گواه آشکار کودک‌کُشی

ماجرا روایت صریح ۶۵ پزشک و پرستاری است که به مدت دو هفته در بیمارستانی در غزه مشغول به خدمت‌رسانی بوده‌اند. رژیم‌صهیونیستی به روزنامه‌های جهان اجازه فعالیت آزاد درغزه و مخابره وقایع رانمی‌دهد و ازسوی دیگر،آثار روزنامه‌نگاران فلسطینی مستقر در غزه نیز- با وجود از خودگذشتگی فراوان آنها -آن‌گونه که باید مورد‌توجه قرار نمی‌گیرد. از این‌رو، رسانه آمریکایی پزشکان و نیروهای درمانی که به‌صورت داوطلبانه به غزه رفته‌اند را یکی از اندک منابع مستقل و دست‌اول برای دسترسی به اطلاعات درباره غزه معرفی کرده و پای صحبت آنها نشسته است. از میان ۶۵ نیروی داوطلب که با نیویورک‌تایمز گفت‌وگو داشتند، ۵۷ نفر اعلام آمادگی کردند که سخنان‌شان با نام آنها منتشر شود، اما مابقی به دلایلی از جمله داشتن اقوام در غزه یا کرانه باختری، خواستند نام‌شان فاش نشود. ۴۴ نفر از این پزشکان گفتند که در طول مدت خدمت خود در غزه شاهد اصابت گلوله به سر و سینه کودکان زیر۱۳سال بوده‌اند. دکتر «محمد رسول ابو نوار» می‌گوید: «یک‌شب در بخش اورژانس، طی چهارساعت، شش کودک ۵ تا ۱۲ساله را دیدم که همگی یک گلوله در جمجمه داشتند.»
 دکتر مارک پرلماتر می‌گوید؛ چند کودک را دیده که به گلوله‌های جنگی به سر و سینه آنها شلیک شده بود و دکتر عرفان گالاریا نیز می‌گوید؛ چهار یا پنج کودک ۵ تا ۸ ساله را مشاهده کرده که همگی از ناحیه سر هدف اصابت یک گلوله قرار گرفته بودند و جان باخته‌اند. پزشک دیگری در توصیف جنایات صهیونیست‌ها می‌گوید که رژیم‌صهیونیستی اعلام کرده بود در حال عقب‌نشینی از منطقه خان‌یونس است. از این‌رو، یک پدر فلسطینی به همراه دوفرزند سه و پنج‌ساله خود به ویرانه‌های خانه‌شان می‌روند تاوسایل سالم راخارج کنند،امادرهمین نقطه کودکان هدف اصابت گلوله تک‌تیراندازهای صهیونیست قرار می‌گیرند. ۶۳ نفر از پزشکانی که با نیویورک‌تایمز مصاحبه کرده‌اند، عنوان داشتند که بین بیماران خود در غزه و بین نیروهای فلسطینی عضو کادر درمان و درمردم عادی شاهد آثار سوءتغذیه بوده‌اند.دکتر مریل تایدینگز  می‌گوید: «این مردم از گرسنگی می‌مردند. خیلی سریع آموختم که نباید آب یا غذایی که با خود آورده بودم را در مقابل کارکنان بهداشت بنوشم یا بخورم، زیرا آنها روزهای زیادی را بدون‌آب و غذا سپری کرده بودند.» ندال فرح، متخصص بیهوشی که در غزه حضور داشته آن را با فضای اردوگاه‌های کار اجباری در آلمان نازی مقایسه می‌کند و عبیره محمد، پزشکی دیگری که به غزه رفته می‌گوید با دیدن تصاویر بیماران خود پیش از آغاز جنگ حیرت‌زده شده است، زیرا بیمارانش با شروع جنگ بین ۱۰ تا ۳۰ کیلوگرم کاهش وزن داشتند.دکتر اسما طه می‌گوید: «رئیس بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان را نمی‌شد تشخیص داد! او تقریبا نیمی از وزن بدن خود را در مقایسه با روزهای قبل از جنگ، از دست داده بود. این تغییرات فقط فیزیکی نبود، بلکه آسیب‌های عاطفی و روانی افرادی که خود را وقف مراقبت از دیگران کرده بودند نیز پیدا بود.»۵۲نفر از این پزشکان، پرستاران و امدادگران می‌گویند شاهد گسترش نوعی از اختلالات روانی در میان کودکان خردسال بوده و شنیده‌اند که آنها از تمایل به خودکشی یا آرزوی مرگ حرف می‌زدند.
یک پزشک آمریکایی که به غزه رفته، از یک دختر چهارساله یاد می‌کند که دچار سوختگی شدید شده بود. این پزشک می‌گوید: «او به فضا خیره شده بود و برای خود یک لالایی را زمزمه می‌کرد. گریه نمی‌کرد، بلکه می‌لرزید و کاملا بهت‌زده بود.»
دکتر کاتان می‌گوید این کودکان پزشکان را به چشم والدین خود می‌دیدند و از آنجا که از ناامنی احساسی شدید رنج می‌بردند، از پزشکان درخواست می‌کردند که آنان را در چمدان‌های خود از غزه خارج کنند. 
کودک دیگری که تمام اعضای خانواده خود را در حمله صهیونیست‌ها از دست داده، به یکی از پزشکان گفته بود: «همه کسانی که دوستشان دارم، در بهشت هستند. دیگر نمی‌خواهم اینجا باشم.» پزشک دیگری به نام عبیره محمد می‌گوید: «چندین کودک را که دچار جراحات انفجاری و ترکش شده بودند، درمان کرده است و در بسیاری موارد مجبور بوده بدون استفاده از بیهوشی، جراحات را بخیه بزند، اما کودکان خم به ابرو نمی‌آوردند.» او می‌گوید: «همه آنها آرزو داشتند که بمیرند و به خانواده‌های خود بپیوندند. من کودکانی زیر ۱۳ سال را دیدم که به بدن خود آسیب زده بودند.» به گفته نیروهای درمانی، بسیاری از این کودکان، به‌ویژه کودکانی که دست و پای خود را از دست داده و توان دویدن یا راه رفتن نداشتند، آرزوی مرگ داشتند و می‌گفتند که ای‌کاش در بمباران‌ها به شهادت برسند تا به نزد خانواده خود بروند.» کمیته بین‌المللی نجات؛ غزه را خطرناک‌ترین مکان در جهان برای امدادرسانی و همچنین خطرناک‌ترین مکان برای غیرنظامیان توصیف می‌کند. یونیسف نیز غزه را «خطرناک‌ترین مکان در جهان برای کودکان» ارزیابی کرده و آکسفام گزارش می‌دهد که در المواسی، منطقه‌ای که صهیونیست‌ها به‌عنوان منطقه امن بشردوستانه در غزه تعیین کرده‌اند، به ازای هر ۴۱۳۰ نفر فقط یک سرویس‌بهداشتی وجود دارد!