مبارزه فقط برای طلا

حالا آتوسا گلشادنژاد نماینده وزن منهای ۶۱ کیلوگرم تیم‌ملی، در ۲۰ سالگی با دو طلای قهرمانی آسیا و یک عنوان قهرمانی ارزشمند در لیگ کاراته‌وان یکی از ستاره‌های درخشان کشورمان در ورزش رزمی ا‌ست. گلشادنژاد در این گفت‌وگو به پرسش‌های «جام‌جم» درباره موفقیت اخیر خود پاسخ داده است.

آتوسا جان تبریک. از پاریس چه خبر؟ ظاهرا فینال سختی را پشت سر گذاشتی.
خیلی ممنونم. هم فینال سخت بود، هم فردای آن! دقیقا از فردای مسابقه سرماخوردم و تب داشتم. بیشتر خواب بودم تا بیدار. یعنی از همان فرانسه تا یک هفته بعد از رقابت‌ها اما در مجموع مسابقات برای من خوب تمام شد.
در فینال هیچ‌وقت به دومی فکر نمی‌کنم.

در ۲۰ سالگی با حریفان نامدار روی تاتامی رفتن آسان نیست. گاهی ترس به ذهن آدم راه پیدا می‌کند. استرس نداشتی؟
سطح لیگ کاراته‌وان همیشه بالاست. در پاریس بحث کسب سهمیه قهرمانی جهان ۲۰۲۵ مطرح بود و بهترین‌های دنیا آمدند. هر مسابقه حکم یک فینال را داشت. با دو برد و یک باخت هم حذف می‌شدی و همان‌طور که اشاره کردید حریف اوکراینی‌ مبارزه نهایی‌ام قدر بود. نایب‌قهرمانی جهان و کلی عنوان دیگر داشت. ۳۵ساله و باتجربه بود. در وزن ما رنک اول جهان است. استرس هم داشتم اما با شجاعت و صددرصد توانم روی تاتامی رفتم. گفتم بعدا نباید غصه بخورم. سعی کردم صبور باشم و از اشتباهش استفاده کنم. من با امتیاز برتر شروع کردم اما با اخطاری که داور داد یک ــ یک شدیم و در پنج ثانیه آخر به خودم گفتم تا اینجا آمدی، خودت را حفظ کن. دل توی دلم نبود. در نهایت با رأی داوران ۳ بر صفر نتیجه به نفع من شد.

شما اهل کرمانشاهی. در خانواده، کشتی‌گیر هم دارید؟
پدرم کشتی کارمی‌کرد ویکی ازمشوقین اصلی‌ام دراین سال‌ها بوده. بعد ازخدا، پدر ومادرم حامیان من درزندگی وورزش هستند. پدر از نظر مادی همیشه برای حضور در مسابقات و تمرینات همراهم بوده. آن اوایل بعضی‌ها می‌گفتند: «کاراته برای دخترها خوب نیست. ممکن است آسیب ببیند.»
(با خنده) اما او اصلا این حرف‌ها را قبول نداشت و می‌گفت: «دخترم قوی ا‌ست، همه را می‌زند. من حمایتش می‌کنم.»

از چند سالگی ورزش را شروع کردی؟
از شش‌سالگی. یعنی اول کلاس ژیمناستیک می‌رفتم. کمی بعد کاراته را شروع کردم.

چطور به کاراته رسیدی؟
با دوستم کلاس ژیمناستیک می‌رفتیم. خوش می‌گذشت. به هم وابسته بودیم. بعد زهرا رفت کاراته. من هم دنبال او.

هنوز با هم دوستید؟ زهرا هم کاراته را ادامه داد؟
هنوز با هم دوستیم. اتفاقا بخش بامزه‌اش این است که زهرا ۵ ــ ۴ سال بعد رها کرد، ولی من نه. درواقع به‌خاطر او بود که من کاراته‌کار شدم (می‌خندد). خودش هم همیشه می‌گوید.

تمرینات رزمی در کودکی خشن یا سخت نبود؟
سخت نبود. دوست داشتم (دوباره می‌خندد). عصرها با اشتیاق از مدرسه تا خانه می‌دویدم و به پدرم می‌گفتم من را به باشگاه برساند. بچه شلوغی بودم. اصلا یکی از دلایلی که در کلاس ورزش ثبت‌نامم کردند این بود که هیجانم تخلیه شود و به قول بزرگ‌ترها کمتر آتش بسوزانم. انتظار داشتند وقتی از تمرین برمی‌گردم خسته و آرام باشم اما از تمرین که برمی‌گشتم همیشه سرحال و پرانرژی بودم.

از چه زمانی عضو تیم ملی شدی؟
حدود ۱۴سالگی.سال‌های۹۷ ــ ۹۶ کرونا آمد و مسابقات لغو شدند. در۱۷سالگی عضو تیم ملی امید شدم و اولین مدالم را همان سال در قهرمانی آسیا گرفتم. اولین طلا در اولین اعزام. درقهرمانی جهان مجارستان مدالی نگرفتم اما تابستان امسال دوباره قهرمان آسیا شدم.
 
از سنسی‌ها بگو. کدام بیشتر در موفقیتت نقش داشته‌اند؟
من ازشش‌سالگی با خانم فرانک نظری کار می‌کردم. حالا چهار سالی ا‌ست که با خانم پگاه زنگنه تمرین می‌کنم. از هر دو سپاسگزارم. هرکدام زحمت ویژه‌ای برای من کشیده‌اند.

برای این رقابت‌ها چند اردو برگزار شد؟ حمایت هیات و فدراسیون چطور است؟
اردویی برگزار نشد. هیات تا جایی که امکان دارد کمک می‌کند. هرکسی در شهر خودش تمرین کرد. نیمی از هزینه را فدراسیون داد و نیم دیگر را خود ورزشکاران. من برای مسابقات فرانسه دو حامی مالی داشتم. کارخانه قند بیستون و یک شرکت بازرگانی. از هر دو اسپانسر کمال تشکر را دارم. اگر حمایت‌های آنها نبود نمی‌توانستم در این مسابقات شرکت کنم.

دوست داری در کاراته شبیه شخص خاصی باشی؟ برنامه بعدی‌ات چیست؟ 
دوست دارم شبیه خودم باشم. سال آینده مسابقات قهرمانی آسیا و جهانی داریم. ماه آینده دور بعدی لیگ کاراته‌وان در آنتالیا برگزار می‌شود. باید سهمیه جهانی را کامل کنم. درحال‌حاضر با رنکینگ ۹، در میان ۱۰ نفر اول جهانم. با حفظ شرایطم تا سال بعد، می‌توانم در جهانی پاریس ۲۰۲۵ شرکت کنم.