز با‌حجاب در زبان‌های مختلف و در سطح فضای مجازی، ما را با تعداد قابل‌توجهی از زنان و دخترانی از دین‌ها و ملیت‌های مختلف مواجه می‌کند که از تجربه یک روز حجاب داشتن می‌گویند. نمونه‌اش، یک دختر آمریکایی مسیحی است که درباره تجربه‌اش از حجاب، این‌طور می‌گوید: «‌به نظر من یک تجربه عمیق بود؛ حجاب علاوه بر این‌که پوشاننده است مرا حفظ می‌کرد به این معنا که ارزش انسانی خودم را شناختم. این‌که تو تنها گردی صورتت را در اجتماع نشان دهی نه اندام زنانه‌ات را به این معناست که تو با آنها صادقی.» و این همان چیزی است که پویش روز جهانی حجاب و یک روز با‌حجاب، آن را دنبال می‌کند؛ پویشی که این روزها پایش را از آمریکا و اروپا فراتر گذاشته و به کشورهای آسیایی رسیده است. 
   
این فطرت ‌دست‌نخورده
«‌همه انسان‌ها از همان ابتدای خلقت تا به امروز، تمایل داشتند که خودشان را بپوشانند؛ موضوعی که نشان‌دهنده فطری بودن مسأله حجاب است!مسأله‌ای که دستخوش زمان و مکان و تکنولوژی نمی‌شود؛چراکه ریشه درتفکرات بنیادین ما دارد.» این را حجت‌الاسلام محمد افروغی می‌گویدکه معتقداست«داشتن پوشش‌وحجاب مربوط به همه‌انسان‌هادرتمام طول تاریخ ودرهمه کشورهاو سرزمین‌هاست وهیچ‌وقت این‌طور نبوده که مردم در برهه‌ای ازتاریخ به پوشش تمایلی نداشته باشند یاحتی دغدغه‌ای تحت عنوان حجاب وجود نداشته باشد؛ چراکه حجاب همیشه با امنیت و آرامش زنان، مترادف و هم‌معنی بوده است؛ چنان‌که هروقت و هرکجا که نیاز به امنیت بیشتر داشته‌اند و به دنبال آرامشی به‌دور از جنجال و هیاهوهستند، به پوششی بیشتر از وقت‌های معمول‌شان متوسل می‌شوند.» 

تلاش بیهوده غرب!
به نظر می‌رسد که دیگر درجهان امروز، با وجود ریشه‌های ذاتی و فطری، توجه کردن به مناسبت‌های بین‌المللی مانند یک روز با‌حجاب و دیگر روش‌های تبلیغاتی برای حجاب،همه زنان دنیا ازآنچه که حجاب برایشان به ارمغان می‌آورد،آگاه هستند وبه آن تمایل دارند اما همچنان هم انتخاب حجاب برای همیشه، کار سختی برایشان محسوب می‌شود: «‌دین اسلام به زن به‌عنوان یک کالای زیبا و جنسی نگاه نمی‌کند، بلکه به حیا اهمیت زیادی می‌دهد و اعتقاد به حیای زنانه است که جامعه آنها را پاک نگه می‌دارد و باعث افتخار است. زن برای این‌که باحیا باشد، باید لباسی بپوشد که مترادف با آن منش انسانی باشدو این به معنای پوشیدن لباس‌های گشاد و پنهان کردن‌هر‌گونه اندام زنانه است.»این راهانا بلیکمن،اندیشمندآمریکایی‌می‌گویدومعتقد است که برخلاف آن‌که رسانه‌های غربی به‌گونه‌ای نمایش می‌دهند که حجاب، زنان را منزوی می‌کند اما زنان مسلمان در آمریکا با استفاده از حجاب، موقعیت هویتی خود را ارتقا بخشیده‌اند. این همان چیزی است که باعث می‌شود ماهیت درونی حجاب برای همگان آشکار شود و تمایل به حجاب در میان زنان دنیا، چیزی شبیه به یک دومینوی در مسیر و پیشرفت به نظر برسد.