اتاق فکر اشتباهی!

در حالی که اصلا نمی‌دانیم پائز کیست و برای چه آمد و الان کجاست، حالا دور جدید انتخاب سرمربی تیم‌ملی والیبال آغاز شده است. ابتدا قرار بود از بین پنج مربی برتر و شماره یک دنیا با یکی به توافق برسند و حالا که کار به بن‌بست خورده، می‌گویند یکی از ۲۰ مربی برتر را می‌آوریم! دوباره در اتاق فکر فدراسیون والیبال جمع شده‌اند و کلی گزینه ردیف کرده‌اند. کلی اسم آشنا و ناآشنا به زبان آورده‌اند. از مربیان شهیر برزیلی گرفته تا مربیان ناشناس اروپای شرقی. حتی سری هم به گزینه‌های قبلی تیم‌ملی مثل کولاکوویچ زدند. همه در تلاش هستند تا بهترین گزینه سرمربی تیم‌ملی والیبال ایران شود غافل از این‌که انتخاب سرمربی معضل اصلی تیم‌ملی نیست. مشکل را باید جای دیگری جست‌وجو کرد. والیبال ایران خیلی وقت است روی خوش به خودش ندیده است. دلیل به وجود آمدن این شرایط هم فقط ادامه همین تصمیمات اشتباه است.
 
همه چیز مربی خارجی نیست!
این یک چالش خودخواسته است. فدراسیونی‌ها می‌توانستند کار را به اینجا نکشانند. می‌توانستند با هوشیاری بیشتر به این نتیجه برسند که مشکل والیبال نه مربی که برنامه‌ریزی است. جذب سرمربی خارجی می‌تواند بخشی از این برنامه‌ریزی باشد. اما در اتاق فکر فدراسیون والیبال انتخاب سرمربی خارجی بر همه چیز ارجحیت دارد و این یک اشتباه محاسباتی بسیار عجیب است. هنوز یادمان نرفته تیم‌ملی با پائز در لیگ ملت‌ها به چه روزی افتاد و وقتی همان تیم زیر صفر را به پیمان اکبری دادند، چطور آمریکا، تیم سوم المپیک راشکست دادوباپیروزی مقابل هلند،عبدالعزیز نیمیر ودوستانش راازرسیدن به المپیک محروم کرد.بااین حال فدراسیون‌‌نشین‌ها دوست ندارند به تجربه بدی که از گزینه‌های خارجی در این هفت سال اخیر حاصل والیبال ملی ما شد، فکر کنند. از کواچ گرفته تا لوزانو و آلکنو همه آمدند و رفتند و به بخشی از ناکامی‌های پی در پی والیبال ایران تبدیل شدند. واقعیت این که بعد از عصر طلایی ولاسکو هیچ اتفاق جدیدی نیفتاد. ولاسکو به عنوان معمار نوین والیبال ایران ثمرات زیادی از خود بر جای گذاشت. شگفت آن‌که بعد از بیش از یک دهه هنوز ولاسکو در تیم‌ملی والیبال ایران جانشین ندارد. سیر حرکت مربیان خارجی بعد از ولاسکو اصلا صعودی نبود. ما مربی قهرمان اروپا و قهرمان المپیک را هم آوردیم اما هیچ چیز برنامه‌دار و مدون پیش نرفت. درست برعکس ژاپنی‌ها که با برنامه و بدون اتکا به یک اسم بزرگ در راس کادر فنی، تبدیل شدند به یکی از قطب‌های والیبال دنیا.

مسیر ناکجاآباد
پائز هم رفت. خیلی زمان برد تا روی او که گزینه‌ای سفارش شده بود! به نتیجه برسند و البته خیلی زود هم رفت. با ۱۱ باخت متوالی! و حالا فدراسیون والیبال طبق معمول دنبال یک مربی خارجی جدید می‌گردد. از همین حالا باید گفت گزینه بعدی اگر خارجی باشد یکی مثل پائز است. قرار است بدون برنامه بیاید و با کلی بازیکن بدون شناخت از حتی یک نفر، کار کند و برود. جذب سرمربی با این تفکر که حتما خارجی باشد تا رئیس در امان بماند، صرفا تصمیمی عجولانه و احساسی است که هیچ منطقی پشت خود ندارد. فقط اتلاف وقت و البته پول است که همیشه خیلی راحت خرج می‌شود و کسی هم بابت آن نگرانی ندارد. فدراسیون سرمربی نه، برنامه‌ریزی می‌خواهد. اگر برنامه‌ریزی باشد و به تسل جدید بها داده شود، قطعا با سرمربی ایرانی هم می‌توان موفق شد، اما اتاق فکر فدراسیون والیبال خیلی وقت است راه را اشتباه می‌رود.