خودم را جزئی از تلویزیون می‌دانم

نمی‌شود فعال حرفه‌ای حیطه‌ای بود و آنگاه محصولات آن حیطه را دنبال نکرد. مثلا نمی‌شود فعال صنعت خودرو بود و محصولات خودروسازان مختلف را نشناخت‌ و درباره آنها دیدگاه نداشت.

درباره تلویزیون و سریال‌های تلویزیونی نیز تقریبا هر فعال این عرصه به احتمال زیاد باید محصولات همکاران را ببیند تا دریابد اوضاع از چه قرار است و کیفیت کارها چگونه بوده؟ افت داشته یا فرود؟ یعنی باید آثاری که تولید می‌شود مورد ارزیابی قرار بگیرد و همه موارد آن سنجیده شود. نمی‌توان صرفا اثری را تولید کرد، بلکه آسیب شناسی بعد از تولید و پخش ضروری است. مسلما بررسی‌ها کمک خواهد کرد تا نقاط قوت افزایش یابد و کاستی هم روز‌به‌روز کمرنگ‌تر شود. البته باید به نکته‌ای اشاره کنم و این‌که چون خودم را جزیی از تلویزیون می‌دانم برای همین سریال‌ها را تا جایی که وقتم اجازه دهد می‌بینم و ارزیابی خودم را هم از محتوا و ساختار سریال‌ها دارم ولی چون تخصصم بازیگری است، ترجیح می‌دهم فقط به محک بازیگران سریال‌ها و کیفیت کارشان بپردازم. در مقوله بازیگری سال‌های اخیر تلویزیون با حضور چهره‌های جدیدی مواجه شده‌ایم که هرچند در میان آنها استعدادهایی هم هست اما گاهی شاهد ورود افرادی هستیم که چندان استعدادی ندارند. انگار این افراد مدیوم را نشناخته‌اند و نتوانسته‌اند دین خود را ادا کنند. در همه جای دنیا از آمریکا تا اروپا سریال سازی برای تلویزیون یا شبکه‌های کابلی یا رسانه‌های اینترنتی مقتضیات خاص خودش را دارد و اغلب هم دیده‌اید که در سریال‌سازی به‌دنبال چهره‌ها نمی‌روند، بلکه تلاش دارند افراد مستعد دیده‌ نشده را معرفی کنند. این مسأله در سریال‌های خودمان هم هست یعنی می‌کوشند آدم‌های جدید را به‌عنوان بازیگر معرفی کنند ولی مسأله این است که باید سراغ افراد مستعد برویم و نقش‌هایی به آنها بدهیم و مورد محک قرارشان بدهیم. در دهه‌های گذشته از طریق تولید سریال‌های تلویزیونی، بازیگران سرشناسی را به سینما معرفی کرده‌ایم که برخی از آنها تا بالاترین مدارج پیش رفتند پس حالا هم می‌شود از ظرفیت سریال‌سازی برای معرفی چهره‌های توانمند استفاده کنیم. همچنین معتقدیم سریال‌های خوب مجموعه‌هایی هستند که داستان جذاب و پرکششی دارند و در مخاطبان جاذبه ایجاد می‌کنند که بتوانند سریال را دنبال کنند. سریال جذاب باید برمبنای تحقیقات کافی درباره سوژه و داشتن اطلاعات لازم درباره آدم‌های داستان یا همان پرسوناژها، نوشته شود‌. اگر به تاریخچه سریال‌سازی تلویزیونی نگاه کنیم حتما بهترین‌ها را آنهایی می‌دانیم که داستان‌های جذابی دارند و کنار این داستان جذاب خواه ناخواه شخصیت‌های جذاب خلق می‌شود و حالا بازیگرانی که از این مسیر در سریال‌ها دیده می‌شوند، قطعا آینده روشنی خواهند داشت. ولی اگر سریال داستان جذاب و روبه‌راهی برای جلب مخاطب نداشته باشد هرقدر هم که از بازیگر سرشناس داخل سریال بهره برده شود، باز هم نمی‌توانیم مخاطب را جلب کنید و بیننده هم که جلب نشود اصلا نه کارگردانی دیده می‌شود و نه بازیگری، پس نگاه کنیم به عملکرد سریال‌سازان موفق که با فیلمنامه‌های قوی حتی بازیگران گمنام را چنان در قالب کاراکتر قرار می‌دادند که مخاطب لذت می‌برد.