حالا از آن تیم برای صدا کردن بعضی‌های‌شان باید پشت اسم‌شان شادروان گذاشت و برای باقی آنها آرزوی سلامتی کرد.با یک دید بهتر می‌توانیم حداقل به این نتیجه برسیم که فوتبال ما، جدا از دیگر ماجراهای عجیب و غریبش نیاز به یک دلسوز واقعی به ورزش پایه دارد. البته نباید از کسانی که عمر و تجربه خود را در ورزش پایه گذاشتند؛ غفلت و آنهارا فراموش کرد. تیم عباس چمنیان و تیم‌های ملی گذشته که در مسابقات آسیایی و جهانی عناوین مهمی را کسب کرده‌اند را نباید فراموش می‌کردیم. به هرحال آنها فراموش شدند و تیم‌ملی به زودی راهی جام ملت‌های آسیا می‌شود. ماجرای این متن هم به روز قرعه‌کشی جام‌جهانی نوجوانان زیر ۱۷ سال برمی‌گردد که وقتی دیدند تیم آقای عبدی با انگلیس و برزیل همگروه شده جز خوشحالی کار دیگه‌ای نکردند و خدا می‌داند خیلی‌ها فکر می‌کردند ایران نماینده از پیش بازنده در این گروه است. دیگر کمتر کسی است که نداند، نوجوانان ما با یک برد شیرین مقابل برزیل، خودشان را وارد قلب یک ملت کردند و در نهایت با وجود شایستگی‌های ممکن از این جام حذف شدند. به همین بهانه پای گفت‌وگو با سه بازیکن تیم‌ملی نوجوانان یعنی امیرمحمد رزاقی‌نیا، سمیر حبوباتی، علیرضا شریفی و به همراه آنها دکتر سعید گنجی مدیر تیم نشسته‌ایم تا از همه چالش‌ها صحبت کنیم.
در چند سال گذشته و در جواب خانواده‌ها که می‌گفتند این فوتبال برای شما نون و آب نمی‌شود چه پاسخی داشتید؟
سمیر حبوباتی: همه ما که اکنون در اینجا حضور داریم، یک زمانی برای همین موقعیت هدف‌گذاری کرده‌ایم. برای من به این شکل بود که پدر و مادرم همراه من بودند و به نظرم دیگر مثل گذشته نیست که پدر و مادرها سخت بگیرند. من به شخصه از مدرسه این مسیر را شروع کرده‌ام و در استعدادیابی تیم‌ملی نونهالان مسیرم را پیدا کردم.
امیرمحمد رزاقی‌نیا: خانواده من همه ورزشی و فوتبالی بودند و شروع من در این ورزش برای نون و آب و بحث مالی نبود. من از هشت سالگی در باشگاه شهر خودمان به مدت چندسال بازی می‌کردم تا این‌که به وسیله فستیوال استعدادیابی تیم‌ملی توانستم مسیر ورزشی خودم را شروع کنم.
علیرضا شریفی: خانواده با بازی کردن من مخالفت داشتند و من با مقاومتی که از خودم نشان دادم؛ توانستم در این مسیر پایدار قدم بردارم و کار خودم را انجام بدهم و خوشحالم از این‌که در نهایت همه چیز خوب شده است. من نیز در مدرسه فوتبال ثبت‌نام کردم و به واسطه همین استعدادیابی توانستم مسیر خود را به صورت جدی آغاز کنم.
این‌که تیم قبلی نوجوانان انتظارات را بالا برده بودند شما را اذیت نمی‌کرد؟
سمیر حبوباتی: ما از ابتدا به گونه‌ای کار خود را آغاز کردیم که سطح انتظارات از ما بالا بود و در اردو و جلسات می‌دانستیم که جدا از بازی در جام‌جهانی، باید با قدرت‌های این مسابقات بازی کنیم و با خودمان قرار گذاشتیم که همه سعی و تلاش خودمان را بکنیم. ما تا دقایق آخر بازی از مراکش جلو بودیم اما متاسفانه در فوتبال گاهی وقت‌ها اتفاقات به یک صورت دیگر رقم می‌خورد.
بیشترین چیزی که باعث شد از این گروه سخت جام صعود کنید باور بود یا تمرین‌های مداوم؟
امیرمحمد رزاقی‌نیا: درست همان روزی که هم گروهی‌های ما در جام‌جهانی مشخص شد. برخی از افراد می‌گفتند ایران برای کم گل خوردن وارد این مسابقات شده است اما ما از این بسیار خوشحال بودیم که می‌توانیم سطح توانمندی خود را در مسابقات جهانی نشان بدهیم. ما از اول با یکدیگر هماهنگ کرده بودیم که با صدرنشینی به مرحله بعد صعود کنیم و کمی با بدشانسی و به دلیل تفاضل گل کمتر سوم شدیم. آقای عبدی همیشه می‌گفتند ما به این مسابقات می‌رویم تا اولا از گروه صعود کنیم و هدف بعدی ما حضور در بین چهار تیم برتر و اگر امکانش فراهم می‌شد؛ قهرمانی در این جام و مسابقات بود.
اردوی تیمی چه تاثیری بر افزایش کیفیت خود تیم دارد؟
یکی ار مشکلاتی که تیم‌ملی نوجوانان با آن روبه‌رو بود، نبود یک بازی دوستانه جهت آماده‌سازی تیم برای مسابقات جهانی بود که علیرضا شریفی درباره این سؤال چنین پاسخ داد: صددرصد. وجود یک اردو و بازی‌های تدارکی تاثیر بسیار زیادی در هماهنگ شدن تیم دارد. فوتبال یک بازی گروهی است و جدا از این موارد، تیم نیاز به سالن بدنسازی و... دارد که در ابتدا می‌خواهم از فدراسیون تشکر کنم بابت حمایت‌های‌شان اما در برخی موارد کم و کاستی‌ها دیده می‌شد. ما قبل از مسابقات به دو اردوی ترکیه و دبی رفتیم و در آنجا حتی بازی دوستانه انجام ندادیم.
اگر بخواهید درباره آینده تیم‌ملی ایران با حضور همین بازیکنان یک کلمه بگویید، آن چیست؟
قطعا تمام بازیکنان تیم‌ملی انتظار دارند که خودشان را در سطح بالای ملی و باشگاهی فوتبال کشور بدانند و با این وجود پاسخ این سه بازیکن در مجموع سرمایه‌گذاری،حمایت و رشد در محدودیت‌ها بود.
اکثر فوتبالیست‌ها به درس خود اهمیت زیادی نمی‌دهند. از دفتر کتاب خودتون چه خبر؟
یکی از چالش‌هایی که قطعا هر ورزشکاری با آن روبه‌روست، بحث ادامه تحصیل از راه دور و نزدیک است که گاهی ممکن است به دلیل شرایط اردوی تیمی نتوانند در جلسه‌های امتحانی و درسی شرکت کنند. نکته‌ای که توجه ما را به خود جلب کرد؛ همکاری نکردن مدارس با بازیکنان بود که حتی درباره این مسأله امیرمحمد رزاقی نیا گفت: متاسفانه همکاری از جانب مدارس صورت نمی‌گیرد و گاهی در اردو با من تماس می‌گرفتند و می‌گفتند حتما باید در جلسات امتحانی شرکت کنی. به هرحال زمانی که در اردو هستیم؛ به صورت آنلاین کلاس‌ها را دنبال می‌کنیم.
اساسا انتخاب فوتبال به عنوان شغل چه قدر درست است؟
در ورزش قهرمانی، ورزشکار تمام فکر و ذکرش را روی هدف خود و افتخار‌آفرینی برای کشورش بگذارد و در نهایت گاهی وقت‌ها آدم فکر بعضی مسأله‌ها را کند. هنوز در بین این‌که بعضی کارها شغل به حساب می‌آیند یا نه بحث است. در مجموع سمیر حبوباتی درباره این سؤال به این صورت پاسخ داد: به نظرم اگر کسی به شغل یا هدفش علاقه‌ای نداشته باشد؛ قطعا نمی‌تواند راه خود را ادامه بدهد و آن کار را به سرانجام برساند. من به عنوان یک بازیکن اما نمی‌توانم به فوتبال یک نگاه شغلی داشته باشم و از همان کودکی به حضور هرچه بیشتر در این ورزش علاقه داشتم. به نظرم باید همه ما به این فکر کنیم که یک روزی فوتبال را کنار بگذاریم.
این چالش با شما همراه نیست که نکند مثل نسل قبلی نوجوانان، اهمیتی به شما بعد از مسابقات داده نشود؟
یکی از نکاتی که بعد از بازی با برزیل بین همه رسانه‌ها مطرح شد، نگرانی از رها شدن این تیم توسط فدراسیون و نهاد و تیم‌های مربوط است. امیرمحمد رزاقی‌نیا درباره این سؤال به این صورت پاسخ داد: قطعا این نگرانی‌ها وجود دارد و امیدوارم فدراسیون، این تیم به همراه این کادرفنی‌اش را حفظ کند تا بتوانیم شرایط خودمان را با بازیکنان جدید وفق بدهیم.
در ادامه این گفت‌وگو برای هرکدام از بازیکنان یک سؤال شخصی و فوتبالی طرح کردیم تا کمی بیشتر با آنها وارد چالش و آشنایی شویم.
سخت‌ترین کار یک هافبک چیه؟
امیرمحمد رزاقی‌نیا به عنوان یک هافبک گفت: پاس ندهند!
مهمترین دغدغه‌ای که تو این سن داری چیه؟
شرایط خانواده تمام آن چیزی بود که امیر محمد در فکر و ذهنش مشغول است.
بیشتر مایل هستی هافبک دفاعی باشی یا هافبک تهاجمی؟
در یک کلمه بسیار راحت، هافبک تهاجمی.
از این‌که کنار هم تیمی‌هایت در تیم‌ملی بازی می‌کنی، چقدر بر کیفیت فردی خودت تاثیرگذار است؟
سمیر حبوباتی:به نظرم بسیار تاثیرگذار است چرا که شما با سبک بازی هم تیمی خود آشنا هستی و می‌توانی راحت‌تر بازی کنی.
هدف شما از حضور در تیم نوجوانان پرسپولیس، حضور در بزرگسالان یا لژیونر شدن است؟
سمیر حبوباتی: قطعا بازی در تیم بزرگسالان.
چقدر وضعیت تیم‌های پایه مطلوب است؟
سمیر حبوباتی: یکی از مهمترین مسائل این روزهای ورزش کشور تیم‌های پایه هستند که اگر این تیم‌ها به صورت صحیح مدیریت نشوند، باعث اتفاقات بدی در جریان زندگی هرکدام از ورزشکاران می‌شود. سمیر حبوباتی درباره این مسأله گفت: به نسبت دو سال گذشته کمی شاهد سیر صعودی در مدیریت تیم‌های پایه بوده‌ایم اما باز هم کم و کاستی‌هایی قطعا وجود دارد.
دلت می‌خواهد با چه خصوصیات فردی در فوتبال تو را بشناسند؟
علیرضا شریفی: دریبل زن!
فوتبال کلاسیک یا مدرن ؟چرا؟
علیرضا شریفی: قطعا فوتبال مدرن.
در پایان گفت‌وگو دکتر سعید گنجی در پاسخ به این‌که از مسئولان چه انتظاری دارید، گفت: ما از روز اول از هیچ کسی انتظار مالی نداشتیم و تمام بازیکنان در طول اردو یکبار به بحث مالی اشاره نکردند. چرا که با توجه به صحبت‌های حسین عبدی سرمربی تیم، ما برای خودمان و افتخار‌آفرینی وارد این مسابقات شده‌ایم اما باید کمی نگرانی خودم را درباره این‌که این بازیکنان رها نشوند، بگویم. کاش باشگاه‌ها توجه خود را به این بازیکنان با استعداد جلب کنند و آنها را در تیم‌های خود بازی بدهند؛ چرا که این بازیکنان باید برای سطح بالاتر آماده شوند تا به تیم‌ملی جوانان و چه بسا بزرگسالان برسند. در ادامه می‌خواهم بگویم که چه اشکالی دارد اگر هر کدام از این بازیکن‌ها مثل تیم بزرگسالان حواله خودرو دریافت کنند تا راحت و به آسانی بتوانند زندگی خود را جلو ببرند. این بچه‌ها کم کاری نکردند. ما با شایستگی از گروه سخت‌مان صعود کردیم و درمرحله حذفی جام‌جهانی حذف شدیم.
