علی قوی‌تن، کارگردان فیلم «زندگی و زندگی» در گفت‌وگو با «جام‌جم»:

کودکان امروز در جست‌وجوی هویت‌شان هستند

خبرنگار سینمایی درد یا درمان؟!

۱۷مرداد را به‌منظور تقدیر از مقام و جایگاه فعالان عرصه رسانه، روز خبرنگار نامیده‌اند؛ یعنی فرصتی از تمام ایام سال که باید به خود خبرنگاران تعلق داشته باشد. مشکلات و معضلات فرا راه آنان بررسی شود، کمبود‌ها و نیازهای مادی و معنوی آنان گوشزد شود، مؤلفه‌های حرفه‌ای ناکارآمدشان آسیب‌شناسی شده و بالاخره این‌که در این روز، خبرنگاران ستون‌های در اختیارشان را که همه سال به پل ارتباطی مردم و مسئولان اختصاص دارد، به مسائل و دغدغه‌های خود تبدیل می‌کنند.
کد خبر: ۱۴۶۷۵۹۰
نویسنده محمد‌تقی فهیم | منتقد سینما
 
خبرنگاران سینمایی اما درعین این‌که از همه‌ ضعف و قوت‌ها و مخاطرات و شیرینی‌های دیگر حوزه‌های خبری برخوردارند، باید دارای ویژگی هنری و توانمندی‌ تخصص‌های مربوط به‌رشته‌های مختلف سینمایی نیز باشند. ازآنجایی که دراین هفته و خصوصا روز چهارشنبه صفحات و ستون‌های رسانه‌های مختلف محلی برای بازتاب کم و کسری‌های صنفی خبرنگاران خواهد شد در این مختصر ترجیح می‌دهم از زاویه‌ای دیگر به این موضوع بپردازم.خبرنگاران سینمایی همواره درکنار سینما بوده و هستند به‌طوری‌که سینما بدون این رابطان میان سینما و تماشاگر غیرممکن می‌نماید.این خبرنگاران توامان با درج وبازتاب وقایع سینمایی در زمره کارشناسان این صنف، سینمای ایران رامورد بررسی وآسیب‌شناسی قرار می‌دهند تا درمسیررشد و توسعه به راهش ادامه دهد؛ بنابراین لازم است تا خبرنگاران سینمایی برای فائق آمدن بر گرایش‌های عقب‌مانده هنری یا حتی در‌جا زدن در نقطه‌ای خاص، اهل مطالعه باشند تا به لحاظ تئوریک و نظریه‌پردازی در مصاحبه و گفت‌وگوها،با دستی‌ پرظاهرشوند. پرسش خوب و کارشناسانه از سطح و درک بالای خبرنگار حکایت دارد. متاسفانه امروزه فضای موجود حکایت از عدم جذابیت مصاحبه‌ها و گزارش‌های سینمایی دارد. عموما سؤالات کلیشه‌ای و تکرار‌مکررات قبلی‌ها یا دیگر خبرنگاران و رسانه‌هاست. به قول معروف بیشتر نوشته‌ها از روی دست یکدیگر است. در واقع بطن و ایده متن‌ها،غالبا ازکپی‌کاری حکایت دارد.امروزه فضای مجازی بلای جان خبرنگاران فاقد خلاقیت شده است؛ درحالی‌که اتفاقا تولید محتوای رسانه‌های مکتوب یا اینترنتی باید محمل و مرجع شبکه‌های اجتماعی در فضای مجازی باشد. خبرنگاران، روابط‌عمومی فیلم‌ها یا دفاتر فیلمسازی نیستند که برعکس با تمام شجاعت، صداقت و سلامت باید تماشاگر را نمایندگی کنند تا مانع از تنزل یا سقوط ذائقه آنها شوند. شغل روابط‌عمومی یا به قول امروزی‌ها مشاور رسانه‌ای در جای خود قابل‌قبول و به تخصص‌های مرتبط نیاز دارد‌. خبرنگاران جایگاه ارزشمند سیاسی ـ اجتماعی دارند که درصورت تنزل خود به «کیف‌کشی» یا «پست‌های اهدایی» صاحبان فیلم‌ها، پلتفرم‌ها و تهیه‌کنندگان، دیگر قلم آنان کارایی و قدرت نقد و بررسی را از دست خواهد داد. نمک‌گیر شدن، آفت شغل خبرنگاری است. مقاومت در برابر پیشنهاد‌های فاسد‌کننده صاحبان زر و زور اولین خصلت لازمه و مترقی هر خبرنگاری است. وفاداری و تعصب نسبت به رسانه‌ای که هر خبرنگاری شاغل آن است نیز از‌جمله ویژگی‌ بارز فعالان رسانه‌هاست. کمبود دریافتی خبرنگاران امروزه باعث عدم وابستگی عاطفی ــ حرفه‌ای برخی به رسانه‌ متبوع خودشده است؛ واقعیتی که شأن شغل روزنامه‌نگاری را مخدوش و مورد سوءاستفاده صاحبان قدرت شده است. خلاصه این‌که روز خبرنگار فرصتی برای خبرنگاران سینمایی است تا یک‌بار دیگر به وظیفه اصلی خود که همانا حفظ موقعیت مطالبه‌گری و تنویر افکار‌عمومی (تماشاگران) است، بپردازند.
newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها