در ایران اما این دغدغه با توجه به سرقت دائمی فیلمها در طول سالهای گذشته از اهمیت بیشتری برخوردار است. اتفاقی که موجب شد در اواخر دهه۹۰، برخی گلوگاههای انتقال فیلم مانند دبیرخانه جشنوارههای سینمایی از فیلمسازان بخواهند نسخه فیلم خود را بهصورت DSP دراختیار آنها قراردهندتاباارتقای امنیت از لورفتنشان جلوگیری شود، اما مقوله قاچاق فیلم را به صفر نرساند. ارسال آثار بربستر فضای ابری که قرار است برای تمام سینماهای کشور اجرایی شود را اولین بار روزنامه جامجم مطرح کرد.
هاشم میرزاخانی، مدیر مؤسسه سینماشهر درباره راهاندازی شبکه نوین سینمای ایران ــ سامانه شناساــ و تکنولوژی فضای ابری که برای انتقال فایلها و آثار سینمایی بدون امکان قاچاق فراهم میشود، به خبرنگار جامجم گفت: ما از طریق این شبکه در قالب فضای ابری و کلود توانستیم کل سینمای کشور را با توجه به زیرساختهای مختلفی که در استانهاست، به هم متصل کنیم.
او ادامه داد: در بعضی شهرها امکان بهکاربردن فیبرنوری و در بعضی شهرها امکان بهکاربردن شبکه اینترانت داخلی همراه اول بود که ازراهBTSها بهرهبرداری کردیم و دربعضی شهرها که امکانات زیرساختی کم بود ازاینترنت درقالب کلود استفاده کردیم. امسال۳۳ فیلم جشنواره فجر که دربخش مسابقه بودند را ازتهران در کلیه سینماهای سراسر کشور در چهار شبانه روز توانستیم ببینیم و بهعنوان شروع به کار از نظر ما با توجه به کمبود زیرساختهای فنی در کشور قابل قبول بود و اتفاق خوب این بود که کل کشور از راه منبع سینماشهر در آن واحد میتوانستند آثار سینمایی را برداشت و از راه پخش و لابراتوار هر فیلم نسبت به دریافت فایل (kdm) اقدام کنند. فارغ از این تلاش کردیم هم از راه اینترانت ــ رادیوهای اینترنتی ــ و هم از راه مودمهای سرعت بالای هر شهر سیستمهای سینما را تجهیز کنیم.
او در پاسخ به این پرسش که از زمان استقرار این سیستم فضای ابری چقدر امکان قاچاق نشدن فیلمها فراهم شده، تشریح کرد: اینکه فیلم از روی پرده باشد یا فیلم با کیفیت بالایی قاچاق میشود، دو بحث جداست و امکان اینکه فیلم از بستر اصلی و از روی هارد کپی شود، امنیت سینمای ایران را به خطر میاندازد.
به سرورهای ناامن فیلمی ندادیم
میرزاخانی با بیان اینکه طبیعی است تهیهکنندگان حق دارند آثار خود را با احتیاط ارائه کنند، افزود: ما از روز اول وقتی این بحث مطرح شد، سازمان سینمایی و مرکز صیانت که مسئولیت بررسی این قضایا را دارند، شروع به فعالیت کردند و جلسات متعددی با پلیس فتا و دادگستری برگزار شد. برای ما مهم بود فیلم باکیفیت چگونه و از چه سرورهایی امکان خروج پیدا کردند. ما چندین سرور آورده بودیم و اینکه کپی از روی سرور اتفاق افتاده باشد، برای ما خیلی حیاتی بود. کامران حجازی میخواست فیلم «تمساح خونی» را پخش کند و از این بابت نگران بود و نمایندگان پخشکنندگان، لابراتورها و تهیهکنندگان آمدند و پیشنهاد ما این بود که خودمان به سرورهای موجود حمله کنیم تا درصد امنیت آنها را برای احصای فیلم بسنجیم. مسئولان یکی از سرورها حاضر به ارائه آن برای امتحان نشدند و در نهایت وقتی راضی به امتحان شدند، با خطا روبهرو شد که بعدها قرار گذاشتیم هیچ فیلمی به آن مجموعه داده نشود. بنابراین، آن سرور و سرور دیگری که به آن مشکوک بودیم را از دامنه نمایش خارج کردیم.
میرزاخانی یادآوری کرد: در قاچاق فیلم، همواره عنصر انسانی دخیل بوده، یعنی بحث فنی مطرح نبوده و خانواده سینما این کار را نکردهاند، چون میدانند این ضرر به کل سینما وارد میشود.
