باخت باعزت

 چه نسل‌ها که آمدند و بدون هیچ لمس جامی در این مسابقات فوتبال شان تمام شد. من هم یادم نمی‌آید، اما در تاریخ نوشته آخرین بار با شوت علی پروین از یک ضربه ایستگاهی دستمان به جام فوتبال آسیایی رسید. حالا از آن تیم برای صدا کردن بعضی هایشان باید پشت اسمشان شادروان گذاشت و برای باقی آن‌ها آرزوی سلامتی کرد. با یک دید بهتر میتوانیم حداقل به این نتیجه برسیم که فوتبال ما جدا از دیگر ماجرا‌های عجیب و غریبش نیاز به یک دلسوز واقعی به ورزش پایه دارد. البته نباید از کسانی که عمر و تجربه خود را در ورزش پایه گذاشتند، غفلت کرده و آن‌ها را فراموش کرد.ماجرای این متن به روز قرعه کشی جام جهانی نوجوانان زیر ۱۷ سال برمیگردد، وقتی دیدند تیم آقای عبدی با انگلیس و برزیل همگروه شده و جز خوشحالی کار دیگه‌ای نکردند و خدا میداند خیلی‌ها فکر میکردند ایران نماینده از پیش بازنده در این گروه است. دیگر کمتر کسی است که نداند نوجوانان ما با یک برد شیرین مقابل برزیل خودشان را وارد قلب یک ملت کردند و در نهایت با وجود شایستگی‌های ممکن از این جام حذف شدند. به همین بهانه پای گفتگو با سه بازیکن تیم ملی نوجوانان یعنی امیر محمد رزاقی نیا، سمیرحبوباتی، علیرضا شریفی و به همراه آن‌ها دکتر سعید گنجی مدیر تیم نشسته ایم تا از همه چالش‌ها صحبت کنیم.

سمیر حبوباتی: همه ما که اکنون در اینجا حضور داریم یک زمانی برای همین موقعیت هدفگذاری کرده ایم. برای من به این شکل بود که پدر و مادرم همراه من بودند و به نظرم دیگر مثل گذشته نیست که پدر و مادر‌ها سخت بگیرند. من به شخصه از مدرسه این مسیر را شروع کرده ام و در استعدادیابی تیم ملی نونهالان مسیرم را پیدا کردم.

امیر محمد رزاقی: نیا خانواده من همه ورزشی و فوتبالی بودند و شروع من در این ورزش برای نون و آب و بحث مالی نبود. من از هشت سالگی در باشگاه شهر خودمان به مدت چندسال بازی میکردم تا این که به وسیله فستیوال استعدادیابی تیم ملی توانستم مسیر ورزشی خودم را شروع کنم.

علیرضا شریفی: خانواده با بازی کردن من مخالفت داشتند من با مقاومتی که از خودم نشان دادم توانستم در این مسیر پایدار قدم بردارم و کار خودم را انجام بدهم و خوشحالم از این که در نهایت همه چیز خوب شده است. من نیز در مدرسه فوتبال ثبت نام کردم و به واسطه همین استعدادیابی توانستم مسیر خود را به صورت جدی آغاز کنم.

 

سمیر حبوباتی: ما از ابتدا به گونه‌ای کار خود را آغاز کردیم که سطح انتظارات از ما بالا بود و در اردو و جلسات میدانستیم که جدا از بازی در جام جهانی باید با قدرت‌های این مسابقات بازی کنیم و با خودمان قرار گذاشتیم که همه سعی و تلاش خودمان را بکنیم. ما تا دقایق آخر بازی از مراکش جلو بودیم، اما متاسفانه در فوتبال گاهی وقت‌ها اتفاقات به یک صورت دیگر رقم می‌خورد.

 

امیر محمد رزاقی نیا: درست همان روزی که هم گروهی‌های ما در جام جهانی مشخص شد، برخی از افراد میگفتند ایران برای کم گل خوردن وارد این مسابقات شده است، اما ما از این بسیار خوشحال بودیم که میتوانیم سطح توانمندی خود را در مسابقات جهانی نشان بدهیم. ما از اول با یکدیگر هماهنگ کرده بودیم که با صدرنشینی به مرحله بعد صعود کنیم و کمی با بدشانسی و به دلیل تفاضل گل کمتر سوم شدیم. آقای عبدی همیشه میگفتند ما به این مسابقات می‌رویم تا اولا از گروه صعود کنیم و هدف بعدی ما حضور در بین چهار تیم برتر و اگر امکانش فراهم میشد؛ قهرمانی در این جام و مسابقات بود.

 

 

یکی از مشکلاتی که تیم ملی نوجوانان با آن روبه رو بود، نبود یک بازی دوستانه جهت آماده سازی تیم برای مسابقات جهانی بود که علیرضا شریفی درباره این سؤال چنین پاسخ داد: صد درصد.

وجود یک اردو و بازی‌های تدارکی تاثیر ربسیار زیادی در هماهنگ شدن تیم دارد. فوتبال یک بازی گروهی است و جدا از این موارد تیم نیاز به سالن بدنسازی و ... دارد که در ابتدا میخواهم از فدراسیون تشکر کنم بابت حمایت ایشان، اما در برخی موارد کم و کاستی‌ها دیده میشد. ما قبل از مسابقات به دو اردوی ترکیه و دبی رفتیم و در آنجا حتی بازی دوستانه انجام ندادیم.

 

 قطعا تمام بازیکنان تیم ملی انتظار دارند که خودشان را در سطح بالای ملی و باشگاهی فوتبال کشور بدانند و با این وجود پاسخ این سه بازیکن در مجموع سرمایه گذاری، حمایت و رشد در محدودیت‌ها بود.

 

یکی از چالش‌هایی که قطعا هر ورزشکاری با آن روبه روست، بحث ادامه تحصیل از راه دور و نزدیک است. گاهی ممکن است به دلیل شرایط اردوی تیمی نتوانند در جلسه‌های امتحانی و درسی شرکت کنند و همکاری نکردن مدارس با بازیکنان مسأله‌ای بود که امیر محمد رزاقی نیا درباره آن گفت: متاسفانه همکاری از جانب مدارس صورت نمیگیرد و گاهی در اردو با من تماس میگرفتند و میگفتند حتما باید در جلسات امتحانی شرکت کنی. به هر حال زمانی که در اردو هستیم؛ به صورت آنلاین کلاس‌ها را دنبال میکنیم.

 

 

در ورزش قهرمانی ورزشکار تمام فکر و ذکرش را روی هدف خود و افتخارآفرینی برای کشورش بگذارد و در نهایت گاهی وقت‌ها آدم فکر بعضی مسأله‌ها را کند. هنوز در بین این که بهعضی کار‌ها شغل به حساب می‌آیند یا نه بحث است. در مجموع سمیر حبوباتی درباره این سؤال به این صورت پاسخ داد: به نظرم اگر کسی به شغل یا هدفش علاقه‌ای نداشته باشد قطعا نمیتواند راه خود را ادامه بدهد و آن کار را به سرانجام برساند. من به عنوان یک بازیکن، اما نمی‌توانم به فوتبال یک نگاه شغلی داشته باشم و از همان کودکی به حضور هر چه بیشتر در این ورزش علاقه داشتم به نظرم باید همه ما به این فکر کنیم که یک روزی فوتبال را کنار بگذاریم.

یکی از نکاتی که بعد از بازی با برزیل بین همه رسانه‌ها مطرح شد، نگرانی از رها شدن این تیم توسط فدراسیون و نهاد و تیم‌های مربوط است. امیر محمد رزاقی نیا درباره این سؤال به این صورت پاسخ داد: قطعا این نگرانی‌ها وجود دارد و امیدوارم فدراسیون این تیم به همراه این کادرفنی اش را حفظ کند تا بتوانیم شرایط خودمان را با بازیکنان جدید وفق بدهیم.

 

ورزش کشور تیم‌های پایه هستند که اگر این تیم‌ها به صورت صحیح مدیریت نشوند، باعث اتفاقات بدی در جریان زندگی هرکدام از ورزشکاران می‌شود. سمیر حبوباتی درباره این مسأله گفت: به نسبت دو سال گذشته کمی شاهد سیر صعودی در مدیریت تیم‌های پایه بوده ایم، اما باز هم کم و کاستی‌هایی قطعا وجود دارد.

 

در پایان گفتگو دکتر سعید گنجی در پاسخ به این که از مسئولان چه انتظاری دارید گفت: ما از روز اول از هیچ کسی انتظار مالی نداشتیم و تمام بازیکنان در طول اردو یک بار به بحث مالی اشاره نکردند. چرا که با توجه به صحبت‌های حسین عبدی سرمربی تیم ما برای خودمان و افتخار آفرینی وارد این مسابقات شده ایم، اما باید کمی نگرانی خودم را درباره اینکه این بازیکنان رها نشوند، بگویم کاش باشگاه‌ها توجه خود را به این بازیکنان با استعداد جلب کنند و آن‌ها را در تیم‌های خود بازی بدهند؛ چرا که این بازیکنان باید برای سطح بالاتر آماده شوند تا به تیم ملی جوانان و چه بسا بزرگسالان برسند. در ادامه می‌خواهم بگویم که چه اشکالی دارد اگر هر کدام از این بازیکن‌ها مثل تیم بزرگسالان حواله خودرو دریافت کنند تا راحت و به آسانی بتوانند زندگی خود را جلو ببرند. این بچه‌ها کم کاری نکردند. ما با شایستگی از گروه سخت مان صعود کردیم و در مرحله حذفی جام جهانی حذف شدیم.